Ontaarde moeder?

A

Anoniem

Guest
Hallo meiden,

Ik vroeg me af of jullie wel eens schuldgevoelens naar jullie kinderen hebben en of je af en toe wel eens de balen van je kind(eren) hebt. Ik zit al vijf weken met zieke kinderen en ik begin het zoooo zat te worden dat ik me soms wel eens af vraag waarom ik aan kinderen ben  begonnen! Thijmen heeft een infectie die maar niet over wil gaan, de babykamer is intussen in een mini apotheek veranderd. Justin heeft de nacht van zaterdag op zondag de boel ondergekotst en dan staan mijn man en ik als gillende kemphanen in de badkamer. De één wast Justin en de ander staat beddegoed in de badkuip uit te spoelen en duwt het vervolgens de wasmachine in, ben je net klaar wordt je  eigen bed nog een  keer ondergekotst dus weer een  verschoon en wasritueel. Ik ben moe en vooral heel erg boos omdat ik niet een beetje rust toe kom, ik kan geen één nacht een paar uur achter elkaar slapen omdat ik constant samen met man (laat lief maar even achterwege) voor de kinderen aan het zorgen ben en dat vind ik zwaar. Tuurlijk ben ik blij met mijn  jongens maar ik zou soms gewoon even mijzelf willen zijn en niet mama van....ik voel me zo'n ontaarde moeder omdat ik nu echt even de balen van mijn kinderen heb en tegelijkertijd voel ik me zo schuldig omdat mijn jongens er ook niet om gevraagd hebben om zo lang ziek te zijn. De huisarts zegt dat dit de  beruchte tropenjaren zijn en daar moeten we doorheen maar is hier nog een moeder die met de hand op het hart kan zeggen dat het allemaal goed komt want  opmerkingen als "dat weet je als je kinderen hebt" ben ik wel klaar mee, ik hoor liever iets opbeurends daar krijg ik tenminste positieve energie  van. Zijn hier overigens moeders die dit herkennen want ik  hoor er nooit iets over en zolangzamerhand denk ik wel eens dat ik de enige ben.

Groetjes,

Puk          
 
Och meid, wat een toestand!
Zulke zieke kids is gewoon niet leuk!
En dan mag je zeggen dat je er even klaar mee bent!
Tuurlijk hoor je altijd die opmerkingen, net als bij mij gruwelijke bevalling........."als je je kindje eenmaal op je buik hebt, ben je alles vergeten, het was het toch meer dan waard?" Nou............nee. De bevalling was kut en heb er nog steeds last van. Tuurlijk zou ik maudy niet meer willen missen, maar die goed bedoelde opmerkingen komen me ook mijn strot uit.
Mensen die nooit eens zich zelf weer willen zijn liegen, hou dat je maar voor.
Je gaat een zware tijd door, en dat is gewoon klote. Punt.

Kan je niet opbeuren door te zeggen dat het over gaat, ik heb een meisje van 15 weken dus ik kan het je gewoon niet vertellen.
Wat ik je wel kan vertellen dat het voor anderen soms ook fijn is dat je hardop zegt dat je baalt. Wedden dat er meer zijn die dat nooit durven zeggen??
En nogmaals, degene die het niet hebben, liegen volgens mij glashard.

Sterkte met alles en ik hoop dat je kindjes snel weer een beetje gezond worden,

Liefs Rimke
 
Hoihoi,

Praat het hier maar even van je af. Het is ook niet niks; zieke kinderen. Is de een weer wat beter, begint de ander weer. Hoe bedoel je; mekaar aansteken!!!
Wij hebben er hier ook last van.
Ik werk in de zorg en merk meteen als er een weer een verkoudheid over komt. Ik had het dan ook meteen te pakken deze keer. Na een week had Evy er ook last van en dat is nu alweer 5 weken geleden. Ze komt er maar niet vanaf.
Vandaag voor de 2e keer naar de huisarts. Het zijn blijkbaar hardnekkige virussen dit jaar. De ene is nog niet voorbij en de volgende komt alweer. En als je dan nog een verminderde weerstand hebt van de vorige, dan kun je je lol op.
Het ging ietsjes beter afgelopen week, maar vanaf het weekend snottert en hoest ze weer flink.
Dus maar weer aan de hoestdrank en zoutoplossing voor de neus.
En dan voel ik me soms ook machteloos, je wilt het graag van je kleintje overnemen.
Maar na een hele dag huilen en slecht eten, ben ik soms ook wel blij als mijn vriend thuis is of als ze even een dagje naar de opvang kan. Even op adem komen; al is het dan maar op het werk.

Hoop dat je deze week, nog even een momentje voor jezelf kunt creëren, zodat jullie samen en uitgerust de kerstdagen aan kunnen.

