Onzeker en bang voor bevalling

hallo, ik ben bijna 4 mnd zwanger, en ontzettend onzeker en bang voor hetgeen wat komen gaat. Klinkt misschien beetje belachelijk, maar ik heb me nooit echt ""bezig"" gehouden met moeders, kinderen, bevallingen en alles wat daar bij komt, en dit terwijl ik (al) 37 jaar ben. Dus mogelijk zijn er lot genoten die dit ook zo  ervaren, of vrouwen die dit ook zo ervaren hebben......  Want wanneer weet je bijvoorbeeld of gevoelens in je bank het bewegen van je kindje zijn, en hoe weet je of dat die ook goed aanvoelen. Is licht bloedverlies normaal etc etc
 
Hi Meis,

Ik kan je niet helpen met je bloedverlies vraag, daar heb je een verloskundige voor. Daar kan ik niet over oordelen.

Ik ben nu zwanger van de tweede, en laat me je vertellen, bevallen is geen pretje. Maar ja mijn dochter is nu veertien maanden en ben over een kleine drie maanden uitgerekend van de tweede, dus je overleeft het wel hoor.
Als het echt zo erg zou zijn, zouden er geen grote gezinnen meer zijn, lees het niet verkeerd hoor, mijn bevalling was ECHT GEEN pretje, maar aan de andere kant, je krijgt er zoiets moois voor terug, dat ik het graag nog een keer doe.

Je moet je in ieder geval niet bang laten maken, de een heeft veel pijn, net als ik heb gehad, en mijn schoonmoeder bijvoorbeeld die zou het nog wel duizend keer kunnen, geen pijn gehad.

Je eigen gewoon aan overlaten, het komt toch. En dan kun je je het beste gewoon een beetje ontspannen, dan rare dingen denken, want daar heb je helemaal niks aan.

Ga leuke dingen doen, voor de een is dat een cursus voor de ander zwemmen, kijk wat het best bij je aansluit. Ik heb niks gedaan, ik had geen zin in mauwende vrouwen, en doe nu weer niks.

Maak je angst wel bekenbaar bij je verloskundige, misschien dat die je al een beetje kan geruststellen.
X
 
toen ik zwanger was van de eerste kreeg ik het ook spaans benauwd van al die verhalen over helse bevallingen en bevallen is vreselijk en iedereen werd ingeknipt en ga zo maar door.op een gegeven moment heb ik me er maar bij neergelegd dat iedereen het uiteindelijk wel overleeft en als je er in zit maak je een natuurlijke pijnstiller aan en kun je het aan.tegen het einde van de bevalling kreeg ik eigenlijk steeds meer zin in de bevalling en ik was erg nieuwschierig naar ons kindje.en het is mij,die vreselijk bang is voor pijn en naalden,zo ontzettend meegevallen!!!tegen de tijd dat ik dacht:dit word niks,dit kan ik niet,toen had ik al volledige ontsluiting en na een kwartier persen was mn zoontje er.en ik was nog heel,dus er is geen naald aan te pas gekomen.ik riep meteen;ik zou t zo weer doen.dus het is niet bij iedereen een hel.
en de rest,kindje voelen enzovoort dat ervaar je gaandeweg.en bloedverlies is tot op zekere hoogte wel normaal ja,maar daar begeleid je vk je ook wel bij.als je bloed verliest of meer dan eens kun je altijd bellen en zullen ze meestal wel even je kindje checken.
geniet van je zwangerschap!!!
groetjes karin
 
Laat je vooral niet gek maken door allerlei verhalen over mensen die een vreselijke bevalling hebben gehad. Probeer het te laten komen hoe het komt. Des te meer je eraan kunt overgeven des te makkelijker en sneller het gaat.

Mijn eerste bevalling duurde 24 uur en vond ik erg zwaar, de tweede was erin 8 uurtjes (van het eerste krampje totaan de geboorte). Hoewel ik de 2e bevalling veel pijnlijker vond, heb ik er hele fijne herinneringen aan. Ik kon me er helemaal aan overgeven en hoe meer ik dat deed des te sneller de weeen kwamen en des te meer oerkracht en vechtlust in me boven kwam.

Ik zou je adviseren een cursus te gaan doen. Ik heb Samen Bevallen gedaan samen met mijn man en vooral het weten hoe een bevalling loopt en wat je kan verwachten vond ik erg fijn. Het zeuren over kwaaltjes was ook niet mijn ding, maar ik kwam voor de informatie. Tijdens mijn eerste bevalling heb ik niets gehad aan alle ademhalingsoefeningen die ik daar geleerd heb maar tijdens de tweede bevalling weer wel. Zo zie je maar. Ik deed op dat ogenblik wat ik het fijnste vond. Elke bevalling is anders.

Veel succes, je groeit er ook wel naar toe hoor. Als je straks tegen de 40 weken aanzit, ga je vanzelf uitkijken naar het moment dat je kindje geboren wordt. Dat is misschien nog wel de beste tip, hou tijdens de bevalling in je hoofd waarvoor je het doet. Het is niet zomaar pijn! Het is eindig en je krijgt er iets prachtigs voor!
 
hallo
ik moest er ook niet aan denken toen ik zwanger werdt dat het er ook echt weer uit moest. Ik had nog nooit een bevalling gezien op tv of wat dan ook. en moest er ook niet aan denken dat het babytje gelijk op je buik wordt gelegt als het geboren wordt (Al dat bloed bahh)
Maar toen mijn bevalling eenmaal begon en anderhalf uur later mijn zoontje op me buik lag wist ik al niet meer waar ik zo moeilijk over dacht. ik moest wel gehegt worden en dacht dat die pijn nooit meer over zou gaan, maar na een paar dagen waren de zelf oplossende hegtingen verdenen en had ik nergens last van. Het bloeden heeft misschien een week lang geduurt dus dat viel ook reuze mee.
En cursus volgen is misschien wel een goed iedee, ik heb het niet gedaan omdat ik niet stil wou staan bij de bevalling. maar als je in een ziekenhuis of thuis bevalt is er altijd een deskundige bij die je er door heen sleept !!
nou heel veel succes en denk er niet teveel over na. gewoon op je af laten komen!!
groetjes simone
 
Hoi hoi,

Ik ben zwanger van de vierde en bevallen is zeker geen pretje! Maar als het niet te doen is, dan was ik niet weer zwanger geworden hoor haha.
Iedereen ervaart de bevalling weer anders, mijn 1e duurde lang en ging niet echt super, de tweede was een prachtbevalling van ruim 6 uurtjes en de derde ging niet echt lekker maar wel in 6 uurtjes. Dus ik heb hoop voor de vierde!
En iedere keer dat ik mijn kleintje in handen hield had ik het er toch weer voor over gehad, dat moment is zo bijzonder dat je echt heel snel alle pijn vergeet.

Ik zou je aanraden om een cursus te gaan volgen. Vaak is het gebrek aan kennis de oorzaak van angst. Dus misschien als jij en evt. je partner er meer vanaf weten, je ook lekkerder zometeen je bevalling ingaat.
En spannend blijft het altijd maar er bestaat ook nog zoiets als pijnstilling als het echt niet meer gaat.

Groetjes,
Vanessa 35,1 van de vierde
 
Hoi. Ik heb 4 kinderen en met gemak..
Je weet het nooit van te voren en daarom moet je het gewoon over je heen laten komen. Ga wel bevallen waar jij je prettig bij voeld en zo kies je ook wie je erbij wilt. Mijn 1e was in het z'huis vanwege langdurig gebroken vliezen. daar zag ik heel erg tegenop. Wie weet hoeveel mensen om je heen. Ik heb bij alle 4 geen weeen gevoeld alleen   de persweeen. Wist wel die dag dat ik me anders voelde en dat het die dag wel zou gebeuren. De andere 3 thuis waren er met ruim een uur. Zo zat ik nog in de speeltuin en zo lag de 3e op mijn buik.
Op het laatst ben je je zwangerschap zo zat dat je het eruit wil en ben je toe aan je bevalling.
 
Hoi. Ik kan me er op zich wel iets bij voorstellen hoor dat je wat bang bent.. Het is niet niks en je hebt het nooit eerder gedaan, maar er zijn er miljoenen voor je gegaan en als je nagaat dat de meeste meer als 1 kindje nemen, dan weet ik zeker dat jij het harstikke goed gaat doorstaan..
Ik denk dat je je niet te druk moet maken en het over je heen moet laten komen (makkelijker gezegd als gedaan hoor ik je denken haha..)
Bij mijn eerste ben ik er compleet blanco ingegaan, en ik moet zeggen dat ik (op een flinke scheur na..) het heel erg vond meevallen. Ik had mijn eerste wee om half 10 's avonds en om 2 minuten voor 2 's nachts was ie er..
Bij mijn tweede afgelopen juli heb ik 's morgens nog uitgebreid gefietst met de oudste, boodschappen gedaan enz. Toen hij om 2 uur naar bed ging kreeg ik weeen, om half 3 mijn man gebeld, en om half 5 de vk. Die kwam en brak om half 6 mijn vliezen en om kwart voor 6 (!) was ie er.. Supersnel en helemaal volgens het boekje..
Probeer er ontspannen in te gaan, des te makkelijker zal het gaan..
Gr. Anne-Marie
 
Terug
Bovenaan