Ongepland zwanger. Tips? Hoe vertel je het je omgeving?

<p>Hoi allemaal,</p><p> </p><p>ik ben nu 7 weken zwanger en het is ongepland. (Ik slik de pil, maar een week flink griep gehad en heel veel overgegeven, ook vlak nadat ik de pil had genomen meerdere keren die week. Niet bij stil gestaan dat je de pil dan weer uitspuugt en dus niet beschermt ben. Achteraf heel logisch, maar toen helemaal niet bij stil gestaan). <br /><br /></p><p>ondanks dat is het wel heel erg welkom. Ik ben 24. Heb een vaste baan, eigen koophuis, familie en vrienden. De vader van het kindje is 28 en dezelfde situatie. <br />dus wat dat betreft helemaal prima. <br />het enige is, is dat wij pas 3 maanden samen zijn. Erg kort dus om een baby te krijgen, maar toch besloten er voor te gaan. <br /><br /></p><p>Nu dus mijn vraag. Hoe hebben jullie het je omgeving verteld of iemand tips hiervoor? <br />ten eerste onze ouders natuurlijk. Die gaan in eerste instantie geen vlag uithangen. Bij mijn ouders schat ik in dat, dat uiteindelijk wel komt. Als ze aan het idee gewend zijn, maar in het begin zullen ze het er niet mee eens zijn. En ik ben nogal beïnvloedbaar vooral door de mening van mijn moeder. <br />hoe kan ik dat aanpakken? <br /><br /></p><p>en ten tweede de reactie van mensen om je heen. Er zal een hele hoop commentaar zijn en een hoop over gepraat worden....hoe ga je daarmee on? <br /><br /></p><p> </p><p>Alvast bedankt! </p>
 
Ten eerste: gefeliciteerd met je zwangerschap! Geniet er van!
Voor jullie is het kindje erg welkom en jullie zijn stabiel wat betreft wonen en dergelijke. Een ander heeft niks over jullie situatie te zeggen. Als jullie er blij mee zijn is het goed, toch?
Vaak vallen de reacties ook nog wel mee..
Een hele fijne zwangerschap gewenst!
 
Of het nu gepland of ongepland is mensen praten altijd!! Ik zie er jong uit voor mijn leeftijd dus dachten ze bij mijn 1e dat het een ongelukje was en werd dit regelmatig in mijn gezicht gezegd, enige antwoord die ik daarop kon geven was; 'klopt ik ben 12' dan stopte het vaak wel ?
Als jullie er beide voor de volle 100% achterstaan is er niets om je voor te schamen en hoef je je keuzes echt niet te verantwoorden. Snap dat je ouders zullen schrikken door de korte duur van de relatie maar jullie hebben alles op de rit en er zo te lezen al over gehad samen.
Ik zou zelf vooral zo zelfverzekerd mogelijk het gesprek in gaan en beide duidelijk maken hiervoor te gaan en dat jullie hopen op hun steun maar hoe dan ook dit kindje gaan verwelkomen!
 
Geniet van je zwangerschap!
 
Gefeliciteerd! En wat fijn dat jullie er samen voor gaan. 
Hier niet helemaal dezelfde situatie, maar ik was vrij vlot (ongepland) zwanger van de tweede. Ik was ook 'bang' voor de reacties van anderen ("wow, dat is wel heel vroeg" en ander commentaar, we zijn groots aan het verbouwen dus lekker hectisch ook hier). Dat is gelukkig allemaal heel erg meegevallen. Wij hebben het onze ouders verteld met 9 weken. Zij vonden het super leuk en wilden gelijk komen oppassen zodat de verbouwing sneller zou verlopen. Is nog maar de vraag of het klaar is voordat nummer twee inch aandient ?
Je bent nu 7 weken zwanger, dat betekent dat je nog wel even kan wachten met vertellen (als je dat wil). Stel je zegt het over een maand, dan ben je 11 weken en dat is een heel mooie termijn om het te vertellen. En als je er zelf heel blij mee bent tijdens vertellen, zullen je ouders dat ook wel 'moeten' zijn. Commentaar over de duur van jullie relatie zou ik afkappen. Je gaat er toch samen voor? 
Geniet van je zwangerschap en ik hoop oprecht voor je dat het allemaal meevalt! Ik denk van wel! 
 
Niks van aantrekken! Wees eerlijk en zeg dat het ook een verrassing was voor jullie, maar dat het heel welkom is en jullie er erg naar uitkijken, dan krijg je vast fijne reacties terug. Ja je bent kort samen, maar geen garanties toch? Je had ook 5 jaar samen kunnen zijn en alsnog 6 maanden na de geboorte uit elkaar of pas 3 maanden samen maar voor de rest van je leven.. heel erg gefeliciteerd iig en geniet ervan!
 
Terug
Bovenaan