onbestemd gevoel

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hallo

Ben nu 25 wk zwanger van vierde kindje, en heb een naar gevoel wat ik niet ken van vorige zwangerschappen.
Kan er niet precies een vinger op leggen wat het is.
de gyn. kan ook niet veel met mijn verhaal.
Bloeddruk is netjes, ben alwel 15 kg aangekomen terwijl ik niet meer of anders ben gaan eten. Zit mezelf in de weg, moeilijk slapen etc....
wie herkend zich in mijn verhaal ?

Groetjes karin

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi,

Ik ben zwanger van de 2de en ken het gevoel wel een beetje.
Klachten die ik heb zijn deels hetzelfde, maar heb ook andere klachten. Depressief wil ik het nog net niet noemen, maar echt vrolijk ben ik er ook niet onder.
Moeilijk slapen, geen vut, geen zin, maar kan op sommige tijden echt vreselijk vroljk zijn en lachbuien hebben, vandaar geen depressie.
Het is een onbestemd gevoel.
Ik zeg altijd tegen mijn man dat ik mezelf een beetje kwijt ben en dat ik in bruikleen ben en niet zo goed weet wat ik ermee aan moet.
Hoef gelukkig niet zo lang meer en hoop dat IK dan snel weer terug ben.

Succes nog en bedenk dat hormonen rare dingen met je kunnen doen hoor!!

Evelien mv Dylan en 34 zwk wanger

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hou evelien,

dank je wel voor je reactie. Blij te horen eigenlijk dat er nog iemand is die zich zo voelt.
En ja zal wel weer goed komen, zijn in ieder geval erg blij.
Jij ook fijne zwangerchap en veel plezier met de kleine strax.

groetjes karin

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Poppie,

Ik ken het gevoel ook wel hoor, het is er bij mij de laatste week ingeschoten!
Ik slaap heel slecht, weet niet hoe ik moet liggen, buik gaat niet mee, zij doet zeer en op mijn rug slaap ik niet of heel onrustig!
Afgelopen zondag, plots en uit het niets heb ik bijna het halve huis verbouwd, omdat ik boos was op mijn man, omdat hij wat boodschappen niet had opgeruimd die ik zelf niet kan tillen (grote flessen frisdrank in meer-pack). Ik kende mezelf gewoon niet! Ook hij was er een beetje beduusd van, maar kwam me wel troosten toen ik eenmaal uitgeraasd was. Zo is hij dan weer, op de één of andere manier begrijpt hij beter wat ik doormaak dan dat ik het zelf begrijp!
Het in bruikleen hebben van je eigen lichaam, zo zou je het idd wel kunnen noemen! Ik bepaal nu zelfs niet meer zelf wanneer ik moet plassen, dat is pas erg!
Ik kan ook af en toe gewoon in huilen uitbarsten, dan zitten mensen me echt aan te kijken alsof ik gek ben! Maar ik heb ook heel vrolijke momenten, dus een beetje vreemd is het wel!
Hormonen, het is dat het erbij hoort, maar van mij had dat onderdeeltje niet gehoeven    

groetjes
Sas