<p>Beste lezers,</p><p>Ik moet even van mij af schrijven. Ik ben ongepland zwanger van de derde. Het grote probleem is dat: 1.mijn man denkt dat hij erin geluisd is omdat het volgens hem niet kan (deden pas op t eind condoom om, hij kan zich dit niet herinneren) en 2.hij zegt het niet aan te kunnen (weer babyperiode) en denkt ook dat wij dat samen niet redden (eerste 2 waren zeer moeilijke slapers). Ikzelf wil het kindje houden, ik hou er nu al van. Ik ben wel heel erg van streek om zijn reactie. Hoe moet het nu verder? Wie herkent dit?</p>
Ongepland zwanger, man kan het niet
- Onderwerp starter AutumnV
- Startdatum
Ik was ook onverwacht zwanger van de 3e had al een meid van 9 en 11.
Maar het komt altijd weer wel groot ik kreeg met 8 weken zwangerschap een erge bloeding ben met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht en als je dat dan mee maakt hoop je toch weer dat het goed komt ook al moet je in het begin er erg aan wennen weer een baby.
Praat er rustig over en wij zette alle voordelen en nadelen op papier.
En kwamen toen tot de conclusie dat we bijna geen nadelen hadden en hebben besloten om er voor te gaan en nu is onze meid alweer 16 maanden.
Maar het komt altijd weer wel groot ik kreeg met 8 weken zwangerschap een erge bloeding ben met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht en als je dat dan mee maakt hoop je toch weer dat het goed komt ook al moet je in het begin er erg aan wennen weer een baby.
Praat er rustig over en wij zette alle voordelen en nadelen op papier.
En kwamen toen tot de conclusie dat we bijna geen nadelen hadden en hebben besloten om er voor te gaan en nu is onze meid alweer 16 maanden.
Hey, ik zou nu nog niet direct je eigen mening opleggen, of aanmerken. Gewoon even laten bezinken bij hem. Hij trekt wel bij, lijkt me stug dat hij zijn eigen vlees en bloed zou afwijzen! Je kunt ook aangeven dat je het deze keer ietsje anders wilt doen: sowiezo 1 dag per maand alle kids logeren ergens en dat jullie kunnen daten 
hij voelt het nu alsof hij je weer kwijt raakt zo schrijf je het? Dus die gevoelens heeft hij gehad/nog steeds. Stel hem hierin gerust: niet met woorden maar met je daden, ja je bent papa en mama, maar je bent ook een stel! Maar hoezo erin geluisd? Rare beredenering: daar zou ik wel nog even over ingaan dat je dat kwetst. Verder wens ik jullie alle geluk en liefde samen ?
hij voelt het nu alsof hij je weer kwijt raakt zo schrijf je het? Dus die gevoelens heeft hij gehad/nog steeds. Stel hem hierin gerust: niet met woorden maar met je daden, ja je bent papa en mama, maar je bent ook een stel! Maar hoezo erin geluisd? Rare beredenering: daar zou ik wel nog even over ingaan dat je dat kwetst. Verder wens ik jullie alle geluk en liefde samen ?Ik ben nu 20 wkn totaal ongepland en onverwachts zwanger van de derde. Ik was net amper 4 mnd daarvoor bevallen van onze 2e. We hebben makkelijke kinderen, alleen wel een traumatische bevalling gehad, onze zoon kwam onverwachts veelstevroeg op de wereld, verbleef vervolgens maanden in het zkh.
Hoe dan ook, eigenlijk al vrij snel na mijn bevalling hebben we het vaak besproken met mijn man, een derde.. hij wilde absoluut niet en ik gaf hem aan dat ik het nog wel zou willen.
Ik heb het nieuws wel op een hele leuke manier verteld aan hem (en ook opgenomen). Hij is totaal in shock maar na een dagje slapen gaf hij me een knuffel en zei ‘we gaan ervoor’.
Ik moet wel eerlijk bekennen dat hij het zwaar heeft, ik ben vaak ziek zwak en misselijk dus moet hij ons verzorgen, hebben (weer) een verbouwing achter de rug, auto moest omgewisseld worden en de komende weken gaan we weer met een babykamer aan de slag. En ja, straks is het nog maar afwachten hoe we het gaan hebben en de eerste paar maanden zullen we het weer zwaar gaan hebben..
Hij staat enorm onder druk en ik doe mijn best om ook leuke dingen te plannen tussendoor zodat we er weer tegen aan kunnen. Mijn ouders komen ook vaak helpen, ook in de periode dat we veel in het zkh waren hebben zij ervoor gezorgd dat bij ons in het huishouden alles op rolletjes liep, hoe vaak er niet wordt gekookt voor ons.. Mijn man is hier erg blij mee trouwens. Onze oudste heeft trouwens niet goed gereageerd op de komst van de derde, hij zei letterlijk ‘mama, ben je een kindjesmaakmonster geworden ofzo’. Ook enorm teleurgesteld dat we weer niet op vakantie konden gaan dit jaar.
Dit zijn wel dingen waar je rekening mee moet houden. Ik hou steeds ook voor ogen dat we het tijdelijk zwaar zullen hebben en hoe gezellig het zal zijn over een paar jaar, dat is voor nu onze drijfveer, maar makkelijk is het absoluut niet.. Onderschat dit niet en praat er met elkaar over.
Succes!
Hoe dan ook, eigenlijk al vrij snel na mijn bevalling hebben we het vaak besproken met mijn man, een derde.. hij wilde absoluut niet en ik gaf hem aan dat ik het nog wel zou willen.
Ik heb het nieuws wel op een hele leuke manier verteld aan hem (en ook opgenomen). Hij is totaal in shock maar na een dagje slapen gaf hij me een knuffel en zei ‘we gaan ervoor’.
Ik moet wel eerlijk bekennen dat hij het zwaar heeft, ik ben vaak ziek zwak en misselijk dus moet hij ons verzorgen, hebben (weer) een verbouwing achter de rug, auto moest omgewisseld worden en de komende weken gaan we weer met een babykamer aan de slag. En ja, straks is het nog maar afwachten hoe we het gaan hebben en de eerste paar maanden zullen we het weer zwaar gaan hebben..
Hij staat enorm onder druk en ik doe mijn best om ook leuke dingen te plannen tussendoor zodat we er weer tegen aan kunnen. Mijn ouders komen ook vaak helpen, ook in de periode dat we veel in het zkh waren hebben zij ervoor gezorgd dat bij ons in het huishouden alles op rolletjes liep, hoe vaak er niet wordt gekookt voor ons.. Mijn man is hier erg blij mee trouwens. Onze oudste heeft trouwens niet goed gereageerd op de komst van de derde, hij zei letterlijk ‘mama, ben je een kindjesmaakmonster geworden ofzo’. Ook enorm teleurgesteld dat we weer niet op vakantie konden gaan dit jaar.
Dit zijn wel dingen waar je rekening mee moet houden. Ik hou steeds ook voor ogen dat we het tijdelijk zwaar zullen hebben en hoe gezellig het zal zijn over een paar jaar, dat is voor nu onze drijfveer, maar makkelijk is het absoluut niet.. Onderschat dit niet en praat er met elkaar over.
Succes!
Jullie zullen er samen uit moeten komen, dat is erg moeilijk als je allebei een andere mening hebt, maar blijf vooral praten.
waar ik wel mee zou zitten is het feit dat hij zich er in geluisd voelt. Hoe ziet hij dat voor zich dan? dat je gaatjes hebt geprikt in de condoom? Hij is er zelf bijgeweest :/
Ik hoop dat jullie er uit komen!
waar ik wel mee zou zitten is het feit dat hij zich er in geluisd voelt. Hoe ziet hij dat voor zich dan? dat je gaatjes hebt geprikt in de condoom? Hij is er zelf bijgeweest :/
Ik hoop dat jullie er uit komen!
Wat een rotsituatie zeg. Maar het is ook wel makkelijk van je vent om jou de schuld te geven, aangezien hij zelf (deels) onbeschermd met jou het bed heeft gedeeld. Dan moet je ook dealen met de consequenties.. hopelijk daalt de angst snel en is er ruimte voor acceptatie en misschien zelfs enthousiasme over het volgende kindje. Sterkte!