<p>Ik begin redelijk ongeduldig te worden en eigenlijk ook een beetje bang. Bang dat een tweede kindje niet voor ons is weggelegd. <br /><br /></p><p>Ik heb een zoontje van 3. Zwanger worden van hem ging vrij makkelijk. Na 3 maanden gestopt te zijn met de pil, raakte ik zwanger van hem. Helemaal blij dat het zo snel gelukt was en dat alles goed ging. Intussen zijn we een aantal jaar verder en klaar voor een tweede kindje. Ik ben vorig jaar oktober gestop met de pil. In februari was het raak. Alweer helemaal blij. Die blijdschap bleek van korte duur, want in week 9 kreeg ik een miskraam. Dat was heftig voor mij en er gingen een aantal maanden voorbij voordat ik klaar was voor een nieuwe poging. In oktober bleek ik weer zwanger maar ook toen kreeg ik een miskraam. Die beleefde ik minder heftig dan de eerste keer maar het was wel pijnlijk. Je gaat dan toch aan jezelf twijfelen. Wat het voor mij extra lastig maakt, is dat ik richting de 39 (jaar) ga. Ik weet heus wel dat er oudere vrouwen zijn die nog prima zwanger raken en van een gezond kindje bevallen maar gaat het mij ook lukken? Ik ben onzeker en bang tegelijkertijd. Ik ben dolgelukkig met m’n zoontje, hij is alles voor me en ik wil hem zo graag een broertje of zusje geven. Ik merk dat ik er stress van krijg, wat natuurlijk niet helpt.</p><p>Ik vraag me ook af of ik al ‘de medische molen’ in gang moet zetten, gezien m’n leeftijd, een jaar bezig, 2 miskramen achter elkaar. Ik zie daar best tegenop. Hebben jullie daar ervaring mee? Wanneer besloot je daarvoor te gaan? <br /><br /></p><p>Pfff...moest het even van me af schrijven. </p>