onzekerheid

[Anoniem]

Hallo dames,

Ik weet zeker dat mijn man ook een kindje wil, dat merk ik aan alles. Hij twijfelt enorm. Hij vraagt zich af wat voor toekomst we ons kindje kunnen bieden in deze wereld, wat betreft de economie en alle bezuinigen. Ik weet niet hoe ik hem ervan kan overtuigen dat je dit soort dingen nooit zeker weet. Ook het massaal ontslaan van personeel in het algemeen maakt hij zich zorgen over. Wie herkent dit, en hoe overtuig ik mijn man om vooral zijn hart te volgen.

 

[Anoniem]

Mijn man had dezelfde angsten. Daar kwam onze erfelijke belasting nog bij.... Heb hem een paar weken met rust gelaten. Bij een vriendin op kraambezoek geweest, en ineens wilde hij mee op kraambezoek. Die avond kwam (eindelijk na ong. 6 maanden)Het grote woord eruit! Hij wilde ook weer. Hij zei dat het kwam omdat ik ophield met zeuren, en hij er eens goed over na kon denken. En dat terwijl er bij zijn bedrijf de laatste paar jaar alleen maar ontslagen gevallen zijn, en hij ook best bang is voor zijn baan. Maar uiteindelijk zag hij in dat je nooit garanties hebt. En hoe langer je wacht, hoe ouder je word. (Hij ook!) Met dus meer kansen op moeilijker zwanger worden. Succes! Ik hoop voor jou dat hij gauw overstag gaat. Want ik weet hoe moeilijk dit is voor jou!

 

[Anoniem]

Het is niet al goed nieuws wat de klok slaat, dat is waar. Maar toch...
Heb jij al met hem over gepraat of hij zijn leven voor zich kan zien zonder kindjes?
Een vriendin van me haar man had ook zo zijn reserves, maar ze heeft het toen over een andere boeg gegooid: eens ingaan op een leven zonder kindjes en wat daar de nadelen allemaal van kunnen zijn. Hij is toen nogal geschrokken want blijkbaar, hoe sterk zijn reserves ook waren, een leven zonder kinderen en hoe dat er zou uitzien, dat kon hij zich ook niet inbeelden. Ze hebben nu 1 zoontje en die heeft gelukkig nog niet veel last van economische crisis... en eigenlijk zij tweetjes ook veel minder als ze die ukkpuk zien...

Ik hoop erg voor je dat je er samen met je man kan uitkomen! Misschien vraagt het nog wat tijd.
Mijn ventje zelf wil ook (nu nog) geen kindjes en ik kan me wel een beetje inleven in hoe je je voelt. Het is niet makkelijk hee! Maar toch... Hopelijk lukt het jullie om er te kunnen blijven over communiceren en er open over zijn!
je zegt ook zelf dat je aanvoelt dat je man er eigenlijk wel eentje wil. Hopelijk is je aanvoelen juist en is het gewoo eenkwetsie van tijd. Onzekerheden gaan er immers altijd zijn! Maar al bij al hebben we het hier nog heel erg goed, met crisissen en al bovenop hoor