onhandelbaar met slapen gaan

Mijn dochter van 14,5 maand is onderhandelbaar als ze moet gaan slapen....ik neen haar in de armen en geef haar een fles als ze een paar slokken genomen heeft en bijna in slaap valt...stopt ze acuut met drinken...gooit haar ogen open...en gaat krijzen krijzen krijzen.....ik doe haar dan in haar bed...laat haar even uitrazen, maar aangezien ze gewend is bij mij is slaap te vallen haal ik haar er weer uit als ze wat rustiger is of als het huilen serieus verdriet huilen wordt....dan hou ik haar vast... wordt ze hysterisch wil ze los....als ze los is gaat ze het hele bed rond en haar ogen pletteren zowat dicht...vervolgens komt ze naar mama toe zoekt ze een lekker plekje om te liggen...maar niks is goed genoeg om te gaan slapen dus gaat ze zichzelf maar vermaken met pielen enzo...dan gaat ze met haar vinger naar mn mond (aandacht trekken) ogen prikken...speen willen delen.. maar slapen ho maar....is dit een fase? en wat kan ik doen... moet er wel bij zeggen het is een tijd nu goed gegaan....alleen nu weer een ramp!!! ben een half uur tot anderhalf uur bezig met haar in slaap krijgen...verder heb ik gekozen voor niet laten doorhuilen....dus wat ik regelmatig doe is dat ik op bed ernaast ga liggen met mn rug naar haar toe en haar laat huilen...ben ik er toch bij...als ik haar alleen in haar kamer laat kotst ze het hele bed onder... dus werkt ook niet...wie kan mij tips geven?
 
Hai,

Ik denk dat je er toch naar toe moet werken dat ze zelf in haar eigen bedje in slaap valt. Als je al een  fles wilt geven, kan je deze beter eerder geven, daarna nog even rustig tandenpoetsen. In bed gaan liggen en verhaaltje voorlezen. Juist niet vechten, maar rust inbouwen...

Ze is nu aan het vechten om niet in slaap te komen en zoekt bij jou die hulp om inderdaad niet te hoeven slapen..... Zij onrustig, jij onrustig..... slapen wordt nog moeilijker....

Ik zeg niet dat je er niet bij mag blijven, maar probeer haar op bed te leggen en ga er zelf anders eerst bijliggen en daarna bij zitten... steeds verder naar de deur toe. Als ze zichzelf over de rooie heen helpt, alleen even troosten en weer op je plekje gaan zitten. Geen extra aandacht, geen stemmen.... het is slaaptijd! Geen stapjes terug doen en geef het even de tijd.
Deze situatie is over een hele tijd gegroeid en duurt dus ook wel even om dit weer af te wennen....
 
hallo,
ik denk dat ieder kind wel een periode heeft dat hy (of zy) de grenzen aftast.
ik dacht steeds aan hoe ongezellig ik het zelf als kind vond om te moeten 'afscheid' nemen van de dag terwyl je nog overal geluiden hoort en het nog licht is buiten!
maar by rik deed ik eerst (terwyl hy nog een rustig filmpje keek bv.tiktak) zyn kamer verduisteren en nachtlichtje aan (muziekje op) zodat het lekker ' gezellig' word in zyn kamer,dan kreeg hy nog wat te drinken en word hy mét knuffel (1! geen heel bed vol speelgoed!) naar zyn kamer gedragen en ingestopt(hy is nu byna drie en loopt zelf nu maar de rest is onveranderd gebleven) en liefst rond zeven,soms acht uur,nooit later want dan gaat hy 'nachtje door'
myn vader zei me ooit dat je slaap als het ware in treinen aankomt,je staat op het station,neem je 'de trein' en val je dus onmiddellyk in slaap geen probleem maar 'mis' je hem dan moet je wachten tot 'de volgende' zich aandient voor je weer in slaap kan vallen.
ik weet het,het klinkt een beetje vreemd maar het klopt wel.
als ik na het eten zelf moe ben zou ik onmiddelyk kunnen inslapen maar als ik me erover heen zet, en eerst alles afwerk,kan ik later soms na een uur in bed liggen de slaap niet vatten.
dus,rust en regelmaat helpen,maar succes!
 
Hoi,

Ik denk ook dat je even door moet zetten, want het lijkt mij voor het kind ook het prettigst als het gewoon lekker in bed in slaap kan vallen.
Ik heb een vast ritueel voor het slapen gaan: eerst in bad, tanden poetsen, pyama aan. Dan doen we samen de gordijnen dicht, zeg ik alle knuffels en dingen in de kamer welterusten, dan leg ik Jeroen (17 maanden)  in bed en zing nog een liedje voor hem en dan.... slapen!
Ik probeer altijd deze volgorde aan te  houden, want dan weet Jeroen precies wat er gaat komen en dat geeft rust, en na het liedje is het ook echt slapen.
Misschien dat dit ook werkt... succes!! Ik zou echt proberen je kind zover te krijgen dat íe in zijn eigen bed gaat slapen, dit is geen doen.

Brigitte
 
Hoi,

Ik zou ook het flesje iets eerder geven en misschien het rustgevende effect bereiken door een liedje voor haar te zingen ofzo.

Verder vroeg ik me af toen ik je stukje las tot wanneer je bij haar wil blijven wanneer ze gaat slapen... ooit zul je dit moeten afschaffen. Het kan toch niet zo zijn dat wanneer ze vijf (of tien) is ze nog steeds niet alleen in slaap kan vallen, alleen omdat ze het niet gewend is. Dan zou ze bijvoorbeeld ook niet uit logeren kunnen gaan bij een vriendinnetje!
Ik kan me heel goed voorstellen dat je het voor haar in het begin prettiger vond, dan hoeft ze ook geen afscheid te nemen en dus ook niet te huilen. Maar juist dat afscheid leren nemen is wel heel belangrijk om te leren. Je komt tenslotte ook weer terug om haar uit bed te halen en dat moet ze natuurlijk wel leren...

Succes en ik hoop dat het gewoon een periode is waar ze snel weer doorheen is!
 

Hoi Amber, misschien heb je hier wat aan (ik geef mijn dochter ook een flesje net voor het slapen)...



Vorige week las ik hardop uit het grote babyboek terwijl ik Alies in stereo kon horen huilen (babyfoon en live),: "Voor een zorgzame moeder lijkt het inderdaad een wrede en onmenselijke straf om het kind maar te laten huilen. Vooral als zijn enige misdaad bestaat uit het midden in de nacht vader of moeder willen zien. Maar toch is het de beste manier, vertellen slaapdeskundige ons, om het kind te leren uit zichzelf in slaap te vallen.... Als u een uur of langer het voortdurende gehuil en geschreeuw kunt verdragen, ga dan niet naar het kind toe en geef hem geen voeding of praat niet met hem als hij wakker wordt. Laat hem huilen tot hij helemaal uitgeput is..." mmm dit hebben we 1 avond volgehouden, de tweede avond lukte het me niet. Toen ik Alies trof, hangend aan een arm, in haar bedje, heb ik haar uit bed gehaald om haar te troosten. Er stond ook elders in het boek: "Niettemin, als het idee u in hoge mate tegenstaat, probeer het dan niet. Naar alle waarschijnlijkheid kunt u toch niet consequent blijven." Gelijk hadden ze. Op TV lijkt het allemaal een stuk makkelijker.
 
Op donderdag vertelde ze op het BBC nieuws dat een moeder van een pasgeboren baby tegenwoordig nog minder slaap krijgt dan vroeger. De vrouw die ze interviewde vertelde over een techniek die zij aanraadde: 'The kiss-and-retreat sleep plan' (website) . Dat klinkt een stuk beter dan "laat hem maar doorgaan met huilen".   Het plan wordt in een paar korte stappen beschreven. De afgelopen dagen houden we ons aan het kiss-and-retreat sleep plan. Er staat: "Set a time you feel comfortable with – say two or three minutes – and then go in. Settle her by stroking her face and giving her a kiss, but don’t pick her up. Then leave again.". Het probleem zit bij Alies wel in het 'settelen'.   Alies blijft vooralsnog gillen en is met geen mogelijkheid te kalmeren. Even over haar gezicht aaien doet weinig. Dat stond niet op de website. We geven haar dus maar een klein beetje aandacht en verlaten dan weer de kamer. We komen telkens terug (5 tot 10 minuten) en het huilen wordt steeds minder. Ze valt steeds sneller in slaap. Hoopvol kan ik zeggen, dat het lijkt te werken.

 
Terug
Bovenaan