Hey meiden,
Vanmorgen naar de vk geweest en ik moet met verlof. Ben nu 35+1 , dus het mag sowieso, maar had gedacht nog tot volgende week donderdag te werken. De kleine uk doet het wel goed, is alleen een klein friemeltje wat gewoon nog even goed moet groeien! Daarbij komt t dat k er geestelijk nog niet helemaal mee bezig ben dat er een beeb komt! Dus ik moet gewoon lekker gaan moederen en alle dingen doen die een aanstaande mama hoort te doen, wassen strijken kleertjes kopen en de rest van wat k nog moet! Ik heb mezelf ook te lang afgesloten voor alle echte gevoelens van een babytje krijgen! Zodoende dat ik er geestelijk gewoon op moet voorbereiden om niet weer ian n een depressie te komen! Aan de ene kant baalde ik eerste verschrikkelijk en vond ik het heel moeilijk om het net op mijn werk te moeten vertellen, met als gevolg een vreselijke huilbui van een uur of wat! Maar nu begint het langzaam aan te wennen dat ik thuis ben en dat ik nu gewoon echt zwanger mag zijn en mijn rust mag pakken! Maar zoals meerdere van jullie misschien wel zullen bergijpen voelde het wel als mensen in de steek laten in het kleine bedrijf waar ik werk. Daar staat wel tegenover dat ze supervriendelijk waren en me steunen dus dat gaf een goed gevoel gelukkig!
Nou weer een soort klaagzang verhaal, maar wel met een positief vleugje: "ik mag gaan ontspannen en me voorbereiden op de beeb!"
Liefs
Vanmorgen naar de vk geweest en ik moet met verlof. Ben nu 35+1 , dus het mag sowieso, maar had gedacht nog tot volgende week donderdag te werken. De kleine uk doet het wel goed, is alleen een klein friemeltje wat gewoon nog even goed moet groeien! Daarbij komt t dat k er geestelijk nog niet helemaal mee bezig ben dat er een beeb komt! Dus ik moet gewoon lekker gaan moederen en alle dingen doen die een aanstaande mama hoort te doen, wassen strijken kleertjes kopen en de rest van wat k nog moet! Ik heb mezelf ook te lang afgesloten voor alle echte gevoelens van een babytje krijgen! Zodoende dat ik er geestelijk gewoon op moet voorbereiden om niet weer ian n een depressie te komen! Aan de ene kant baalde ik eerste verschrikkelijk en vond ik het heel moeilijk om het net op mijn werk te moeten vertellen, met als gevolg een vreselijke huilbui van een uur of wat! Maar nu begint het langzaam aan te wennen dat ik thuis ben en dat ik nu gewoon echt zwanger mag zijn en mijn rust mag pakken! Maar zoals meerdere van jullie misschien wel zullen bergijpen voelde het wel als mensen in de steek laten in het kleine bedrijf waar ik werk. Daar staat wel tegenover dat ze supervriendelijk waren en me steunen dus dat gaf een goed gevoel gelukkig!
Nou weer een soort klaagzang verhaal, maar wel met een positief vleugje: "ik mag gaan ontspannen en me voorbereiden op de beeb!"
Liefs