In ieder geval veel beterschap voor je jongens en een dikke knuffel voor jou.
Groetjes Iris mv Evy 16-05-08

 
nee, je bent geen ontaarde moeder!!!
Als ik je verhaal zo lees zou ik precies dezelfde gevoelens hebben. Alsof het nooit ophoudt!

Is er misschien iemand in jullie buurt te vinden die de kleintjes even voor een goeie middag + avondeten (of een nacht + ochtend) kan overnemen? Dan kunnen jullie eens even slapen en rustig samen eten (of ontbijten). Vaak als je je hart even lucht hierover bij een (schoon)moeder of (schoon)zus of buurvrouw ofzo, dan dient zich wel een vrijwilliger aan. Proberen hoor! Dan kun je misschien even een beetje nieuwe energie opdoen en even diep ademhalen voordat je je weer in de oorlog stort...

Heel veel sterkte!!!!
 
Hoi Puk,

ik kan me je gevoel heel goed voorstellen en denk dat het niet ontaard is, maar heel menselijk.
jij hebt ook grenzen!
zelf ben ik ook wel eens boos geworden omdat ik weer werd gestoord in mijn slaap die ik zo nodig had na weken/ maanden te weinig slaap. en natuurlijk wil je niet boos zijn, want je kleintje huilt ook niet voor niks snachts, maja als je moe bent, kun je daar ook niet meer altijd wat aan doen he.

goed dat je het van je af praat, want dat lucht vaak al op, en ik denk zolang je het zo open durft te bespreken ben je het nog niet helemaal zat. (ik bedoel, vaak merk je dat als mensen het stil houden, ze juist kunnen ontploffen). wel zou ik proberen om inderdaad bijslaap mogelijkheden te creeeren. misschien kun je de kinderen niet zo makkelijk weg brengen, maar misschien kunnen jij en je man dan om de beurt ergens anders slapen. stel dat jij een weekend naar een vriendin gaat en daarna je man een weekend weg, dan heb je zoveel meer energie.

sterkte meid.
 
gr floor
 
Ach jemig meid, wat een toestand. Zeg jij maar fijn dat het goed K is!!! Dat lucht op, het moet ook. Weet je? Misschien moet je maar eens fftjes een lieve vriendin of moeder vragen of ze een middagje de bende willen opruimen en verzorgen. Dan kun jij eens ff lekker iets voor jezelf doen, als is het slapen! Kop op meis, houd je benen eronder, het zijn idd de tropenjaren.... en ik weet ook uit ervaring dat ze over gaan, maar als je er midden in zit, is het gewoon niet zo makkelijk. Ook dat weet ik uit eigen ervaring, veel spuugwas, oorontstekingen etc.... Kop op, dikke dikke mentale knuffel van Pippi

Enne... je bent GEEEEEEENNNNNN ontaarde moeder, je bent alleen moe
(Volgens mij schreef Daphne Deckers ooit eens dat moeder de overtreffende trap van MOE was....ze heeft gelijk!)
 
Hoi Puk,

Nee hoor, je bent geen ontaarde moeder. Ik heb me dat ook wel eens afgevraagd een aantal weken geleden. Toen zat ik er ook echt helemaal doorheen. Iedere keer als ik dacht: zo dat hebben we gehad, nu gaat het vast beter, dan diende het volgende virus zich weer aan e.d. Ik heb toen ook hardop uitgesproken dat ik het echt niet lang meer vol ging houden zo. Gelukkig ging het vanaf dat moment langzaam aan beter hier. De nachten hebben we inmiddels weer aardig terug. Dus nu kan ik weer aardig genieten en kan ik overal weer een stuk beter tegen.

Ik kan je dan ook niet uit ervaring vertellen dat het echt snel beter zal worden, aangezien onze kindjes van dezelfde leeftijden zijn. Maar ik heb er toch echt vertrouwen in dat het allemaal beter zal gaan. Anders zouden er vast niet zoveel mensen op de wereld rondlopen. Dan zouden we toch allang zijn uitgestorven?!?!?!?!

Maar bekijk inderdaad, zoals hiervoor beschreven, of het mogelijk is om je kinderen een nachtje uit logeren te brengen bij ouders of schoonouders, als ze weer opgeknapt zijn. Ik kan het nl niet over m'n hart verkrijgen om ze ziek weg te brengen, hoe kapot ik ook ben.

Meid heel veel sterkte, hopelijk klimt jullie gezinnetje ook weer snel uit het dal en kunnen jullie met zijn allen weer genieten. En maak dan vooral ook tijd voor jou en je man samen! Is ook heel belangrijk.

Groetjes,
Susan
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan