Ongepland zwanger: blij of niet?

<p>Hallo allemaal!</p><p>Mijn vriend en ik zijn al 8 jaar samen (waarvan 3 samenwonend). Hij heeft me vorig jaar ten huwelijk gevraagd en we wilden net beginnen met een bruiloft plannen. Hij is echter nog mentaal aan het bijkomen van een zware operatie van zijn vader deze zomer, is nu werkloos na een stomme baan en zit gewoon niet lekker in zijn vel. Ik ga in december (dan ben ik precies drie maanden zwanger...) beginnen met een nieuwe baan, omdat ik ook niet happy ben op mijn huidige baan. Daarnaast hebben we meerdere andere tegenslagen gehad dit jaar. Kortom: echt een rotjaar gehad. En weet ik sinds anderhalve week dat ik dus ongepland zwanger ben. Aan de ene kant ben ik soms erg blij (we weten al 8 jaar dat we 'ooit' kinderen willen) en is abortus voor mij eigenlijk geen optie. Maar aan de andere kant denk ik: zou ik niet blijer moeten zijn? Ik voel (nog) niet echt een band o.i.d. en kan me er nog weinig bij voorstellen. Het 'gevoel' is er nog helemaal niet. </p><p>Ik zou heel graag horen van andere aanstaande moeders hoe zij de eerste weken ervaren hebben nadat je ontdekte dat je zwanger was. Hoe was dat bij jullie? </p><p> </p>
 
Ik was de eerste keer ook ongepland zwanger. Door anticonceptie heen. We kwamen er achter een maand nadat we gingen samenwonen. We waren nog maar 3 jaar samen, ik was net afgestudeerd en nog maar 25 jaar. Ik ben er echt ziek van geweest. Eerst een week lang van de spanning en later dankzij hormonen. Kwam ook nog een prenatale depressie bij. Positief gevoel was ver te zoeken voor een tijdje. Met 15 weken is dat omgeslagen toen ik onze kleine meid zag ronddansen bij een geslachtsecho. Daarna bouwde alles snel op tot een positief plaatje en toen ze er eenmaal was kon ik me niks meer bij die gevoelens van de eerste weken voorstellen. En nu is de tweede draak onderweg. Praat er over en geef het tijd. 
 
Hoi,
Als eerste gefeliciteerd!
Ik herken het, bij ons was het wel gepland. Maar zeker tot onze eerste echo met 11 weken leefde het bij mij niet echt. Ik hield mij keurig aan alle 'regeltjes' enz. Maar het echte besef dat het zo was kwam beetje bij de eerste echo en toen iedere test (hebben nipt gedaan) en afspraak bij verloskundige wat meer.
Toen wij het onze ouders vertelde met 14 weken was ik echt oprecht trots.
Het is dus niet raar en je bouwt zodra je het kindje gaat voelen echt een band op. En bedenk ook dat iedereen anders is en je niet minder bent als je er nuchter instaat en niet al meteen vol into baby bent.
Zo is onze babykamer met 37 weken zwangerschap pas net af en bij andere al vanaf 20 weken ofzo ;)
Geniet op je eigen tempo!!
 
Hoi, ik denk dat 'het gevoel' er nog niet helemaal is omdat er natuurlijk veel speelt op dit moment in jullie leven. Misschien als jij een baan hebt gevonden die meer bij je past, en als je partner zich ook beter in z'n vel voelt, dat het eigenlijk pas een beetje gaat doordringen dat je zwanger bent.
Ik denk trouwens ook dat iedereen zich anders voelt bij zulk nieuws. En op dit moment lijkt het zelfs nog onwerkelijk dat je een kind kan krijgen, omdat je ook nog geen dikke buik hebt enzo. Ik voelde me in ieder geval zo haha. 
Ik vind dit net als dat moeders zeggen dat toen ze net bevallen waren en hun kind zagen meteen heel veel van dat kind hielden. Toen ik net was bevallen had ik dat niet echt, ik was ten eerste gewoon heel verbaasd dat er überhaupt een kind uit was gekomen!
Ik hoop dat je snel een fijne baan kan vinden en misschien voel je je wel anders na je eerste echo :).
Succes! 
 
Hier wel gepland zwanger en ook al was ik er heel blij (ik wilde al langer dan vriend), kwam het echte besef en de echte liefde pas na de geboorte toen ik haar in mijn armen had. Vond het van te voren erg onwerkelijk, ook na echo’s en ondanks het goed voelen van beweging. 
Nu zwanger van de tweede 28 weken en ook al is ons mannetje meestal erg druk en ben ik super blij dat we een tweede krijgen, ‘vergeet’ ik soms dat ik zwanger ben (ook omdat dochterlief nodige aandacht vraagt) en denk ik dat echte besef pas bij geboorte gaat komen. Het is ook zwaar een kind, maar als ik ons meisje dan zie lachen en plezier zie hebben smelt ik besef ik hoe dol ik op haar ben en dat ik nooit meer zonder haar wil. 
 
Hoi, ik denk dat 'het gevoel' er nog niet helemaal is omdat er natuurlijk veel speelt op dit moment in jullie leven. Misschien als jij een baan hebt gevonden die meer bij je past, en als je partner zich ook beter in z'n vel voelt, dat het eigenlijk pas een beetje gaat doordringen dat je zwanger bent.
Ik denk trouwens ook dat iedereen zich anders voelt bij zulk nieuws. En op dit moment lijkt het zelfs nog onwerkelijk dat je een kind kan krijgen, omdat je ook nog geen dikke buik hebt enzo. Ik voelde me in ieder geval zo haha. 
Ik vind dit net als dat moeders zeggen dat toen ze net bevallen waren en hun kind zagen meteen heel veel van dat kind hielden. Toen ik net was bevallen had ik dat niet echt, ik was ten eerste gewoon heel verbaasd dat er überhaupt een kind uit was gekomen!
Ik hoop dat je snel een fijne baan kan vinden en misschien voel je je wel anders na je eerste echo :).
Succes! 
 
Hier ook ingepland zwanger geraakt een dag nadat ik gesolliciteerd had op een baan die niet mogelijk was als je zwanger bent en op het punt om te vertrekken die dag naar Azië voor backpacken? wij waren de eerste tijd in shock en soms had ik ook gewoon paniek.. 
Maar volgens mij allemaal hele normale gevoelens als even je wereld op zijn kop staat en daarna heb je nog alle tijd om aan het idee te wennen en te gaan genieten van de bewegingen in je buik en uitzoeken van spulletjes. Geen zorgen, komt echt goed!
 
Ik was al jaren klaar voor kinderen, maar wachtte tot mijn vriend daar hetzelfde over dacht. Toen dat gebeurde, en we vrij snel zwanger waren, verwachtte ik natuurlijk dolenthousiast te zijn! Maar ik was eigenlijk vooral een beetje in de war en onder de indruk: oh shit, nu is het echt. Wist ik dit zeker? Kunnen wij dit? Wat gaat er gebeuren? Etc.
Ik kan me dus heel goed voorstellen dat je niet gelijk in de wolken bent als je ongepland zwanger raakt, zeker in een moeilijk jaar! Geef het tijd om te landen, dat komt echt goed. Gedurende mijn zwangerschap kwam ik al meer tot rust en keek ik er naar uit straks een kindje te hebben. Na de bevalling heeft het ook wat tijd gekost om écht te wennen, maar oh wat kan ik nu oneindig genieten van ons zoontje!
 
Terug
Bovenaan