Zwangerschapsklacht nr 1 bij mij op dit moment. De hormonen gieren door mijn lijf. Als mijn man per ongeluk tegen mij aanstoot, dan barst ik in huilen uit. Niet omdat het zo'n pijn doet, maar omdat het zo kwetsend is. Ik ben sowieso onzeker en ik ben altijd de eerste die in huilen uitbarst, maar nu is het echt bijna problematisch. Ik moet net een nieuwe student op het werk begeleiden en het valt me zo zwaar. Ik ben gisteren bij een collega in huilen uitgebarsten. Ik werd gek van de onzekerheid. Ik denk dat de student niks tekort komt en mijn baas zeggen dat ik de begeleiding emotioneel nu er niet bij kan hebben, wil ik echt niet. Ik voel me al zo'n mislukkeling.
Een verdrietige jippi
Een verdrietige jippi