Onbegrip uit omgeving

A

Anoniem

Guest
Hoi allemaal,

Wil eigenlijk helemaal niet klagen, maar moet dit gewoon even kwijt.
Ik vind het raar om te zeggen maar ik merk gewoon dat ik heel erg moe ben. s ´Avonds slaap ik slecht ondanks dat ik nogsteeds heel erg moe ben (de kleine is dan nogal bewegelijk). Overdag kan ik nauwelijks mijn ogen openhouden en me concentreren, daarnaast lukt het me niet om lang achter de pc te werken. Dan krijg ik last van mijn rug.Van de vk kreeg ik al een baar keer te horen dat ik het rustiger aan moest doen en als het mogelijk is overdag ook slapen.
Op mijn werk heeft men het idee dat ik zeeen van tijd heb, want ik beval immers pas in oktober. Ik wil helemaal geen pieperd zijn, maar laatst gaf ik dus aan dat ik snel moe word etc en krijg is als reactie: oh maar je bevalt toch pas in okt, dus gewoon lekker doorgaan. Het geeft met het gevoel dat ik me aanstel. Ik maak me bewust op, dus zie er dan ook wakkerder uit. Maar merk dat bij thuiskomst ik als een vaatdoek ben. Mijn man heeft een erg drukke baan, dus komt het er op neer dat ik veel voor de baby regel en het huishouden, Dit is helemaal niet erg en doe ik graag.
Maar om de houding uit mijn omgeving geeft het mij het gevoel dat ik me aanstel en gewoon 200% moet blijven doorgaan zoals ik altijd heb gedaan.
pffff wat een gezeur he? Zijn er meer die dit herkennen en hoe moet je ermee omgaan?

liefs Sylvia
 
Hoi,
ik had een paar weken geleden ook zo'n punt, ik functioneerde nog wel op mijn werk, maar thuis bleef alles liggen.
Ik heb dat toen aangegeven op mijn werk, dat de balans werk-prive er voor mij helemaal uit was. Ik ben toen 5 uurtjes minder gaan werken.
Ik moet zeggen dat ze bij mij heel schappelijk en meegaand waren.
Als ik jou was zou ik gewoon heel duidelijk aangeven dat het teveel wordt en dat je thuis alleen nog maar bijtankt...
misschien moet je het begrip een beetje afdwingen zeg maar.
Je kunt ook altijd contact opnenen met de bedrijfsarts.
Groetjes Ciske
 
Hoi,

Heel herkenbaar! Vervelend is dat he? Het is gewoon algemeen bekend dat het naar het einde toe steeds zwaarder wordt.

Ik mag sinds 5 weken niet meer werken en ondanks dat de arbo en werkgever het advies van de vk redelijk makkelijk overgenomen hebben (bij ons doen ze op zich niet zo heel moeilijk omdat het UWV betaalt als het met je zwangerschap te maken heeft) kreeg ik ook geen leuke reacties. Aan de ene kant snap ik het wel. Dit is ons derde kindje (zoontje van mei 2004 en dochtertje van mei 2006) en ik ben alle keren heel ziek geweest tot het einde (bij mijn dochtertje zat ik vanaf dat ik 10 weken zwanger was al volledig in de ziektewet). Doordat ik bij ons zoontje een dreigende vroeggeboorte had en ons dochtertje wat achterliep in groei moest ik alle keren eerder stoppen. Ook nu rommelt het sinds een paar weken al heel erg en is het kindje ook aan de kleine kant.

Op mijn werk kreeg ik reacties als: je wist van te voren dat je ziek zou worden dus je hebt er zelf voor gekozen, ach dat het kindje klein is maakt toch niks uit je dochtertje was toch ook klein, waarom moet je stoppen van de vk dan etc.

Ik snap dat het voor mijn werkgever en collega's niet fijn is (ik heb in een korte tijd toch 3 zwangerschappen doorgemaakt) maar ik kies er ook niet voor om zo zwanger te zijn, wil me ook liever fijn voelen en tot het einde blijven werken.

Helaas zijn we maar zwanger! Als je je been breekt o.i.d. dan is het wel zielig, wij kiezen hiervoor dus dan moet je niet zeuren vindt men. Erg rot, laten we dus maar lekker hier ons gal spuien. Ik kan me voorstellen dat je erg moe bent!

Syl
 
Heel herkenbaar. Lag net in het ziekenhuis en baas belde al om te vragen hoe lang ik nog moest blijven en waarom ze mij niet actiever konden behandelen. Gezegd dat vergruizen geen optie was i.v.m. gehoorschade die de baby hierbij op kon lopen en toen zei ze doodleuk, maar je kunt toch ook niet tot het einde van de zwangerschap in het ziekenhuis blijven. Gezegd dat ik dat liever doe als een doof kindje krijgen. Het enige wat ze toen nog zei   was dat ik meteen moest bellen als ik thuis was. Erg meedelevend allemaal he.

Groetjes Sandra
 
Hoi Sylvia,

Misschien moet je dit maar eens aankaarten bij je verloskundige. Zij kunnen een brief schrijven voor je werk zodat je op advies van je vk minder uren gaat werken. En aangezien je aangeeft dat zij wil dat je rustiger aan gaat doen, denk ik dat ze hier zeker aan meewerkt. De arbo is meestal heel streng met zwangeren. Ze moeten dit serieus nemen. Dus als je verloskundige het aanraadt dan zullen ze daar zeer waarschijnlijk aan meewerken.

