Ongeduldig

[Anoniem]

Hallo allemaal,

graag wil ik even mijn verhaal kwijt. Wie weet deelt iemand mijn gevoelens of hebben meiden er tips voor.

Mijn vriend en ik hebben besloten om vanaf augustus voor kinderen te gaan. Vanwege praktische redenen (studie welke ik in juni afrond en wintersportvakanties welke traditiegetrouw plaatsvinden in februari) gaan we in de zomer dus klussen.

Ondanks dat je zou denken dat ik in de wolken moet zijn, uiteraard ben ik dat ook zeker, knaagt het gewoon aan me. Ik kan niet wachten!!!!!!! Maar dan ook letterlijk ik wil niet wachten!!!!!

Mijn gevoel zegt al dat ik niet in een korte periode zwanger zal worden en denk zelf meer aan een half jaar tot jaar dat het lukt. En dan die 9 maanden die erbij komen kijken, duurt mij allemaal veel te lang.

Ik weet dat ik van natura heel ongeduldig ben, maar dit slaat alles. Ik kan het niet van een positieve kant bekijken als ik weer een zwangere zie of weer een nichtje zegt dat ze  zwanger is  van "ja, ik mag binnenkort ook trots zijn". Nee ik word er nog ongeduldiger en depri van.

Herkent iemand zich in mijn verhaal? Heeft hier iemand tips voor?

groetjes
kristel

 

[Anoniem]

hoi,

die ongeduld herken ik wel. zelf heb ik bij de eerste en nu ook weer een aantal maanden moeten wachten totdat mijn man ook zo ver was en een kindje wilde.
ik werd daar ook echt heel ongeduldig van. ik heb in die tijd nooit mensen om me heen zwanger zien worden, of ze waren het al of pas toen ik ook zwanger was (nu weet ik het niet, ben in ronde 1 en verwacht wel dat er ook andere aan het klussen zijn)

wat je eraan kunt doen?
of er meteen voor gaan en als dat niet kan, proberen los te laten. ik had vooral rond de vruchtbare dagen er moeite mee en verder probeerde ik me op andere zaken te richten.

succes.

gr floor

 

[Anoniem]

ha meid,

Ja het verwachten begint al op het moment dat je de beslissing neemt om op een gegeven moment te stoppen met anti-conceptie. Jullie dus in augustus. Dat is  nog een aantal maanden  weg, maar toch is je verlangen al zo groot. Zo groot dat je er soms depri van kan worden. Ja, ik herken dat wel.... voor mij was de tijd dat we aan het klussen waren ook spannend en soms ook om depri van te worden. Kun je niet nu al stoppen met anti-conceptie omdat je verlangen al zo groot is?
Ja, en zwanger worden is een studie in geduld oefenen. Elke maand heb je maar 2/3 dagen dat je vruchtbaar bent en dan maar hopen totdat het tegendeel bewezen is en je weer ongie bent. En dan weer opnieuw beginnen (zucht) Ja, dat is vaak heel spannend en om andere zwangeren  om je heen te zien is dan best moeilijk. Maar wees niet te onzeker.... de meeste stellen worden binnen een jaar zwanger. Dus trek er ook een jaar voor uit. En dat is lang.... ja en afzien als je ongeduldig bent. We leven in een tijd waarin we alles kunnen en willen plannen... ook ten aanzien van kinderen.... we willen het liefst gelijk zwanger zijn als we stoppen met de pil oid. Dus probeer het te relativeren...... zolang het jaar nog niet om is mag je eigenlijk nog niet klagen (ook al doen we dat wel). Met zijn tweeen zijn kan nu nog, straks niet meer.
En dan die 9 maanden, nou meid dat is zo'n bijzondere tijd..... die zijn zo om en je kunt er zo enorm van genieten.... Nu ik bevallen ben zou ik zo even weer zwanger willen zijn omdat het zo heerlijk is. Nee, die 9 maanden horen er echt bij en die wil je niet missen hoor....

Dus GEDULD GEDULD GEDULD en ik hoop je snel te mogen feliciteren..... misschien hoor jij wel bij de gelukkigen die binnen een paar maanden zwanger worden. ik was na 5 maand zwanger, dat werd een miskraam, daarna was ik na 3 maand weer zwanger en ben bevallen in januari van een gezond meisje......

Succes met alles en hou jezelf steeds de zonnige kant voor.

 

[Anoniem]

Hey Meiden!

bedankt voor de steun in de rug. Ik lees mijn eerste post en zie dat ik echt even een dipmoment had. Ik heb namelijk afgelopen weekend mijn scriptie (1e versie) afgemaakt en ingeleverd. Dat was tot nu toe een grote afleiding om mij van het baby gedoe af te zetten.

Nu dat af is ben ik een beetje in een gat gevallen... Heb gewoon te veel tijd om er mee bezig te zijn en werkelijk zit ik de tijd gewoon uit met afwachten. Zin en behoefte aan een ander verzetje heb ik gewoon niet.

Om inderdaad maar te genieten van het hier en nu ben ik maar weekendjes weg en leuke dingen aan het plannen. haha, het houdt je van de straat en verzet je gedachten...

Ik weet dat ik geduldig moet zijn, lastig lastig... nooit mijn sterkste punt geweest

Moest het even van mij afschrijven, maar wilde voornamelijk weten of ik hierin de enige was.

groetjes
kristel