ongerust...

<p> </p><div class="content">Hoi allemaal,<br />Ik maak me toch een beetje zorgen over m'n zwangerschap... Op 14/11 was ik 8 dagen overtijd. Deed ik dan ook een test en die was onmiddelijk positief. Bloed laten trekken de dag erna (15/11) en HCG stond op 4301. Dat wijst op ong 5/6 weken zwanger. Nu ik plan een afspraak bij de gyn, die was dus gisteren(1/12). Normaal zou ik dan aan 7 weken moeten zitten... Bleek dat ik volgens de echo maar aan 6+1 zat en ook nog geen hartslag. De gyn deed er ook heel vervelend over, alsof alle hoop al verloren was... Zo van ja ik heb een beetje onaangenaam nieuws voor jullie... Ik schrok me rot. Nu ja ik mag volgende week dinsdag terug gaan voor nog een echo maar ze heeft er precies niet zo n goede hoop op. Ik voel me zooo rot... Dit is m'n 2e zwangerschap, m'n eerste was nu 12 jaar geleden ( toen was ik 17) nu ben ik net geen 30. M'n man heeft dit in z'n vorige relatie ook meegemaakt maar toen was het 3 keer mis en hij zag hier zo van af. Vandaag kon hij wel janken en ik voelde me ook zo slecht. Kan dit nog goed komen? Ik maak me zo zorgen ...</div>
 
Wat vervelend, heel veel sterkte!
Ik denk dat de gynaecoloog je probeert voor te bereiden op slecht nieuws, maar dat ze het echt nog niet zeker kunnen weten op dit moment. Ik geloof dat ze pas bij een grootte van 6+4 zonder hartstlag op basis van een meting mogen vaststellen dat het niet goed zit (anders is er opvolging nodig), maar in mijn ervaring kunnen ze vaak met een grootte tussen 5+3 en 5+6 al wel een hartslag zien. Het feit dat ze het nu dus bij jou niet zagen, en de termijn ook niet helemaal klopt met wat je zelf verwacht had, maakt dat de kans vrij groot is dat het helaas niet goed zit. Maar er bestaan ook wel verhalen van dat het ondanks dit toch goed zat. Die hcg waarde is een indicatie van hoe ver je was, maar zegt niet alles, misschien was je eisprong toch echt later dan je dacht ofzo, en bovendien zijn metingen op dit moment nog niet super betrouwbaar, een paar pixels ernaast en het scheelt zo een paar dagen.
Ik ben bij mijn zoontje bijvoorbeeld tussen een eerste echo rond 6 weken (ivm eerdere buitenbaarmoederlijke zwangerschap heb ik bij mijn laatste 4 zwangerschappen vroege echos gehad - nu voor de 6e keer zwanger, we hebben 1 kindje) en de termijnecho 3 dagen vooruit gezet, wat in jouw geval de termijn al veel beter kloppend zou maken met wat jij zelf dacht, al dacht ik zelf destijds dat ik hooguit 1 of 2 dagen verder was dan wat ze bij die eerste echo gemeten hadden. Bij de zwangerschap na mijn zoontje dacht ik eigenlijk ook wel ongeveer een week verder te moeten zijn, en dat is uiteindelijk een miskraam geworden, ondanks dat er al wel een kloppend hartje was. Die kans schijnt best groot te zijn als de tijdlijn niet helemaal lijkt te kloppen met wat je zelf denkt, dus ik denk dat de gyn jullie gewoon niet te hoopvol naar huis heeft durven sturen, maar dus ook nog niet definitief mag vaststellen dat het niet goed zit.

Heel veel sterkte in elk geval de komende week, het is een ongelofelijke rot situatie om in te zitten en als je het al vaker hebt meegemaakt wordt het er inderdaad niet beter van.
 
Hoi, bedankt voor je reactie. Ondertussen hebben we een rollercoaster aan gevoelens doorgemaakt de voorbije 3 weken... Bij de eerstvolgende afspraak na m'n berichtje was het idd niet goed. 2 mm gegroeid maar en nog steeds geen hartslag... Dus kreeg ik de keuze uit miskraam op gang laten komen natuurlijk, medicatie of curettage. Aangezien het na 2 weken nog niet van zichzelf op gang was gekomen en medicatie niet altijd 100% helpt, ben ik maar voor de curettage gegaan. Die was vorige woensdag. Ik vroeg nog een echo voor de ingreep maar ze was hier niet op voorzien en heeft me dit dan geweigerd. Achteraf ook geen echo gehad en normaal komt de arts zelf naar je kamer om eens te checken voor je het ziekenhuis mag verlaten. Zij had absoluut geen tijd daarvoor en vroeg ons om zelf tot aan haar spreekkamer te komen, aan de andere kant van het ziekenhuis. Ik voelde me al niet op en top, verloor bloed en voelde me wat emotioneel. Maar ben dan toch maar naar haar toe gegaan. We hebben dan nog 15min zitten wachten tot ze binnen kwam. Ze zei dat ze voor bijna 100% zeker is dat alles goed verlopen is en dat ik naar huis mocht. De dag erna bijna niets meer van bloedverlies, 2 dagen erna niets meer. Wel nog veel pijn, krampen en vermoeidheid. Nu sinds eergisteren terug wat bruin bloed, met een migraine aanval van jewelste, gister ook. Vandaag kon ik bijna niet op m'n benen staan van de krampen en ben ik ook heel hevig beginnen bloeden. Helder rood bloed... Nog 4 grote stolsels uitgekomen bij het plassen, te groote van een 2€ stuk en groter. Na 3 uur m'n maandverband al vol met bloed en krampen om van om te vallen. Ik bel naar de gyn, maar is niet beschikbaar. Werd 3x door en terug gestuurd van onthaal naar gynaecologie. Niemand te bereiken, heb dan via onthaal ene afspraak gekregen voor morgen om eens te checken. Uit noodzaak maar m'n huisarts verwittigd aangezien ik me toch zorgen maakte. Bloeddruk hoog, hartslag hoog, geen koorts maar wel zwak en vermoeid. Ik vrees dat de curettage mislukt is en er nog te veel weefsel is achtergebleven... Wat ik wel voor mezelf heb besloten is dat ik niet meer naar deze gyn ga, maar in het vervolg naar een andere. Ik voel me er niet meer goed bij, zeker niet als ze zegt dat ze bijna helemaal zeker is dat alles eruit is en ik nu plots nog echt brokken weefsel en slijm verlies. Hopelijk morgen uitsluitsel van wat het is...
 
Wat een heftig verhaal. En dit lijkt mij ook niet dat dit de standaard moet zijn. Met mijn (met medicijnen opgewekte) miskraam kreeg ik wel een echo en een lijst met noodnummers mocht de bloeding te zwaar worden. Na 2 weken weer een echo om te kijken of het gelukt was. Ik vond persoonlijk de periode na de miskraam het zwaarst. Ik wens je dan ook heel veel sterkte toe de komende tijd.
Oh: en idd; ik zou ook een andere gyn zoeken.
 
Terug
Bovenaan