Dag allemaal,
Na een week na de bevalling ben ik weer eens terug op het forum. Ik moet eerlijk zeggen dat de bevalling op zich mij is meegevallen. Om 24.00 uur braken de vliezen en zo'n uurtje later begonnen langzaamaan de weeen. Vanaf een uur of 3 begon er een ware weeenstorm. Maar door de ademhalingsoefeningen van de cursus samen bevallen kon ik ze goed opvangen, hoewel het echt hard werken is. De pijn was een soort onherkenbare pijn. Ik vergelijk het met een loopband waar je op staat en iemand draait steeds de band iets sneller en jij moet maar meelopen. Dus dat wordt hijgen en puffen, haha.
Om 5 uur kwam de verloskundige en had ik al 7 cm ontsluiting; dat ging dus heel hard. Om 7 uur mocht ik gaan persen, maar de persweeen hielden er bijna mee op. Met wat gestimuleer door manlief, gemasseer bij mijn vagina door de verloskundige en geduw op mijn buik door de kraamverzorgster werd een uur later toch ons kereltje geboren. Gewoon thuis.
Goed, het deed pijn, zeker toen het hoofdje stond en de volgende perswee naar mijn idee erg lang op zich liet wachten. Maar het geeft mij ook een enorme kick; ik heb het gedaan en het ging goed! Ik heb het gevoel alsof ik enorme sportprestatie heb geleverd, en eigelijk is dat ook zo.
Ik kan niet anders zeggen dan dat het een mooie bevalling was en zelfs dat ik het niet had willen missen. Behalve het hechten, dat had wel weggelaten mogen worden. Natuurlijk is het voor iedereen anders, maar misschien kan mijn verhaal de angst bij sommigen een beetje wegnemen.
groetjes
greet
Na een week na de bevalling ben ik weer eens terug op het forum. Ik moet eerlijk zeggen dat de bevalling op zich mij is meegevallen. Om 24.00 uur braken de vliezen en zo'n uurtje later begonnen langzaamaan de weeen. Vanaf een uur of 3 begon er een ware weeenstorm. Maar door de ademhalingsoefeningen van de cursus samen bevallen kon ik ze goed opvangen, hoewel het echt hard werken is. De pijn was een soort onherkenbare pijn. Ik vergelijk het met een loopband waar je op staat en iemand draait steeds de band iets sneller en jij moet maar meelopen. Dus dat wordt hijgen en puffen, haha.
Om 5 uur kwam de verloskundige en had ik al 7 cm ontsluiting; dat ging dus heel hard. Om 7 uur mocht ik gaan persen, maar de persweeen hielden er bijna mee op. Met wat gestimuleer door manlief, gemasseer bij mijn vagina door de verloskundige en geduw op mijn buik door de kraamverzorgster werd een uur later toch ons kereltje geboren. Gewoon thuis.
Goed, het deed pijn, zeker toen het hoofdje stond en de volgende perswee naar mijn idee erg lang op zich liet wachten. Maar het geeft mij ook een enorme kick; ik heb het gedaan en het ging goed! Ik heb het gevoel alsof ik enorme sportprestatie heb geleverd, en eigelijk is dat ook zo.
Ik kan niet anders zeggen dan dat het een mooie bevalling was en zelfs dat ik het niet had willen missen. Behalve het hechten, dat had wel weggelaten mogen worden. Natuurlijk is het voor iedereen anders, maar misschien kan mijn verhaal de angst bij sommigen een beetje wegnemen.
groetjes
greet