onzeker over toekomst....

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi,ik ben roselien,35 jaar heb twee mooie kindjes uit een vorig huwelijk.

Ze zijn 7{jongen} en 5{meisje}.

Nu is het zo dat ik er alleen voor sta sinds dat ik 6 mnd zwanger was van mijn dochtertje.

6 jaar nu.

Sinds eind oktober heb ik een nieuwe vriend die ik via internet heb leren kennen.

Wij zijn nu iets meer als twee maanden bij mekaar en nu ben ik weer zwanger 5 wk.

Ondanks dat ik echt verliefd ben op hem ben ik toch heel onzeker over de toekomst.

Ik woon nu al zo lang alleen met mijn twee kindjes.

Nu er weer een nieuw kindje in aankomst is onverwachts ben ik de kluts kwijt.

Voel me veel misselijk en koud en moe{hoort er bij,weet ik}.Mijn vriend moet nog aan het idee wennen.

Snap ik ook.

Hij zegt ook,ben bijna 39 en vind dit wel spannend.

mijn eerste kindje....

Aan de ene kant wil ik niet alleenwonend met mijn twee kids de
zwangerschap door maar aan de andere kant ben ik nog niet toe om te
gaan samen wonen.

Daar komt nog bij,hij woont thuis en heeft nog nooit op zichzelf gewoond.

Heeft geen kinderen maar dat is niet erg.

Alleen...ik kan geen rust meer vinden,ben van slag,hij is echt lief voor mij maar ik weet het gewoon niet.

Durf het ook nog niet te vertellen aan familie of zo omdat ik ook bang ben voor de reacties en...dat het alsnog mis gaat.

Heb ik lang geleden meegemaakt.

Daar komt ook nog bij.ik ben bezig om een grote droom van mij te
verwezelijken,zit op school weer daarvoor,heb volgende maand examen
maar daarna kan ik niet verder gaan vanwege deze zwangerschap.

Moet de rest dus uitstellen.

Diep in mijn hart heb ik mij al heel lang   nog een kindje erbij
gewenst   maar had niet verwacht dat het zo zou gaan lopen.

Wie kan mij een beetje steun bieden hierin en/of zit ook in een soortgelijke relatie als de meine???





Liefs Roselien.

 
hallo Roselien,

heel veel sterkte in alles, met al je emoties en vragen. ik hoop voor je dat je dit met je vriend allemaal ook kan delen en dat hij je steunen kan. ik hoop ook dat je een vriendin of zus ofzo in de buurt hebt aan wie je je verhaal kwijt kan.
het is best moeilijk voor je.

als je vriend lief voor jou en je kinderen  is, en met je verder wil en je ziet in hem een goed karakter en overeenkomstige waarden in je leven, waarom zou je de stap niet wagen? het blijft een grote beslissing, zoek eventueel  daarin ook hulp van maatschappelijk werk ofzo. niet in je eentje blijven tobben hoor, dat is niet goed voor jou, je baby en je lieve kinderen.

gjes Miep36
 
hoi roselien,

ik heb zelf zoiets niet bij de hand gehad, maar snap je angst om het samen te proberen heel erg goed.
maar zoals miep zegt: als het goed zit tussen jullie en vooral tussen hem en de kids probeer het dan gewoon!
mijn zus is nu 38 en heeft net weer een kindje van een andere vader als de andere 3 en het gaat eigenlijk heel goed! het is ook zijn eerste maar het gaat prima.
maak gewoon heel goede afspraken, ook over meehelpen in huis omdat hij nu nog thuis woont, dan hoef je niet bang te zijn om er nog een 'kind' bij te krijgen ipv ene helpende hand

heel veel sterkte

groetjes brenda
 
Hoi hoi
Ik heb dus eenigzins het zelfde meegemaakt.
Ik heb een dochter van bijna 5 en ben nu ongeveer 8 weken zwanger.
Mijn dochter en ik stonden er alleen voor.
Ik leerde een leuke jongen kennen via internet, we hadden het zo 2,5 maand erg leuk met ups en downs.En woonde pas op zich zelf, het zelfde als jou vriend, net onder moeders vleugels vandaan.  Maar nu ik zwanger ben is alle contact verbroken, de man wil rust.Hij vondt het heel leuk, maar veranderde ineens van menig blijkbaar.
Eigenlijk dus weglopen voor zijn verantwoordlijkheid.
Ik zou zeggen denk aan je zwangerschap waar 2 kids kunnen leven kan je baby er ook wel bij.
Betrek hem, en als het fout loopt kan je het best alleen.
Vraag veel hulp van je omgeving dan.

