Hallo allemaal,
Mijn man is zo onredelijk en ik ben eigenlijk heel erg boos om hem, maar ik kan mijn ei niet kwijt.
Verder hebben we een hele goede relatie hoor! Maar soms is hij zo eigenwijs (of ben ik dat dan?!
)
Nou goed, we hebben samen een zoontje (2jr) en een dochter (8mnd). Beiden gaan ze voor 1,5 dag naar Kinderopvang en 2,5 dag breng ik ze naar mijn ouders.
Mijn ouders vragen verder geen geld voor het oppassen.
Mijn ouders hebben niet zoveel te besteden en ze vroegen ons om een vergoeding voor de benzine voor als ze de kids moesten ophalen (dat is 1 dag à 5 euro in de week).
Mijn man was er helemaal niet mee eens en vond het onzin, "als we ze moeten betalen kunnen we ze net zo goed naar Kinderopvang brengen" terwijl ik zoiets heb van, natuurlijk: jullie passen al voor niks op, dat scheelt kosten voor de Kinderopvang en de benzine kost al zoveel. Kinderopvang is wel iets meer dan 5 euro in de week!
Ik breng ze zelf 2x in de week weg naar mijn ouders en dan verbaast het me dat ik alweer moet tanken.
Nu hadden mijn ouders en ik ons al een beetje verdiept in de oppas-subsidie van Via-Viela.
Dit bureau geeft subsidies voor opa's/oma's/tante's/vriendinnen enz enz die oppassen.
Een kennis van ons doet hier aan mij en die oppas krijgt zo'n 400 euro aan subsidie.
Mijn man moet hier helemaal niks van weten. Hij vertrouwt het niet, vindt het onzin en wil hier niet aan meedoen.
Terwijl ik weer denk: waarom kijken we niet wat het is, als het wat is dan is dat toch mooi!
Die subsidie is afhankelijk van ons loon en hij vindt dat wij er niet onder mogen lijden (waarschijnlijk omdat het ons weer tekort doet ivm belastingaangifte). Ik vind hem op die manier erg onredelijk en egoistisch, aangezien mijn ouders altijd klaarstaan voor ons en de kids. Dat ze benzinegeld vragen vind ik geen onzin. Ik breng ze zelf 2x weg naar mijn ouders en dan verbaast het me weer dat ik alweer moet tanken.
Ik kan niet met hem hierover praten, omdat het toch een ja en nee spelletje wordt en blijft.
Wat bij hem nee is, blijft nee. Hij zal niet toegeven dat het misschien toch een goed idee zou kunnen zijn.
Achter zijn rug om een gesprek aanvragen bij Via-Viela vind ik ook niet kunnen. We zijn verder gewoon eerlijk tegen elkaar.
Ik voel me er erg ongelukkig bij. Omdat ik het mijn ouders gun en mijn man doet dat niet.
Sorry voor het geklaag, maar ik moest mijn verhaal kwijt.
Groetjes
C.
Mijn man is zo onredelijk en ik ben eigenlijk heel erg boos om hem, maar ik kan mijn ei niet kwijt.
Verder hebben we een hele goede relatie hoor! Maar soms is hij zo eigenwijs (of ben ik dat dan?!
)Nou goed, we hebben samen een zoontje (2jr) en een dochter (8mnd). Beiden gaan ze voor 1,5 dag naar Kinderopvang en 2,5 dag breng ik ze naar mijn ouders.
Mijn ouders vragen verder geen geld voor het oppassen.
Mijn ouders hebben niet zoveel te besteden en ze vroegen ons om een vergoeding voor de benzine voor als ze de kids moesten ophalen (dat is 1 dag à 5 euro in de week).
Mijn man was er helemaal niet mee eens en vond het onzin, "als we ze moeten betalen kunnen we ze net zo goed naar Kinderopvang brengen" terwijl ik zoiets heb van, natuurlijk: jullie passen al voor niks op, dat scheelt kosten voor de Kinderopvang en de benzine kost al zoveel. Kinderopvang is wel iets meer dan 5 euro in de week!
Ik breng ze zelf 2x in de week weg naar mijn ouders en dan verbaast het me dat ik alweer moet tanken.
Nu hadden mijn ouders en ik ons al een beetje verdiept in de oppas-subsidie van Via-Viela.
Dit bureau geeft subsidies voor opa's/oma's/tante's/vriendinnen enz enz die oppassen.
Een kennis van ons doet hier aan mij en die oppas krijgt zo'n 400 euro aan subsidie.
Mijn man moet hier helemaal niks van weten. Hij vertrouwt het niet, vindt het onzin en wil hier niet aan meedoen.
Terwijl ik weer denk: waarom kijken we niet wat het is, als het wat is dan is dat toch mooi!
Die subsidie is afhankelijk van ons loon en hij vindt dat wij er niet onder mogen lijden (waarschijnlijk omdat het ons weer tekort doet ivm belastingaangifte). Ik vind hem op die manier erg onredelijk en egoistisch, aangezien mijn ouders altijd klaarstaan voor ons en de kids. Dat ze benzinegeld vragen vind ik geen onzin. Ik breng ze zelf 2x weg naar mijn ouders en dan verbaast het me weer dat ik alweer moet tanken.
Ik kan niet met hem hierover praten, omdat het toch een ja en nee spelletje wordt en blijft.
Wat bij hem nee is, blijft nee. Hij zal niet toegeven dat het misschien toch een goed idee zou kunnen zijn.
Achter zijn rug om een gesprek aanvragen bij Via-Viela vind ik ook niet kunnen. We zijn verder gewoon eerlijk tegen elkaar.
Ik voel me er erg ongelukkig bij. Omdat ik het mijn ouders gun en mijn man doet dat niet.
Sorry voor het geklaag, maar ik moest mijn verhaal kwijt.
Groetjes
C.