Beste allemaal,
Ongeveer twee weken geleden schreef ik een stukje op dit forum met als titel: "Respect voor jullie allemaal". Ik schreef daarin dat ik al een zoontje heb van 18 maanden en dat ik (wij) sinds juli jl. aan het proberen ben om weer zwanger te raken, maar dat het nog niet zo wilde vlotten en dat ik gezien mijn leeftijd gevoelsmatig niet alle tijd van de wereld meer had. Ik vertelde ook dat ik al aan het temperaturen was geslaan, om een eventuele volgende stap vóór te zijn.
Ik moest afgelopen donderdag ongesteld worden. Ik kreeg last van gevoelige borsten. Ik kan het bijna niet geloven......, maar de menstruatie bleef uit. Ik ben gewoon doorgegaan met tempen en mijn temp. bleef hoog. Vanochtend kon ik me niet meer inhouden en heb ik een test gedaan. POSITIEF !!!!!!!! Weliswaar een heel licht stipje, maar het is een stipje.
Maar nu begint voor mij een ontzettend spannende periode. Ik kan helaas nog niet heel erg blij zijn. Dat heeft te maken met de teleurstellingen die ik vóór mijn vorige zwangerschap heb moeten meemaken. Voor Merijn heb ik, zoals ik al eerder schreef twee miskramen moeten doormaken. Dat gevoel van toen, die onzekerheid, begint weer een beetje op te komen. O, wat zou ik er veel voor willen doen als ik de tijd nu even een week of 7 vooruit kon laten gaan. Of als ik maar alvast een week of 9 zwanger zou zijn. De eerste keer ging het bij 7 weken mis en de tweede keer bij 8 weken. Maar goed, er zit nu niets anders op dan af te wachten.
Ik realiseer me dat het sommige van jullie misschien wel verdrietig maakt dat het bij mij tot zover wél weer gelukt is om zwanger te worden en geloof me, daar ben ik me ook heel erg van bewust. Sterker nog, ik heb zelfs getwijfeld om dit stukje te schrijven, omdat ik me misschien wel een beetje schuldig voel ten opzichte van jullie. De teleurstelling die ik de afgelopen maanden elke keer voelde als ik toch weer ongesteld werd, weegt natuurlijk niet op tegen de teleurstelling die jullie voelen nadat het voor de zoveelste keer niet gelukt is. Ik hoop dan ook diep in mijn hart dat 2006 voor jullie het jaar van de zwangerschap wordt. Hoe moeilijk ook, houd moed! Zoals ook bij mijn eerste zwangerschap zal ik trouw meedoen aan Moeders voor Moeders omdat ik vind dat het minste wat ik kan doen is helpen om andere vrouwen de mogelijkheid te geven ook zwanger te worden.
Groetjes Fonske.
Ongeveer twee weken geleden schreef ik een stukje op dit forum met als titel: "Respect voor jullie allemaal". Ik schreef daarin dat ik al een zoontje heb van 18 maanden en dat ik (wij) sinds juli jl. aan het proberen ben om weer zwanger te raken, maar dat het nog niet zo wilde vlotten en dat ik gezien mijn leeftijd gevoelsmatig niet alle tijd van de wereld meer had. Ik vertelde ook dat ik al aan het temperaturen was geslaan, om een eventuele volgende stap vóór te zijn.
Ik moest afgelopen donderdag ongesteld worden. Ik kreeg last van gevoelige borsten. Ik kan het bijna niet geloven......, maar de menstruatie bleef uit. Ik ben gewoon doorgegaan met tempen en mijn temp. bleef hoog. Vanochtend kon ik me niet meer inhouden en heb ik een test gedaan. POSITIEF !!!!!!!! Weliswaar een heel licht stipje, maar het is een stipje.
Maar nu begint voor mij een ontzettend spannende periode. Ik kan helaas nog niet heel erg blij zijn. Dat heeft te maken met de teleurstellingen die ik vóór mijn vorige zwangerschap heb moeten meemaken. Voor Merijn heb ik, zoals ik al eerder schreef twee miskramen moeten doormaken. Dat gevoel van toen, die onzekerheid, begint weer een beetje op te komen. O, wat zou ik er veel voor willen doen als ik de tijd nu even een week of 7 vooruit kon laten gaan. Of als ik maar alvast een week of 9 zwanger zou zijn. De eerste keer ging het bij 7 weken mis en de tweede keer bij 8 weken. Maar goed, er zit nu niets anders op dan af te wachten.
Ik realiseer me dat het sommige van jullie misschien wel verdrietig maakt dat het bij mij tot zover wél weer gelukt is om zwanger te worden en geloof me, daar ben ik me ook heel erg van bewust. Sterker nog, ik heb zelfs getwijfeld om dit stukje te schrijven, omdat ik me misschien wel een beetje schuldig voel ten opzichte van jullie. De teleurstelling die ik de afgelopen maanden elke keer voelde als ik toch weer ongesteld werd, weegt natuurlijk niet op tegen de teleurstelling die jullie voelen nadat het voor de zoveelste keer niet gelukt is. Ik hoop dan ook diep in mijn hart dat 2006 voor jullie het jaar van de zwangerschap wordt. Hoe moeilijk ook, houd moed! Zoals ook bij mijn eerste zwangerschap zal ik trouw meedoen aan Moeders voor Moeders omdat ik vind dat het minste wat ik kan doen is helpen om andere vrouwen de mogelijkheid te geven ook zwanger te worden.
Groetjes Fonske.