Ik zou best in de hoofdjes willen kijken van mannen wat kunnen ze verschillen

Meid het komt goed leef van dag tot dag en geniet met hem.

groetjes huismus
 
Hoi Rosalin,

Nou meid ik geloof dat we elkaar de hand kunnen schudden. Mijn verhaal is erg vergelijkbaar. Er zit ergens tussen de onderwerp de mijne tussen. Moet ik dit kind laten komen heet het.
Misschien kan je dit lezen.
Ik heb twee meiden, 4 en 1. Pas gescheiden. Driekwart jaar een vriend en toen dat net uitging, bleek ik zwanger.....

Natas
 
Hoi,



Huismus,mijn vriend woont thuis bij zijn moeder.Zijn vader is febr.vorig jaar overleden.

Hij heeft eeerder samen gewoond met iemand die ook kinderen had alleen waren die ouder als de mijne.Die waren 10 en 13.

Hij woont weer thuis sinds dec 2004.En heeft nog nooit op zich zelf gewoond.

Nu zei hij mij gisteren dat er 1 ding was wat hem stoorde van mijn kids.

Dat ze wel eens schreeuwen.

Dat heeft ieder kind wel eens zei ik hem en een baby kan dat ook.

Afgelopen donderdag had mijn zoon zwemles.

hij was mee en we waren in de kleedkamer.

Mijn dochtertje was met kleren aan in het water gegaan wat ik niet op tijd zag.

Ik haar uitkleden,broek naar personeel van zwembad brengen en vragen of deze op de verwarming kon.

Later was deze niet droog,vroeg ik aan mijn vriend terwijl ik de kids
net had afgedroogd en ondergoed had aangedaanof hij even bij de kids
wou blijven.

Ik naar de balie een broek lenen voor mijn dochtertje.

Kom ik terug,zit hij in de kleedkamer,kids weg.

Ik vraag hem waar zijn de kinderen?

Hij zegt dat mijn zoon naar de wc moest en mijn dochter mee wilde gaan.

Ik zoeken naar de kids.

Zoon vond ik ,dochter niet.

Ik zei hem,waarom ben je niet evve meegegaan dan?

Na 10 min. vond ik mijn dochter terug,was een beetje in tranen en boos
op mijn vriend.Maar goed,hij is geen kleine kinderen gewend.

Taske, ik heb jouw verhaal gelezen.

Is moeilijk,woon je nu je zwanger bent nog alleen dan?

Ik heb ook last van stemmingswisseling.

Ben iets gevoeliger.

Donderdag avond   ook zoiets.

Wou een lamp aandoen die op de hoge wandkast staat maar lukte niet goed.

Vroeg ik of hij mij even wou helpen.

Hij had darten opgezet{voelt zich helemaal thuis hier}

Trok aan het snoer en er viel wat van de kast kapot op de grond wat mij dierbaar is.

Ik zei zo van..nee...oohniet dat kapot..hij schrok.

Lamp doet het ook niet meer.

Zei ik zo terwijl ik alles weer goed zette..nou,dat word wat in de
zwangerschap straks met ons...zegt hij ineens..nou,ik denk dat ik maar
naar huis ga dan.

Ik zei..nee,zitten.jij gaat niet,en drukte de tv uit.

Hij...mijn darten...ik zeg,kon je evve vragen of dit er op kon.....

Het is mijn huisje nog.

Toen vroeg hij het heel lief en beswijkte ik en gaf hem de afstandbediening.

Ik weet het gewoon niet.

Ben verliefd op hem maar soms heb ik nu ook dat ik blij ben dat hij er niet is hier en dat ik alleen ben.



Liefs Roselien





 
Hoi Rosalien,

Ik woon in mijn Koopwoning die te koopstaat. Hier woonde ik samen met mijn ex in. 8 februari krijg ik de sleutel van mijn nieuwe huis. Daar ga ik met mijn kinderen wonen.
Rob woont in zijn koophuis die ook te koop staat niet in dezelfde woonplaats. Voorlopig woont hij daar. Ik hoop dat het t.z.t. bij mij komt intrekken en als het goed gaat dan, dat we dan samen een huisje gaan kopen.

Rob is heel erg attent en erg betrokken bij mijn zwangerschap. Hij doet alles voor mij en voor mijn kids. Maar inderdaad hij begrijpt niet alles. Rob is 41 en heeft zelf geen kinderen. Wel altijd relaties gehad met kinderen, maar toch vindt ik dit niet te vergelijken.

Dus..meis dit is mijn verhaal.

 
Voor mezelf kies ik ervoor om mijn leven te laten voor wat het is, er komt alleen een mooi kindje bij....ik hoop dat onze relatie zo groeit dat we er beiden aan toe zijn om bij elkaar te komen wonen, maar als dit niet zo is...ga ik er zelf voor....

Gelukkig krijg ik genoeg hulp van mijn moeder en vriendinnen, en natuurlijk de kraamhulp.

Ik wil niet afhankelijk van Rob zijn en wil ook geen overhaaste dingen doen.

Er zijn meer wegen die naar Rome leiden....

Sterke meid...
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan