Onze dochter haalt het bloed onder onze nagels vandaan

G

gebruiker269867

Onze dochter van 7 jaar haalt het bloed onder onze nagels vandaan. Op dit moment is het gewoon heel erg moeilijk om positief te zijn over haar. Terwijl we dat wel graag willen. Haar gedrag staat ons echt tegen.

Opgesomd:
- ze moet altijd haar zin krijgen en ze weet het ook altijd zo te spelen (manipuleren ) dat ze dit ook krijgt (met andere kindjes). Bij ons begint ze te krijsen, schoppen, slaan, etc. als ze haar zin niet krijgt. Alles moet op precies haar manier.
- we moeten alles honderd keer herhalen en dan nog weet of doet ze het niet.
- ze is enorm lui, wil niks zelf doen, niet helpen. Het liefst heeft ze nog dat we haar plasser afvegen na het plassen…
- ze toont enorm uitstelgedrag als het tijd is om te gaan slapen. Ik kan gerust 20-30 minuten vanaf het moment dat ze al klaar is (!!) met haar bezig zijn om haar daadwerkelijk onder de dekens te krijgen. Ik kan niet eens onder woorden brengen wat/hoe ze zich dan gedraagt maar ze is een kei in slow motion bewegingen.
- het is net alsof ze het leuk vind om ons op de kast te jagen. Al het gedrag wat wij irritant vinden en waarvan ze weet dat ze een reactie van ons kan verwachten, blijft ze toch bewust tonen

Mijn punt van deze topic is, behalve even van mij afschrijven, hoe kunnen we al deze negativiteit weer ombuigen naar positiviteit?? Ik weet het echt niet meer en ik heb het gevoel dat we alles al geprobeerd hebben en niets helpt. We lopen echt op onze tenen nu en ik ben er helemaal klaar mee. Ik wil weer blij worden van mijn dochter!
 
Beste gebruiker269867,
Toen mijn dochter een stuk jonger was heb ik ook in jouw schoenen gestaan. Ik heb veel te lang gewacht met hulp vragen, uiteindelijk met veel omwegen kregen wij die hulp bij een gezinstherapeut en daar hebben we zoveel aan gehad. Allereerst wil ik je dat adviseren.
Mocht je daar nog niet aan toe zijn, bedenk je dat jouw dochter om aandacht vraagt. En negatieve aandacht is ook aandacht! Misschien lukt het jou (en je evt. partner!!!) om goed af te spreken dat je alleen aandacht geeft aan positief gedrag. Ze is oud genoeg om dat uit te leggen. Geef aan dat je de ontstane sfeer niet fijn vindt en dat je het van nu af anders gaat doen. Zorg er dan ook voor dat je dat vol houdt, het mag geen loze belofte zijn! Ga weg als ze op een niet fijne manier aandacht vraagt. Ook al ligt ze nog niet in bed, ook al helpt ze je niet. Draai om en ga weg. De lol is er dan snel af want er is geen aandacht meer. Als ze daarna naar je toekomt, leg dan uit welk gedrag je wel wilt zien. In sommige situaties kan dat vooraf, bv bij een bezoek aan de supermarkt.
Maar investeer heel veel in de momenten dat het wel goed gaat! Laat dat op een bijna overdreven manier merken aan haar. Geef allereerst complimenten en meen ze ook echt! Beloon haar met fijne dingen als het een tijdje goed gaat. Bv na een goede dag iets langer mogen opblijven of een extra lekker toetje mogen uitkiezen. Zet dat vooral niet in als dreigement om het weg te nemen om ander gedrag voor elkaar te krijgen, hoe verleidelijk ook, zorg ervoor dat de beloning iets positiefs blijft. (Zodra je van tevoren iets afspreekt moet je je er ook aan houden, soms werkt het beter om niet van tevoren aan te geven wat de beloning kan zijn, dan kan je er ook geen strijd om maken).
Leg uit wat je doet en waarom. Ze zal waarschijnlijk zelf ook anders willen maar nog niet kunnen.
Bij ons werkte dit goed in combinatie met alle andere hulp. Ik kan alleen zeggen wat voor ons gewerkt heeft, mocht je dit al geprobeerd hebben... Maar ik wens je veel sterkte toe en bedenk dat het echt wel goed komt! Miriam
 
 
 
Geen tips, alleen herkenning uit de directe schoonfamilie. Al mijn schoonzussen konden als basisschoolkind net zo erg zijn. 
Hun eigen dochters (mijn nichtjes) zijn net zo erg.
De grootouders (dus de ouders van mijn schoonzussen) zeiden allemaal: " we deden gewoon wat we geleerd hebben en wat tegen ons gezegd werd. Als we zien hoe jullie het nu doen , dan hadden wij het ook anders gedaan..."
 
Misschien geeft dit troost, of kracht in je verdere keuzes. 
 
Is ze echt lui? Klinkt meer als extreem aanhankelijk. En de boel manipuleren kost een hoop energie zou ik denken.
Als ze zich met 7 nog als een peuter gedraagt, wordt het denk ik tijd om hulp in te schakelen.
Succes.
 
