Ongelukkig?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ff een vraagje, ik las ergens (weet niet meer waar) een artikel waarin stond dat jonge ouders en vooral de moeders de eerste jaren na t krijgen van een kind minder gelukkig zijn dan de jaren voor het gekregen kind er was.
Na een jaar of 15 zijn de meeste moeders weer meer gelukkig.
Nou ik snap daar niks van, herkent iemand zich hier in?
Ik ben juist 10 x gelukkiger dan voor m'n meid er was. En ik had er niet eens hoge verwachtingen van. Hoe leuk het krijgen van een kind is overtreft mijn verwachtingen ruimschoots.
Ik vind het hebben van een kind ook niet eens zo zwaar als ik had verwacht.
Hoe kijken jullie hier tegenaan? Zijn er mensen die zich weleens ongelukkig voelen nu t kind er is? Ben erg benieuwd.


 
hey!

was van de week op het nieuws.. die ongelukkgheid begint als de kleine een jaar of 2 is.. dus staat ons schijnbaar nog te wachten..haha..

en nee ik herken me dr niet in tot nu toe.. af en toe word ik wel eens gek van het huishoudeljke werk dat het met zich meebrengt (de was enzo..) maar om nou te zeggen dat ik ongelukkig ben? neej in de verste verte niet..ben stapelverliefd op mijn man en mijn kleine mannetje.. en ongelukkigheid hoort daar niet bij..

 
Nee, ongelukkig, daar herken ik me niet in. Wel heb ik een poos moeten wennen aan het moeder-zijn en vooral de zorg die daar omheen komt. Soms vind ik dat nog steeds lastig, bijv. 's nachts eruit en overdag zelf alles plannen en regelen. Als ik even weg ga is het ook een hoop gesleep. Dat vind ik soms nog best moeilijk. Ook is mijn huishoud-routine nog niet helemaal op de rit. Het lukt me gewoon niet in een week alles schoon te krijgen (en ik werk maar 2 dagen). Dat allemaal is de schaduwkant die ik van te voren niet had verwacht en die voor mij erg wennen is.
Maar daartegenover staat dat ik nu een heel lief mannetje heb en daar bijna de hele week van kan genieten. Hij en mijn man zorgen ervoor dat ik me heel erg gelukkig voel met mijn gezinnetje en de lastige dingen, nou ja, dat komt vanzelf toch?
Ik begrijp dus wel dat er vrouwen ongelukkig kunnen zijn door alle nieuwe taken die ze erbij krijgen, maar bij mij maken mijn twee schatten van mannen dat weer helemaal goed.

groetjes,
mammavanJoas
 
Nou, ongelukkig wil ik het niet noemen. Maar ik vind het leven nu soms best pittig om maar even zo te zeggen. Met drie kinderen is er eigenlijk gewoon nooit een momentje voor jezelf. Joost komt ook nog gewoon 's nachts, dus soms loop ik op mijn tandvlees, zeker als ik veel moet werken erbij. Maar ik ben nog steeds dolblij met mijn drie druifjes en zou ze voor geen goud willen missen.
 
Ik kan ook niet zeggen 'ongelukkig', maar het gelukkig zijn kost wel wat meer moeite en is niet meer vanzelfsprekend.
Het cliche is waar (zoals altijd): het word steeds leuker. Maar inderdaad al het bereken en gereken en geren... Maar ach, we krijgen er een hoop voor terug! En als je een zorgenkindje hebt, is het nog zwaarder... Vanaf het moment dat je zwanger bent kun je niet meer onbezorgd leven. Misschien bedoelen ze dat...
 
Ook ik wil het niet ongelukkig noemen maar ik ben thuismoeder en dan kunnen de muren weleens op mij afkomen.
nr 2 is super in de peuterpuberteit, dus echt het bloed onder mijn nagels vandaan aan het halen en als je dan door het weer en door de vele slaapjes van Brannon noodgedwongen binnen zit kan ik mij wel eens niet helemaal happy voelen.
Maar onze kinderen zijn zeker ons geluk vooral omdat we onze oudste zoon moeten missen nadat hij op 2 jarige leeftijd overleden is, daarna koester je de kindjes helemaal.
 
Ik ben zielsgelukkig met mijn kleine meisje en om mijn man als vader met haar bezig te zien. Dat heeft veel energie gekost, want in het begin (met een koemelkallergie en dus veel kramp) was dit niet zo heel makkelijk. Nu we daar lekker een ritme in hebben, wordt ik daar niet meer ongelukkig van. Maar mijn werk zorgt voor heel veel stress en verdriet en dat zorgt er voor dat ik niet kan zeggen dat ik me echt gelukkig voel. Ik wou dat het anders was, maar ik moet dit nog even volhouden en dan gaat het hoop ik weer allemaal beter worden op mijn werk en dan kan ik zeggen dat ik zielsgelukkig ben. In zijn geheel.
 
Ik hoor zeker niet bij die groep, gelukkig! ;)
Ik kan echt oprecht zeggen dat ik heel erg gelukkig ben! Ik was het al en het is alleen maar erger geworden!
Ik heb een prachtige dochter, voorspoedig zwanger van de tweede, heb een geweldige man getrouwd, woon in een heerlijk huis en een leuke buurt en heb een droomcariere (fulltime moeder).
Het klinkt allemaal een beetje overdreven, maar ik voel het echt zo!
Ik voel me zelfs altijd een beetje bezwaard als ik dat zo zeg, alsof ik wil opscheppen of mezelf beter wil voordoen. Maar zo is het echt niet, ik ben gewoon gelukkig! en daardoor kun je er ook beter tegen als het een beetje tegenzit!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan