Altijd leuk om mooie horror bevallingsverhalen neer te zetten (vooral voor mensen die zelf nog moeten bevallen haha)...
Het valt allemaal wel mee dit keer maar wij zullen wij niet zijn als het niet in 1 x normaal kan verlopen...
Het begon allemaal woensdag 9 juni, een echo en een afspraak bij onze gyneacoloog.
Op de echo werd gezien dat het kindje toch in 3 weken tijd wel heel veel gegroeid was en sowieso wel 4014 gram zal wegen.
De gyn vond dat met de suiker die hij te hoog vond reden genoeg om mij in te leiden met duidelijke afspraken.
Zo zou het geen kruinligging mogen zijn, mocht het niet te lang duren, en als meneer ook maar iets scheef zou liggen dan zou het allemaal alsnog een keizersnee worden.
We zouden ons op donderdag 10 juni om half 8 moeten melden.
Er kwam nog verdrietig nieuws achteraan dat mijn Oma op sterven lag....ik wou graag dat zij rust kreeg maar hoopte zo dat het overlijden van mijn oma en de geboorte van onze zoon niet op 1 dag zou vallen.
Oke...zo gezegt zo gedaan...wij om half 8 op de verloskamers, helaas na inwendig onderzoek bleek mijn lichaam nog niet mee te willen werken en is er besloten een veter te plaatsen voor 12 uur.
We zouden wel zien of er weeën van zouden komen en anders zouden ze me vrijdag 11 juni om half 8 opnieuw beoordelen.
's Middags kreeg ik al wel wat krampen maar het was goed te doen, ook kreeg ik de gehele dag om de zoveel uur een ctg om te kijken of Lasse het nog wel naar zijn zin had.
Helaas liet meneer zich niet makkelijk vangen en was de hartslag moeilijk te vinden, Lasse bleef volop bewegen en uiteindelijk een echte draaikont te zijn...
20:15 is de veter verwijderd en we zouden wachten tot de volgende ochtend.
Om 22uur is Jacco naar huis gegaan en ik maakte mij op voor de nacht.
Net goed en wel in nachthemd kon ik mijn draai niet echt vinden en lag wat te draaien in dat rotte ziekenhuis bed op een kamer waar het belachelijk warm was en mijn buurvrouw wel slapen wou...en ja hoor....
Om 23 uur brak vruchtwater, omdat Lasse nog niet ingedaalt was moest ik blijven liggen en heb de zuster gebeld.
Ze kwamen met een ctg en konden geen hartslag meer vinden, hun alarmbellen rinkelden volop...de mijne niet want ik voelde Lasse heerlijk bewegen.
Jacco geïnformeerd terug te komen naar het ziekenhuis want ik ging door naar de verloskamers.
Onderweg begonnen de rugweeën, ik dacht al na over een zeer pijnlijke vermoeidende nacht...
Maar ok op de verloskamers zou eerst een echo gemaakt worden...
We zagen iets moois rond aan de onderkant zitten, vonden een kloppend hartje maar het was niet ingedaald...zullen we een infuus doen?
Eerst maar eens kijken waar de rug lag...en tot onze verbazing zagen we boven in mijn buik ook iets moois rond zitten, alleen zaten hier een neus en mondje aan ?!?!?!
Jullie raden het al, onze zoon was letterlijk een draaikont, wat wij aan de onderkant zagen waren zijn mooie ronde billen...Lasse lag in een stuit met de voetjes naar beneden.
Onze allerliefste verloskundige (NOT) zei: we wachten op heftigere weeën er is nog genoeg vruchtwater aanwezig en misschien draait hij nog wel.
Ik werd woest, wist dat mijn eigen gyn dienst had en eiste hem te spreken als zij hem niet zou bellen, er waren duidelijke afspraken gemaakt en daar zat niet bij de hele nacht afwachten en pijn hebben om in de ochtend misschien alsnog een keizersnee te hebben.
Gelukkig schrok ze hiervan en belde hem gelijk op.
Binnen 5 minuten was ze terug met het nieuws dat hij mij alla minute op de ok wou hebben het operatie team was nog in huis...
Het ging nu allemaal heel erg snel, Snel naar beneden, Jacco zich omkleden, ik een ruggenprik en aangesloten op alle apparatuur, foto-toestel afgeven en gaan met die banaan...
Op 11 juni om 00:42 is Lasse luidruchtig gillend en plassend ter wereld gekomen. (daar is dus die 4 gram gebleven die ze met de echo hadden vermeld)
Ze tilden hem op en ik zag Nova maar dan met kortere blondere haartjes en met balletjes...
Ape trots, dat is wat wij vanaf dat moment zijn...wat een rijkdom...heerlijk gewoon...
Ik voel me super, ben zondagochtend thuis gekomen en heb nergens last van....
Het enige wat wij hier doen is volop genieten van ons rijkdom....
Helaas is Oma op zaterdag 12 juni om 11.15 overleden en hebben we in onze kraamweek een begravenis....
Liefs Randy
Het valt allemaal wel mee dit keer maar wij zullen wij niet zijn als het niet in 1 x normaal kan verlopen...
Het begon allemaal woensdag 9 juni, een echo en een afspraak bij onze gyneacoloog.
Op de echo werd gezien dat het kindje toch in 3 weken tijd wel heel veel gegroeid was en sowieso wel 4014 gram zal wegen.
De gyn vond dat met de suiker die hij te hoog vond reden genoeg om mij in te leiden met duidelijke afspraken.
Zo zou het geen kruinligging mogen zijn, mocht het niet te lang duren, en als meneer ook maar iets scheef zou liggen dan zou het allemaal alsnog een keizersnee worden.
We zouden ons op donderdag 10 juni om half 8 moeten melden.
Er kwam nog verdrietig nieuws achteraan dat mijn Oma op sterven lag....ik wou graag dat zij rust kreeg maar hoopte zo dat het overlijden van mijn oma en de geboorte van onze zoon niet op 1 dag zou vallen.
Oke...zo gezegt zo gedaan...wij om half 8 op de verloskamers, helaas na inwendig onderzoek bleek mijn lichaam nog niet mee te willen werken en is er besloten een veter te plaatsen voor 12 uur.
We zouden wel zien of er weeën van zouden komen en anders zouden ze me vrijdag 11 juni om half 8 opnieuw beoordelen.
's Middags kreeg ik al wel wat krampen maar het was goed te doen, ook kreeg ik de gehele dag om de zoveel uur een ctg om te kijken of Lasse het nog wel naar zijn zin had.
Helaas liet meneer zich niet makkelijk vangen en was de hartslag moeilijk te vinden, Lasse bleef volop bewegen en uiteindelijk een echte draaikont te zijn...
20:15 is de veter verwijderd en we zouden wachten tot de volgende ochtend.
Om 22uur is Jacco naar huis gegaan en ik maakte mij op voor de nacht.
Net goed en wel in nachthemd kon ik mijn draai niet echt vinden en lag wat te draaien in dat rotte ziekenhuis bed op een kamer waar het belachelijk warm was en mijn buurvrouw wel slapen wou...en ja hoor....
Om 23 uur brak vruchtwater, omdat Lasse nog niet ingedaalt was moest ik blijven liggen en heb de zuster gebeld.
Ze kwamen met een ctg en konden geen hartslag meer vinden, hun alarmbellen rinkelden volop...de mijne niet want ik voelde Lasse heerlijk bewegen.
Jacco geïnformeerd terug te komen naar het ziekenhuis want ik ging door naar de verloskamers.
Onderweg begonnen de rugweeën, ik dacht al na over een zeer pijnlijke vermoeidende nacht...
Maar ok op de verloskamers zou eerst een echo gemaakt worden...
We zagen iets moois rond aan de onderkant zitten, vonden een kloppend hartje maar het was niet ingedaald...zullen we een infuus doen?
Eerst maar eens kijken waar de rug lag...en tot onze verbazing zagen we boven in mijn buik ook iets moois rond zitten, alleen zaten hier een neus en mondje aan ?!?!?!
Jullie raden het al, onze zoon was letterlijk een draaikont, wat wij aan de onderkant zagen waren zijn mooie ronde billen...Lasse lag in een stuit met de voetjes naar beneden.
Onze allerliefste verloskundige (NOT) zei: we wachten op heftigere weeën er is nog genoeg vruchtwater aanwezig en misschien draait hij nog wel.
Ik werd woest, wist dat mijn eigen gyn dienst had en eiste hem te spreken als zij hem niet zou bellen, er waren duidelijke afspraken gemaakt en daar zat niet bij de hele nacht afwachten en pijn hebben om in de ochtend misschien alsnog een keizersnee te hebben.
Gelukkig schrok ze hiervan en belde hem gelijk op.
Binnen 5 minuten was ze terug met het nieuws dat hij mij alla minute op de ok wou hebben het operatie team was nog in huis...
Het ging nu allemaal heel erg snel, Snel naar beneden, Jacco zich omkleden, ik een ruggenprik en aangesloten op alle apparatuur, foto-toestel afgeven en gaan met die banaan...
Op 11 juni om 00:42 is Lasse luidruchtig gillend en plassend ter wereld gekomen. (daar is dus die 4 gram gebleven die ze met de echo hadden vermeld)
Ze tilden hem op en ik zag Nova maar dan met kortere blondere haartjes en met balletjes...
Ape trots, dat is wat wij vanaf dat moment zijn...wat een rijkdom...heerlijk gewoon...
Ik voel me super, ben zondagochtend thuis gekomen en heb nergens last van....
Het enige wat wij hier doen is volop genieten van ons rijkdom....
Helaas is Oma op zaterdag 12 juni om 11.15 overleden en hebben we in onze kraamweek een begravenis....
Liefs Randy