Ontsteking placenta

[Mamavaneenvlindertje]

Begin april heb ik met 18+3 een miskraam gehad.
Uit onderzoek van de placenta blijkt dat er een ontsteking zat.

Of de ontsteking is veroorzaakt door de miskraam, of de ontsteking de miskraam in gang heeft gezet, is nog onduidelijk. Hiervoor heb ik bloed moeten prikken en een uitstrijkje laten maken.
Of er iets uitkomt is onbekend. Dit maakt me erg onzeker.

Zijn er meer die hier ervaring mee hebben?

 

[Zwindo]

Hoi mamavaneenvlindertje ik heb hier helaas geen ervaring mee. Wat maakt je precies onzeker dat er iets uitkomt of juist niet? Verder wilde ik ook even zeggen dat ik het super erg vind en hoop dat je duidelijkheid kan krijgen. Ik heb zelf 30 maart ons meisje met 18 weken verloren. Wij hebben de zwangerschap beëindigd, omdat ze trisomie 18 bleek te hebben en daarmee niet levensvatbaar was. De weg ernaartoe en alle onzekerheden waren heel zwaar.

 

[Mamavaneenvlindertje]

Het maakt me vooral onzeker als er niets uit komt. Waar komt dan bijvoorbeeld die ontsteking vandaan.

Ook voor de toekomst bijvoorbeeld wanneer we wel weer een kindje willen.

 

[Zwindo]

Dat snap ik vervelend om geen duidelijkheid te krijgen. In ons geval is het edwardssyndroom gewoon pure pech. Wij hebben het dus een plekje moeten geven dat er geen duidelijke verklaring is waarom dit nou bij ons is gebeurd. De kans hierop is sowieso heel klein, maar een volgende zwangerschap (als dat ons gegund is) zal niet gelijk een roze wolk zijn. Ook krijgen wij extra controles in het ziekenhuis met extra echo's. Mocht er niets uit komen kan je altijd vragen of dat voor jullie ook kan bij een volgende zwangerschap misschien dat dit wat rust geeft. Ik weet niet of er bepaalde testen tijdens de zwangerschap gedaan kunnen worden om eerder te kunnen ingrijpen mocht het zich weer voordoen. Wat misschien helpt is om al je vragen op papier te zetten, zodat je die vervolgens kan stellen aan de arts wanneer je die weer spreekt. Dat heeft mij altijd wel ook geholpen om dingen voor mezelf op een rijtje te zetten.
Ik wens je in iedergeval heel veel sterkte met het verwerken van jullie verlies.

 

[Mamavaneenvlindertje]

Ja, dat is helemaal pure pech, en misschien krijgen wij verder ook wel geen antwoord, terwijl dat eigenlijk is wat je wilt.
20 mei moet ik voor uitslagen weer naar de gyn, en dan zullen we ook 'de toekomst' bespreken.
Er is sowieso al geadviseerd om eerst een half jaar te wachten, ook gezien mijn psyche op het moment.
Mocht ons een kindje gegund zijn, wil ik ook heel graag extra controles en dergelijke hebben, ook voor onze eigen gemoedsrust. Een volgende zwangerschap wordt sowieso spannend, en dat zal voor jullie ook gelden.

 

[Zwindo]

Heel begrijpelijk je wilt zo graag een antwoord of een verklaring. Het vertrouwen in je lichaam krijgt ook een deuk tenminste dat had ik wel ook ergens. Mijn arts begreep dat heel erg en legde ook echt de vinger op de zere plek. Ik worstel er ook mee dat ik heel erg bang ben dat wij misschien geen kindje kunnen krijgen omdat deze zwangerschap al een pittige aanloop heeft gehad met een heel medisch traject en uit eindelijk icsi. Het is natuurlijk wel gelukt om zwanger te worden, maar het is altijd wel een klein stemmetje dat die kans bestaat dat het ons niet lukt.
Dit meemaken wens je niemand toe. Het is iets wat we altijd bij ons zullen dragen en nooit zullen vergeten. Tijd zal het makkelijker maken om erover te praten en het leven weer verder op te pakken, maar gun jezelf ook de tijd om daar te komen. Alles is echt een drempel die je weer over moet. De deur uit gaan, onder de mensen zijn, de eerste keer werken enz. Wil niet teveel te gelijk doen en probeer het stapje voor stapje op te pakken en goed te luisteren naar je lichaam. Ik wilde in het begin soms ook te snel te veel en werd dan even flink terug gefloten door mn lijf. Ik hoop dat je, je snel weer beter voelt. Die eerste weken waren hier ook echt heel veel huilen, maar door er veel over te praten wordt het elke keer weer een beetje makkelijker tenminste dat geldt voor mij. Maar het belangrijkste gun jezelf de tijd om het een plekje te geven.