Soms zou ik willen dat ik behang had bij mijn kinderen, maar zoals jij het beschrijft is wel erger dan dat. 
Mijn zoon van 7 is niet lui, maar heeft slechte executieve functies. Daardoor duurt een pyjama aantrekken bijvoorbeeld vaak erg lang. Halverwege raakt hij afgeleid en gaat hij iets anders doen. Ik kan dus ook 100 keer herhalen om zijn pyjamabroek aan te trekken. Het schiet gewoon niet op. Ik kan me daar wel boos om maken en die dat ook weleens, maar dat helpt helemaal niets, hij kan er niets aan doen dat hij moeite heeft om ergens aan te beginnen of om het af te maken. 
Zou die luiheid en het niet luisteren bij jouw dochter ook niet aan haar executieve functies kunnen liggen? 
En waarom rekt ze haar bedtijd, vindt ze het toch erg gezellig met jullie? Bij ons mag zoon 1x per week opblijven. Hij vindt dat prachtig en raar of niet, hij wordt dan ook heel behulpzaam. Pakt drinken voor ons, haalt wat lekkers en samen kijken we dan naar de tv (2 voor 12 is het dan helemaal).
En hoe zit je dochter in haar vel, wat zegt ze zelf over de situatie. Met een 7 jarige kun je prima een gesprek hebben hierover. Vindt ze het echt leuk om jullie op de kast te jagen of boos te maken. Ik verwacht van niet.
Hoe is ze op school. Het kan ook zijn dat ze daar haar emoties opkropt en dat thuis, wat voor haar veilig is, de bom barst. 
En wat ik ook nog zit te denken. Is de situatie inmiddels zo onaangenaam, dat het een actie reactie is. Dat ze naar reageert op jullie, maar dat jullie tolerantie niveau inmiddels ook tot het minimum is gedaald. 
 
Bedankt voor de reacties tot dusver. 
@Gebruiker10420469 Bedankt voor het delen van je ervaring en je tips. We hebben inderdaad al hulp ingeschakeld, maar voorlopig zeer laagdrempelig via de huisarts (poh-ggz jeugd). Onze dochter heeft nu één keer kennisgemaakt met deze "gevoelensdokter" zoals we die thuis noemen. De volgende keer gaat ze 1 op 1 zitten en dan gaan ze een spelletje doen over emoties en gevoelens. Vooral omdat ze ook heel veel driftbuien / boze buien heeft, waar we de oorzaak niet echt van weten en waar we hopen dat zowel wij als zij daar meer inzicht in krijgt, zodat we er in de toekomst beter mee om kunnen gaan.
Maar goed, dat speelt dus naast het andere gedrag ook. Het negatieve gedrag negeren is inderdaad een goeie tip, wat we al wel vaker geprobeerd hebben, maar wat ook veel energie kost. Hoewel het dat wel waard is natuurlijk.


@Trinityairkick Zou je wat meer kunnen toelichten hoe je schoonouders omgingen met het gedrag vergeleken met je schoonzussen nu? Dat haal ik niet uit je verhaal, maar ben wel benieuwd.
@Essil Onze dochter is zeker een meisje dat veel aandacht vraagt en nodig heeft. Ergens heeft ze geleerd dat luiheid ook resulteert in aandacht van papa en mama.
@gebruiker111771 Heel veel wat je zegt is waar, hoor. De hele situatie of haar gedrag is heus niet alleen aan onze dochter te wijten. Ons emmertje is ook aardig vol, en daardoor reageren we soms sneller negatief dan nodig. Daar werken we aan.
Ik had nog nooit van de term "executieve functies" gehoord, maar het is iets om in te duiken.
Een avond in de week later mogen opblijven is op zich een goed idee, alhoewel onze dochter wel haar slaap nodig heeft en door het getreuzel wordt het elke avond al later dan de bedoeling is. Lastig.
Op school gaat het overigens heel goed, haar rapport ziet er goed uit en de juffen zijn zeer tevreden over haar. Zowel over hoe haar sociale gedrag als haar leergedrag. Ondanks dit heb ik wel het idee dat ze thuis regelmatig ontploft omdat ze zich op school moet inhouden.
 
Ik ben benieuwd of je je dochter herkent in bijv het stukje emotieregulatie bij de executieve functies. Soms heet het trouwens executieve vaardigheden. Nou ja, er staat genoeg op google.
Voor ons geeft het een stukje begrip naar zoon toe waardoor ons lontje weer wat langer wordt en de algehele sfeer beter. Het is echt niet dat hij dom is, in tegendeel, maar sommige dingen lukken gewoon nog niet en moeten getraind worden. Bij hem zitten we nu op focus, starten en tijd (ergens aan beginnen, de focus houden en er ook nog een beetje tempo in houden). Maar vorig jaar meer op emoties. Hij heeft toen ook de rots en water training gevolgd waar hij oa heeft geleerd op welk geluidsniveau je kan aangeven dat iets niet fijn gaat (en welke geluidsniveau in elk geval niet helpt, niveau 5 bijvoorbeeld, schreeuwen). Wij kunnen nu ook sneller aangeven naar welke niveau hij moet als hij iets zegt. Zien we hem oplopen, dan kunnen we gewoon aangeven dat hij even terug moet naar niveau 2 of 3. Willen we hem juist wat meer kracht meegeven, dan zeggen we dat hij even naar een hoger geluidsniveau moet, want bij 1 luistert niemand naar je.
Wat ik niet weet is of het gebrek aan die functies altijd zichtbaar is. Ik bedoel dan dat als je ze niet goed hebt ontwikkeld nog of je dat zowel op school als thuis ziet. Dus als ze het op school wel kan, ligt het dan aan die gebrekkige functies.
Succes in elk geval, want als je emmer vol zit, dan is het niet makkelijk. 
 
Hoi hoi, het beste wat je al doet is het uitspreken. Dat haalt voor jezelf al wat druk weg. Hopelijk gaan de gesprekken met de poh helpen en kun je het ook bij vriendinnen kwijt zodat je emmer wat leger wordt. Je zult zien dat elke ouder zich herkent in zo'n off periode. Opvoeden gaat gewoon niet in één vloeiende lijn... Was het maar waar :)
Sterkte! Miriam
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan