<p>De eerste keer dat ik online mijn vuile was buiten hang, maar soms is het denk ik fijn om meningen te horen van mensen die je niet kennen.. </p><p>Ik ben momenteel 10 weken zwanger, na een relatie van 2 jaar. In die 2 jaar is er veel gebeurd, mijn vriend had aan het begin last van een alcoholverslaving. Eigenlijk heeft het eerste jaar van onze relatie hierom gedraaid. Uiteindelijk ben ik toen bij hem weg gegaan, 4 maanden lang. In die 4 maanden ging het slecht met mij, had last van schuldgevoelens en mistte hem enorm. Na 4 maanden zocht ik opnieuw contact en ging het een stuk beter met hem, hij had hulp gezocht en slikte pilletjes zodat hij geen drang had naar alcohol. </p><p>Ik weet al een aantal jaar dat ik pcos heb, verder heb ik een misvormde baarmoeder en een septum(soort blokkade voor mijn baarmoeder). Er is mij verteld dat als ik ooit kinderen wil, dit alleen met behulp van ivf behandelingen zou lukken. Om deze reden ben ik gestopt met de pil. Toch kwam ik er 6 weken geleden achter dat ik zwanger ben. Een enorme shock, maar allebei enorm gelukkig en blij met dit wonder. </p><p>Mijn vriend was de liefste versie van zich zelf die ik ooit had mergemaakt.. tot hij vorige week maandag ineens niet meer thuis kwam. Donderdag had ik een echo, ook hier was hij er niet. Donderdag na een ruzie en heel veel gesmeek kwam hij eindelijk naar huis. Stomdronken en totaal onredelijk stond hij er. Ik probeerde een gesprek met hem te voeren maar er kwam niks uit, na anderhalf uur zou hij even zijn auto weg zetten maar kwam daarna niet meer terug. Ik ben een paar dagen naar mijn zusje gegaan, gister belde hij intens verdrietig op dat hij zoveel spijt had en er voor me wilde zijn. Dus vandaag terug naar huis gegaan, om hem weer in totaal onredelijke toestand aan te treffen. Hem maar weer naar zijn moeder gestuurd. Ik weet niet meer wat ik moet, iedereen denkt zo makkelijk maar ik ben in paniek.. </p><p>Dit zou zo'n mooie periode moeten zijn en nu gaat het de righting uit dat ik ineens een alleenstaande moeder wordt.. </p>
Onverwachts alleen en bang.
- Onderwerp starter Gebruiker10129224
- Startdatum
Verslaving is een van de moeilijkste dingen die er is. Jij hoeft je om niks schuldig te voelen tegenover hem wat dat betreft.
Een verslaving moet je beseffen, die is er zijn hele leven lang. Daar zal hij zijn hele leven mee moeten dealen. En tegen moeten blijven vechten. Verslavingen worden alleen overwonnen door terugvallen..
Ik zou voor jezelf nagaan: is dit wat ik wil? Is dit wat ik voor mijn kindje wil?
En geloof me ik heb er ervaring mee want ik heb een broer die verslaafd is en een dochtertje heeft. En ik zeg je heel eerlijk als ik jou was zou ik voor jezelf en de kleine kiezen!
Er zijn genoeg vrouwen die alleen hun kindje opvoeden en daarmee hartstikke goed terecht komen!!
Een verslaving moet je beseffen, die is er zijn hele leven lang. Daar zal hij zijn hele leven mee moeten dealen. En tegen moeten blijven vechten. Verslavingen worden alleen overwonnen door terugvallen..
Ik zou voor jezelf nagaan: is dit wat ik wil? Is dit wat ik voor mijn kindje wil?
En geloof me ik heb er ervaring mee want ik heb een broer die verslaafd is en een dochtertje heeft. En ik zeg je heel eerlijk als ik jou was zou ik voor jezelf en de kleine kiezen!
Er zijn genoeg vrouwen die alleen hun kindje opvoeden en daarmee hartstikke goed terecht komen!!
Hier ook bekend met verslaafden in de familie (gelukkig wel iets verder weg dan broer/zus, maar dichtbij genoeg). Een verslaving moet je eigenlijk zien als ziekte. Het is iets waar je je hele leven tegen vecht. Zoals de persoon hiervoor ook al heeft gezegd: het is zijn probleem waar hij jou helaas in mee sleurt, maar wel echt zijn verantwoordelijkheid. Wil jij ook hier je hele leven tegen vechten? Want de partner vecht net zo goed mee! Het is jammer dat hij, nu er een eerste tegenslag is, na zijn nuchtere periode meteen naar de drank grijpt. Dat zegt veel over hoe hij zijn verslaving onder controle heeft (eigenlijk nog steeds niet dus), maar ook over zijn gedrag (er tussenuit gaan, dronken een auto willen verzetten), hoe hij met moeilijke zaken omgaat (coping mechanisme) en waar hij zijn keuzes op baseert. Voor jou ontzettend moeilijk, maar jij moet de keuze maken of jij dit wilt, want hij kan het blijkbaar niet goed.
Hij moet meer professionele hulp hebben om zijn verslaving en met name zijn coping mechanismes onder controle te krijgen, om terugvallen in de toekomst te voorkomen. Eens verslaafd, altijd verslaafd, je draagt het je hele leven met je mee. Die professionele hulp kun jij hem niet bieden, jij bent zijn partner en hoort die last niet te dragen. Misschien heeft het feit dat jij zwanger bent iets in hem getriggert, iets wat niet direct met jou of de baby te maken heeft, maar waardoor hij toch weer een terugval heeft gehad. Dat heeft alles met hem te maken en niks met jou. Maar toch draag jij nu alle lasten... En dat hoort echt niet, meid! Maak een bewuste keuze: kies voor jezelf en de baby of kies voor hem, maar weet dan ook wat de consequenties zijn en dat je toekomst altijd zwaar blijft als het om die verslaving gaat.
Hij moet meer professionele hulp hebben om zijn verslaving en met name zijn coping mechanismes onder controle te krijgen, om terugvallen in de toekomst te voorkomen. Eens verslaafd, altijd verslaafd, je draagt het je hele leven met je mee. Die professionele hulp kun jij hem niet bieden, jij bent zijn partner en hoort die last niet te dragen. Misschien heeft het feit dat jij zwanger bent iets in hem getriggert, iets wat niet direct met jou of de baby te maken heeft, maar waardoor hij toch weer een terugval heeft gehad. Dat heeft alles met hem te maken en niks met jou. Maar toch draag jij nu alle lasten... En dat hoort echt niet, meid! Maak een bewuste keuze: kies voor jezelf en de baby of kies voor hem, maar weet dan ook wat de consequenties zijn en dat je toekomst altijd zwaar blijft als het om die verslaving gaat.
Heel erg bedankt voor de reacties. Hem inmiddels gesproken, uiteraard veel spijt. Hij kan slecht met emoties om gaan, maar exact wat jullie ook zeggen; hij legt die last op mijn schouders en dat is niet eerlijk, helemaal niet nu er een kleintje in me groeit.
Hij wil zich nu laten opnemen. Ik moet zien of hij dit daadwerkelijk gaat doen en anders zal ik inderdaad voor mezelf en de kleine moeten kiezen.
Ik vind het heel fijn om jullie reacties te lezen, dat zet me even met beide voeten op de grond, heel erg bedankt daarvoor
Hij wil zich nu laten opnemen. Ik moet zien of hij dit daadwerkelijk gaat doen en anders zal ik inderdaad voor mezelf en de kleine moeten kiezen.
Ik vind het heel fijn om jullie reacties te lezen, dat zet me even met beide voeten op de grond, heel erg bedankt daarvoor