Hoi onzekere moeder,
Logisch dat je onzeker bent. Dat was ik ook bij mijn eerste. Nu bij mijn tweede gaat alles veel natuurlijker en daardoor gemakkelijker.
Bij de eerste komen zoveel factoren kijken. Je gaat ineens van veel werken, helemaal niet werken ... afkicken dus. Je was altijd minnares en nu wordt je ook nog moeder. Wat is moeder zijn eigenlijk? Je hebt een wondertje dat totaal afhankelijk van je. Aan de ene kant heerlijk, maar tegelijkertijd benauwend. Je eigen ritme wordt verstoord. Dat doe je met liefde, maar toch .... Je kunt ineens niet meer op stel en sprong de deur uit. Gaat de borstvoeding goed? Et cetera. Ik vond de eerste maanden niet echt super. Alles was anders en ik moest er echt aan wennen. Ik praatte hier wel over tegen en met anderen. En weet je wat bleek ... iedereen had er last van, maar er ligt een taboe op en werd nauwelijks over gesproken. Als ik ergens mee zat, gooide ik het eruit en kreeg tips. Als mij zo'n tip wat leek, dan deed ik er wat mee. Als het me niets leek, ging het mijn ene oor in en het andere uit. Vriendinnen die later dan mij hun eerste kregen, kwamen mede door mijn houding, ook naar buiten met hun onzekerheden.
Nu heb ik vorige week mijn tweede gekregen. Een wereld van verschil. Ik weet nu dat ik naast een goede moeder, ook een goede vrouw en minnares ben. Ik ben al gewend aan het ritme van kinderen. Ik weet mijn eigen uurtjes te creeren. Ik weet wat parttime werken is. Nu is het vooral alleen maar genieten. Natuurlijk heb ik mijn zorgen, maar die zijn te verwaarlozen. Nu zijn het weetjes die ik niet meer weet. Hoe warm moet het badwater zijn, moet hij een jasje aan in de wandelwagen. moet ik 1 of 2 dekentjes gebruiken en dergelijke. Allemaal vragen die je op internet of boek kunt vinden.
Als je ergens mee zit, gooi het eruit bij mensen die je vertrouwt of op dit forum. Je zult zien dat je niet de enige bent!!!!!
Ga genieten en vertrouw vooral op je eigen gevoel.
Groet Mirella
