Hoi Michelle,
ik moest in het ziekenhuis bevallen omdat onze zoon in stuit lag. Een draaipoging bij 36 weken was mislukt. Na de bevalling had Jelte even wat moete met zijn ademhaling (iets wat te verwachten was ivm stuitligging). 1 nachtje op couveuse afd gelegen. Daarna mocht hij bij mij op de kamer. Omdat hij ook wat meer kans had op een verminderde werking van zijn lever moest hij daarvoor 2 keer geprikt worden. Toen ook die uitslagen goed waren en hij een goed glucose gehalte had (aanleggen bij de borstvoeding lukte niet direct goed) mocht hij samen met mij na 3 dagen naar huis.
We genieten echt enorm van hem. Hij zit nu al boven zijn geboorte gewicht; bv loopt erg goed nu!
Mijn bevalling begon op de ochtend nadat ik was opgenomen in het zkh ivm verdenking op zwschaps vergiftiging. Bloeddruk was hoog en er waren eiwitten gevonden in mijn urine. Ik zou 24 uur urine gaan sparen voor onderzoek. Ik was toen 5 dagen 'overtijd'.
Gelukkig braken mijn vliezen de erste ochtend in zkh. Dit was om 08.15. Tegen 12.00 begonnen eerder 'krampjes' over te gaan in heftigere weeen. Toen ik eindelijk het besef had dat het echt wel weeen waren had ik al snel 5 cm ontsluiting. Eenmaal op de verloskamer ging het snel; in 3 uur tijd was Jelte geboren. Wat ik vooral erg heftig vond was het opvangen van de persweeen. Ik heb dit een uur gedaan. Ik wist al dat dit heftig zou zijn vooral ivm de stuitligging. Aan mijn bed mijn man, de gynecoloog, een verloskundige, 2 verpleegsters/ verzorgsters, en tegen de tijd dat Jelte er bijna was een kinderarts en een assistent. Ik volede me dan ook erg veilig en had er alle vertouwen in dat het goed zou gaan. Ben erg trots op mezelf dat ik toch voor een vaginale bevalling heb gekozen ipv een keizersnee. Alle omstandigheden moesten hiervoor wel optimaal zijn en dat waren ze (stand hoodje baby, hoeveelheid vruchtwater, groote van baby, een spontane en vlotte ontsluiting en bevalling).
Dus ik had van te voren al vertrouwen en tijdens de bevalling, toen het allemaal goed vlot leek te gaan, ook. Heb natuurlijk ook geroepen dat ik het niet kon en dat het veel te heftig was maar dat hoort er bij. Is ook een manier om met je pijn om te gaan.
De gynecoloog kwam daarna nog even terug om te vertellen dat het echt een stuitbevalling uit het boekje was!
En als ik dan nu Jelte in mij armen heb dan ben ik zo ontzettend trots!!
Iedereen dien nog moet bevallen; ik denk aan jullie! Julie kunnen het; het is echt een unieke ervaring!
Voor de rest; geniet van jullie kleintjes!
Liefs Theolien
