onrust in mijn hoofd

[ANONYMOUS_USERNAME]

Ben nu 33 weken en 4 dagen zwanger en heel onrustig. In principe hebben we alles in huis en zijn we klaar voor de baby en toch knaagt er iets aan me.

Ik ben de hele dag aan het poetsen en ik voor het eerst in 8 jaar tijd vraag ik me af waarom ik ook alwaar zo graag huisdieren wou. Niet dat ons huis hiervoor vies was, maar het moet nu haast smetteloos schoon. Elk haartje op de grond stoort me mateloos en ik zou het liefs met een stofzuiger achter de hond en katten aanlopen, of ze preventief een scheerbeurt geven. Paar dagen terug had ik bijna een zenuwinzinking vanwege rondslingerende sokken van manlief.

De babykamer is zo goed als af, maar niet gezellig. Ik droom ook steeds dat ik een “slechte” moeder ben. Zoals baby kwijtraken in het ziekenhuis, een voorbereidende cursus waarin ik een pop in bad en bed moest doen en hopeloos faalde. Ik vraag me constant af, heb ik wel genoeg van alles?
En dan nog al die vragen die ik moet beantwoorden of de baby wel goed groeit aangezien ik zo’n kleine buik heb.

Sorry voor deze klaagzang, het zal er allemaal wel bij horen als je voor het eerst moeder wordt. Maar ik baal dat ik mezelf niet meer ben deze laatste weken. Zijn er andere die er ook last van hebben?

 

[Zeeuwse mama]

Hoi Panini,

Ik herken je verhaal wel, al heb ik er nu geen last van (maar ja...'t is ook m'n vierde zwangerschap) In de laatste 'Wij jonge ouders' stond volgens mij een artikel over wat jij hierboven beschrijft, zoals je kind kwijtraken, geen goede moeder zijn e.d. Het schijnt heel normaal te zijn en er gewoon bij te horen. Natuurlijk is dit niet fijn en maakt het je onzeker, maar probeer het niet te zijn!!!

Ook ik heb nu al behoorlijke schoonmaakkriebels en wordt "woest" om al dat rondslingerende speelgoed e.d. van de kinderen (en dan hebben ze hier een aparte speelkamer, dus tja...)Ook mijn man krijgt het behoorlijk voor zijn kiezen, want ik heb een lijstje met klusjes die nog klaar moeten. Tja...nesteldrang noemen ze dat volgens mij!

Wat betreft de groei van je baby...Ik kan je geruststellen. Ook ik heb geen enorme buik, ben nog geen gram aangekomen en vorige week kregen we te horen dat het een dikkertje (8 ponder) en een lang kindje zou worden. Volgens mij las ik hier op dit forum bij week 33 of 34 dat de omvang van je buik helemaal niets zegt over de groei van je baby.

Succes met de laatste loodjes meid en kom op....Natuurlijk word je een goede moeder!

 

[Jacqueline 79]

hihi volgens mij heb je flink last van nesteldrang zoals dat zo mooi genoemd word. Ook hier word knap gemopperd op manlief/ kinderen en huisdieren En ook ik wil heel graag alles schoon hebben (bijna onmogelijk met een huishouden van 5 personen, 2 honden en 3 katten) en een eigen melkveehouderij
En weet je dromen zijn gelukkig nog steeds bedrog.
Volgens mij word jij een super moeder en zie je nu alleen maar beren en leeuwen op je weg, maar geloof me het komt echt goed
xxx

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hi panini,

hier hetzelfde verhaal. Wordt ook voor het eerst moeder.. Heb minder last van de nesteldrang.. Schoon moet vooral onze slaapkamer en de babykamer zijn en daar mag niets krom staan. de rest interesseert me niet echt.. terwijl ook wij 3 katten hebben.

De onzekerheid die jij voelt ervaar ik ook. Je blijft je nu afvragen of je alles gaat herkennen, ga je het goed doen maar hoe dan. Ik wil zoveel mogelijk informatie vergaren en hoe meer ik lees hoe meer ik tot de conclusie kom dat ik het allemaal al weet en ik gewoon moet wachten tot het moment daar is.

Als ik naar deze zwangerschap kijk heb ik me het bmeeste verbaasd over hoe de natuur exact weet wat ze doet binnen en buiten ons lichaam.. En als die kleine er is vertrouw ik weer op de natuur dat ze me alles meegeeft wat ik nodig heb om deze baby die in mijn gegroeid is alles te geven wat het nodig heeft.

Dus ja je mag je dagen van twijfel hebben, maar weet dat iedereen van ons, of het nou ons eerste of ons 5e kindje is, dezelfde gevoelens heeft.

 

[cass85]

Ik breek even in bij jullie, kom zelf van het septemberforum

Ik had dit ook bij de eerste. De nesteldrang viel wel mee. Als alles opgeruimd is vond ik het goed.
Maar die dromen en gedachtes die je kunt hebben of je het wel goed zou doen als moeder die komen echt bekent voor. Ik twijfelde zo erg aan mezelf dat ik zelfs begon te denken of ik er überhaupt wel goed aan had gedaan om zwanger te raken.
Mijn man was ook regelmatig het pispaaltje. (Nu trouwens ook weer, vind het ergens wel zielig voor hem, maar ja, die hormonen he )
Gelukkig is alles goed gekomen. We kregen van heel veel vrienden en kennissen te horen dat we het heel goed deden met onze baby en met sommige moeilijke situaties goed omgingen.
Vertrouw op jezelf. Je wordt een supermama!

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Echt nesteldrang, ben stiekem wel wat jaloers op je. Mijn huis is een puinhoop en zin in poetsen en opruimen heb ik echt niet. Het liefst zit ik met een boek op de bank en doe niets. Die dromen en gedachten horen er helaas ook bij, het schijnt juist dat die je voorbereiden op het moederschap en je hierdoor straks nooit je kindje vergeet mee te nemen.
Wat mij het meest heeft verbaasd is hetgeen FFoontje ook beschrijft: je lichaam lijkt precies te weten wat je moet doen en daar moet je dan dus ook naar luisteren. Mijn intuitie heb ik helemaal gevolgd de vorige keer en dat wil ik dit keer ook doen. Hierdoor had ik steeds het gevoel dat ik het aan zou kunnen, hoe zwaar het ook zou zijn. Het vrouwenlichaam is ervoor gemaakt en velen zijn je al voorgegaan. Als die het kunnen, kunnen wij het ook!