Hallo,
Een paar jaar geleden heb ik een eiceldonatie gedaan wat vreselijk mis is gegaan voor mij. Alle complicaties die ik kon krijgen, die kreeg ik. Helaas weet ik ook niet of mijn oud collega nu zwanger is geworden of niet. Maar goed daar gaat het nu niet meer om. De doktoren hebben toen gezegd dat de kans dat ik ooit op een normale manier zwanger zou worden nihil is. Ik mocht als ik na een half jaar proberen niet zwanger werd mocht ik al naar het ziekenhuis. Was meer een goedmakertje voor alle fouten die ze met de eiceldonatie gemaakt hebben. Toen ik mijn huidige partner ontmoette zijn we na een tijdje toch gaan proberen om zwanger te worden. Toen we na een jaar nog niet zwanger waren heb ik de gyneacoloog gebeld voor een afspraak (eerder wilde ik niet. want ik wil geen uitzondering zijn) Op 7 juli hadden we een afspraak. 3 weken voor deze afspraak moest ik ongesteld worden, maar dit bleef uit. Met een gierend hart hebben we een test gedaan en wat bleek zwanger! we konden het niet geloven. En omdat we de test op een vrijdagavond hadden gedaan moesten we een weekend wachten om een bevestiging van de huisarts te krijgen. Maandag werd het bevestigd en we waren door het dolle heen. Gelijk ook een verloskundige geregeld en we mochten en paar dagen later al komen. Gezien mijn situatie ben ik de eerste weken wekelijks geweest voor een echo. Nu is alles zo goed en ziet het kindje er zo goed uit dat ze zegt dat ik me geen zorgen hoeft te maken. Maar ondanks ik net 12 weken zwanger ben, ben ik toch heel erg bang dat er iets gebeurt. Het voelt heel erg als mijn enige kans op een zwangerschap en als dit mis gaat dat ik nooit meer zwanger zal worden en zeker niet op deze manier. Hierdoor kan ik iets minder vrij genieten van deze zwangerschap.
Wie herkent dit ook, dat na moeilijk tot eigenlijk helemaal niet zwanger zou kunnen worden of via andere wegen zwanger te zijn geworden, dat je zo bang bent en misschien iemand die tips heeft.
Angela
Een paar jaar geleden heb ik een eiceldonatie gedaan wat vreselijk mis is gegaan voor mij. Alle complicaties die ik kon krijgen, die kreeg ik. Helaas weet ik ook niet of mijn oud collega nu zwanger is geworden of niet. Maar goed daar gaat het nu niet meer om. De doktoren hebben toen gezegd dat de kans dat ik ooit op een normale manier zwanger zou worden nihil is. Ik mocht als ik na een half jaar proberen niet zwanger werd mocht ik al naar het ziekenhuis. Was meer een goedmakertje voor alle fouten die ze met de eiceldonatie gemaakt hebben. Toen ik mijn huidige partner ontmoette zijn we na een tijdje toch gaan proberen om zwanger te worden. Toen we na een jaar nog niet zwanger waren heb ik de gyneacoloog gebeld voor een afspraak (eerder wilde ik niet. want ik wil geen uitzondering zijn) Op 7 juli hadden we een afspraak. 3 weken voor deze afspraak moest ik ongesteld worden, maar dit bleef uit. Met een gierend hart hebben we een test gedaan en wat bleek zwanger! we konden het niet geloven. En omdat we de test op een vrijdagavond hadden gedaan moesten we een weekend wachten om een bevestiging van de huisarts te krijgen. Maandag werd het bevestigd en we waren door het dolle heen. Gelijk ook een verloskundige geregeld en we mochten en paar dagen later al komen. Gezien mijn situatie ben ik de eerste weken wekelijks geweest voor een echo. Nu is alles zo goed en ziet het kindje er zo goed uit dat ze zegt dat ik me geen zorgen hoeft te maken. Maar ondanks ik net 12 weken zwanger ben, ben ik toch heel erg bang dat er iets gebeurt. Het voelt heel erg als mijn enige kans op een zwangerschap en als dit mis gaat dat ik nooit meer zwanger zal worden en zeker niet op deze manier. Hierdoor kan ik iets minder vrij genieten van deze zwangerschap.
Wie herkent dit ook, dat na moeilijk tot eigenlijk helemaal niet zwanger zou kunnen worden of via andere wegen zwanger te zijn geworden, dat je zo bang bent en misschien iemand die tips heeft.
Angela
