Onzeker - niet zwanger raken - leeg vruchtzakje !

[Anoniem]

Hoi allemaal,

Ik ben 9 weken zwanger en ontzettend onzeker.
Eerst was ik bang dat ik geen kinderen kon krijgen omdat ik mijn hele leven al zo onderhand leef op antibiotica en de laatste tijd voor zware medicijnen en slaappillen voor een dubbele hernia in mn onderrug.

Toen bleek dus geheel onverwachts dat ik zwanger was.
Ik was vorige maand ongesteld geweest licht, maar dat bleek een innestelingsbloeding.
Ik kreeg dus al heel vroeg een echo om te bepalen hoever ik was.
Voor die echo heb ik dagen slecht geslapen omdat ik bang was voor een leeg vruchtzakje omdat ik helemaal geen kwaaltjes had. Ja ik was moe maar ik dacht dat kwam door het slecht slapen s'nachts.
En ja hoor, tijdens de echo zei de vk : Uhm , ik zie het zakje wel maar het vruchtje niet   Oooh wat voelde ik me ellendig. Ze wilde alleen voor de zekerheid een inwendige echo maken.En wat bleek. Ik draag mijn baarmoeder naar achter vandaar dat ze niks zag en toen hoorde ik het hartje !!!! Ik had het niet eens door en dacht dat het mijn hartslag was omdat ik zo zenuwachtig was en al niet meer mee keek.  Tot mijn vriend heel breed glimlachte en zei : Zie je nou zorgen om niks !

Wauw !!! geweldig !!! 18 april heb ik mijn ( 2e ) 1e officiele echo in het ziekenhuis en ben zo benieuwd Ben alleen weer onzeker :S Iemand nog hier zo onzeker???

 

[Anoniem]

Velen herkennen die onzekerheid denk ik. Ik heb een miskraam gehad en ben zwanger van ivf dus ik ben doodsbenauwd dat ik het kwijtraak. Helaas hoort dit erbij.
Maarree als jij ondanks al deze medicijnen gewoon zwanger bent geworden dan is dit kindje een vechtertje hoor!!!! Probeer positief te blijven denken!!!!

gr.Ing

 

[Anoniem]

ja ik herken het ook wel, ook al ben ik nog maar zo kort zwanger (waarschijnlijk een week of 4/5..). Ik loop telkens naar de wc om te kijken of er toch niet iets uitloopt ofzo..
En bij elk steekje of krampje denk ik.. o jee...

Maar we moeten positief blijven he! Het gaat vast goed komen met ons allemaal!!!


Succes!
Liefs Anne!

 

[Anoniem]

Dag Esther (en andere dames),

Ook hier geldt: onzeker, onzeker.
Weet sinds vorige week donderdag dat ik zwanger ben en volgens de berekeningen zit ik zaterdag op 7 weken. Maar ik voel (nog) helemaal niets. Dat maakt het onwerkelijk.
Ben maandag bij de ha geweest. Hij testte niet, bevestigde niet, zei enkel maar het nog stil te houden omdat er nog zoveel mis kan gaan.
Nee, daar word je blij van.
Ik wil toch rond 8 weken wel es bellen met de vk. Misschien als ik een echo krijg, dat ik dan durf te geloven dat ik echt zwanger ben.
Ondertussen maar mn mond houden en elke ochtend wakker worden met de hoop dat ik iets zie/voel.
Ik voel me een echte beginner (ben ik ook). Fijn te weten dat er meer 'onzekere' meiden zijn. Niet fijn voor ons natuurlijk. Geduld is een schone zaak, maar het lijkt wel alsof ik mijn geduld kwijt ben. Wat gaat deze week langzaam zeg....... zucht.

Succes!
Gr. Dee

 

[Anoniem]

Hoi Esther,

Ik begrijp je gevoelens helemaal.
Ik werd vorig jaar zwanger. De weken kropen voorbij en ik zat ontzettend in de rats. Ik voelde me helemaal niet zwanger. Iedereen zei dat ik me niet druk moest maken en dat dat vanzelf wel kwam. Zelfs de verloskundige zei dat. Uiteindelijk heb ik zelf via een echobureau een echo geregeld omdat ik het niet meer uithield. Ik was toen ook 9 weken.
Nou, bij mij werd meteen duidelijk dat het niet goed was. Ik had dus een leeg vruchtzakje. Mijn vermoedens werden dus bevestigd.

In oktober kreeg ik een curretage. Mijn man en ik besloten tot het einde van het jaar te wachten met weer zwanger worden. Maar, wat denk je, ik werd meteen weer zwanger. Ik kon het zelf niet geloven. We regelden weer een echo omdat we op vakantie zouden gaan. Het bleek toen heel pril te zijn, pas 4 weken.
Daarna begonnen de problemen. Ik kreeg bloedingen. Wij dachten dat het natuurlijk weer mis was. Maar, de kleine bleef zitten. In totaal heb ik zo'n 6 grote bloedingen gehad. We zijn elke keer naar het ziekenhuis gesjeesd om te kijken wat er aan de hand was. Uiteindelijk hebben ze nooit echt kunnen vaststellen waar het aan lag.

Je begrijpt dat ik ook ontzettend onzeker was. Ik ben nu 22 weken zwanger van een knulletje. Vorige week vrijdag hebben we de 20 weken echo gehad en alles was goed. Nu pas begint mijn bezorgdheid een beetje af te nemen. Nog steeds maak ik me soms nog wel zorgen want elke keer is er wel weer iets om je druk over te maken.

De eerste weken was ik natuurlijk bang voor een miskraam. Toen we over de 12 weken heen waren maakte ik me druk omdat mijn buik maar niet wilde groeien. Daarna maakte ik me weer zorgen omdat ik ook maar niet aankwam. Tegen de 20 weken maakte ik me druk omdat ik bang was voor de 20 weken echo. Stel nou dat er iets niet goed is? En nu ben ik weer bezorgd omdat ik die kleine niet zo vaak voel. Dit komt doordat mijn placenta aan de voorzijde ligt dus ik weet wat de oorzaak is. Maar ja, tussen gevoel en verstand zit een wereld van verschil.

De verloskundige en gynaecoloog hebben beiden tegen mij gezegd dat ik me er echt toe moet zetten om ook te genieten van de zwangerschap. Het gaat immers zo snel. Straks is die kleine er en dan heb je van het zwanger zijn niets leuks meegemaakt.

Accepteer dat je zorgen zult hebben maar laat dat niet de overhand krijgen. Dat probeer ik nu ook.

Heel veel succes.

Groetjes,
Maike

 

[Anoniem]

wow wat een verhaal zeg.... ik heb 18 april mn eerste echo in het ziekenhuis en ik vind het reuze eng.
Maar misschien dat ik na die echo wat rustiger ben. Veel succes in ieder geval met je zwangerschap en ben super blij voor je dat het nu goed gaat.

 

[Anoniem]

hallo mamma's in spe!

heb hetzelfde gevoel, het liefst ga ik slapen en wordt bij de 12e week ongeveer wakker... pfff wat kruipt de tijd... ik voel me wel echt anders dan anders,  ik weet niet of ik het kan formuleren als zwanger, maar wel anders, misselijk,  af en toe ongi kramp, slapen  als een os en sochtend het gevoel hebben dat ik de avond ervoor minstens 3 liter wijn heb gedronken (terwijl ik toch echt sinds de positieve test  geheelonthouder ben)...  maar desalniettemin blijf ik onzeker, en elke keer als ik ongi pijn heb check ik op de toilet of er niets uitkomt...  kad van te voren niet verwacht dat die eerste weken zo moeilijk waren (ook mbt  niemand vertelllen)...  

 

[Anoniem]

Hoi Esther,

Ik las deze week dat wanneer je een echo hebt gehad met een goede hartactie, de kans op een miskraam nog maar 1-2 procent is! Dus dat valt reuze mee!!

Heb ik me dus ook voor niks druk zitten maken de eerste maanden...volgens mij las ik het op


www.babyopkomst.nl


Ze hebben zo'n heel rijtje met trefwoorden onder het kopje 'zwanger' als je dan bij miskraam kijkt staat het daar volgens mij bij, maar houd een slag om de arm hoor, zwangerschapsdementie...

Ik vond het wel prettig om te lezen, al is het voor mij nu niet meer relevant. Maar ik heb ooit een MK gehad, dus bij mij zat die angst er goed in. Maar ben nu voor de derde keer prima zwanger hoor, dus probeer te genieten!!

Succes!

Greets, Natasja
38,6 wkn.