Ik heb zelf bekkeninstabiliteit. Dit is ongeveer 5 weken geleden vastgesteld. Mijn verloskundige wilde toen ook een advies afgeven voor minder uren omdat ze vind dat ik geen 40 uur per week moet werken. Ik had eerst 2 weken vakantie en toen maar 4 weken werken over (nu nog maar 1 week te gaan). Op mijn werk zijn ze gelukkig heel erg begripvol dus als ik een dag echt veel minder energie heb dan mag ik ook gewoon naar huis. Dus uiteindelijk heb ik gezegd dat ik dat advies niet ging opvolgen voor maar 4 weken tenzij het echt niet ging....

Het gaat bij jou dus echt niet, dus ik zou dit zeker proberen... misschien dat ze je dan wel serieus gaan nemen.

Trouwens: volgens mij heb je als zwangere recht op 1/8 deel van je werktijd extra pauze per dag (bij ons is dat tenminste zo) dus je zou daar ook wel even gebruik van kunnen maken.

Ik hoop dat het heel snel weer beter gaat. Maar wat je ook doet: zet jezelf (en daardoor je kind) altijd op de eerste plaats!

Liefs,
KC
 
Hoi Sylvia,

Hier ook volledige begrip voor je situatie. Ook in kan niet meer de hele dag aan het werk zijn, ik weet dan van gekkigheid niet meer hoe ik moet gaan zitten van de pijn in m'n rug/zij en m'n concentratie red het ook echt zo lang niet meer. Maar omdat ik samen met een vriendin een eigen zaak heb is het nog net even lastiger. Heb veel te maken met onbegrip, maar het duidelijk aangegeven dat als ik een 'normale' baan zou hebben ik al lang en breed in de ziektewet zou zitten. VK heeft ook meerdere malen gezegd dat ik het rustiger aan moet doen en ik heb me daar nu dan maar aan over gegeven. Dan maar onbegrip uit de omgeving hoor, ik wil proberen zo veel mogelijk van de laatste weken van mijn zwangerschap te genieten. En ook bij mij thuis rust  veel op mijn schouders, omdat ik een vriend heb die 's avonds pas laat thuis is. Ik begrijp je gevoel dus helemaal!!!

Dus gewoon lekker voor jezelf kiezen en laat ze maar praten!

En voor Sandra, ik zou lekker een andere baan gaan zoeken. Wat een onzin zeg!

Groetjes Jettepet
 
Ik heb een ouder op mijn werk zitten die nog door moet tot december maar die trekt het ook niet goed meer, deze heeft een gewone zittende kantoor baan.Op mijn werk zie ik het zo vaak dat collega's en ouders het rond deze tijd of zelfs eerder al gewoon niet meer vol kunnen houden. Het is ook best erg pittig om zwagner te zijn.

Ik daar in tegen ga ik  nog erg lekker en kan me al helemaal niet voorstellen dat ik er over 4 weken uit ga. Ik heb het dan ook weer heel erg getroffen met mijn zwangerschap. Nu merk ik wel dat ik na vanmorgen hard werken (Op de creche met 1 1/2 tot 4 jarigen) en daarna op de fiets naar huis met mijn eigen dochter in gelijk last van een beste harde buik kreeg. Toch iets te fanatiek geweest vanmorgen wat ik gelijk moest bekopen met een pijnlijke buik en sosm met een pijnlijke rug. Als het even lukt ga ik tussen de middag wel ff slapen als ik vrij ben en anders val ik savonds voor de tv wel in slaap om me daarna naar bed toe te slepen. Ik slaap verder wel erg goed in de nachten (op plaspauzes na dan) maar ik ben gewoon weer sneller moe overdag.
Mijn nadeel is omdat ik mij op mijn werk zo goed voel,  dat mijn naaste collega's steeds vergeten dat ik zwanger ben en denken dat ik alles nog wel aankan terwijl ik dat thuis weer moet ontgelden. Ik zelf denk trouwens ook nog hoor dat ik alles aan kan dus het is ook mijn eigen fout.

Je hebt idd langer pauze recht op je werk. Wij hebben wel eens een collega gehad die tussen de middag op een matrasje even ging liggen slapen tijdens haar zwangerschap en een andere collega ging er eerder uit omdat ze gewoon omviel van de slaap en een hele dag niet meer trok.

Geen enkele zwangerschap is het zelfde en het is niet aan jou omgeving om jou daar op te beoordelen. Zij weten neit hoe jij je voelt. Anders laat die make up eens achter wege zodat je er belabbert uit ziet. Of meld je een dagje ziek om bij te tanken.
Een ding kan ik je wel zeggen, denk goed om je zelf want een ander doet dit niet gauw voor jou.

Trek je niks aan van je omgeving dus!!

Sterkte met de laatste loodjes,

monique
 
Hoi allemaal,

Dank voor jullie reacties! Heb nu wel een beetje meer rust kunnen creeren, door zelf mijn grenzen te stellen. Heb me ook gerealiseerd dat tot nu toe bleef ik maar doorgaan en dat is ook iedereen gewend. Dus als je dan een stapje terug moet doen is dat voor je omgeving lastig te begrijpen.

Jullie ook allemaal veel sterkte enne... lekker blijven genieten van de zwangerschap!

liefs Sylvia
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan