Onzekerheid

[Anoniem]

Hallo iedereen,
nog drie dagen voor mijn NOD!
Spannend, maar tegelijkertijd ben ik vooral bang dat het ook deze maand op niets gaat uitdraaien.
Ik weet ook niet of ik mijn lichaam kan betrouwen; ik heb pijnlijke borsten en vage pijn in mijn onderbuik. Nu weet ik niet of dit komt door een mogelijke zwangerschap of door de ongi die op het punt staan door te breken. Ik haat die onzekerheid, dat wachten. Eigenlijk ben ik steeds aan het wachten: wachten op de ongi; wachten totdat ze voorbijzijn; wachten op mijn vruchtbare periode; wachten op de eisprong; wachten op de ongi! Waarom kan dat niet allemaal op 1 week?  
Ik probeer mijn gedachten wel te verzetten, maar elk teken, elk gevoel, elk pijntje, elke kriebel in mijn lichaam, ervaar ik momenteel dubbel intens in vergelijking met 8 maand geleden.
Ik zoek wanhopig naar een positief teken dat me nu al zekerheid geeft, maar uiteindelijk moet ik toch wachten. Besef nu hoe weinig geduld ik heb.

Dit moest even van mijn hart.
Tot later
Groetjes Grace

 

[Anoniem]

Hoi Grace,
Ik heb precies hetzelfde.
Je leeft van datum naar datum, en maar wachten, wachten en nog eens wachten.
Echt frustrerend. Toevallig zei ik gisteren ook tegen een vriendin dat het eigenlijk allemaal in 1 week zou moeten kunnen, dan weet je waar je aan toe bent.
En ik let ook op alles wat ik voel. Ik probeer erop te letten of ik mijn eisprong voel, of mijn borsten gevoelig zijn etc.
Ik probeer er niet te veel mee bezig te zijn, maar dat lukt me tot nu toe niet goed.
En het is natuurlijk ook logisch. Ik kan me nog goed herinneren dat ik tegen een vriendin zei dat ze het van zich af moest zetten, zij was toen al een tijdje bezig en vond dat ze er bijna door geobsedeerd was. Omdat ik er nog niet mee bezig was dacht ik daar te makkelijk over. Maar nu weet ik wel beter.
Helaas zit er niks anders op dan veel geduld te hebben.
Groetjes,
Esprit  

 

[Anoniem]

Oh, meiden...


Herkenbaar, herkenbaar.


Jullie willen niet weten hoevaak ik niet toch een testje heb gedaan op
de dag nadat ik ongi had moeten worden. En elke keer niks uiteraard en
dan dacht ik elke keer weer, hoe zou het zijn als op een dag er toch
een tweede streepje verschijnt.


Maar het gebeurt een keer. Geloof me, bij mij was het dinsdag zover. En
wat is dat dan een lekker gevoel. Het was het wachten waard. Hopelijk
gaat alles goed en krijg ik over plm 36 weken iets wat het wachten nog
meer de moeite waard maakt.



Ik heb ook zo vaak gedacht, je moet er niet teveel mee bezig zijn. Maar
dat is inderdaad lastig, he? Overal om je heen zie je kindertjes of
zwangere vrouwen. Ja, als het kriebelt, dan blijft het ook kriebelen.
Sterkte meiden. Hopelijk wordt jullie wachten snel beloont!



Groetjes,



Sandra

 

[Anoniem]

inderdaad super herkenbaar

sinds ik gestopt ben met de pil, ontdek ik meer en meer 'zwangerschapskwaaltjes' (misselijk, raar gevoel in onderbuik, duizeligheid, ...)
zeker naarmate mijn NOD nadert.
wat moet dat worden als ik echt zwanger zou zijn.

vroeger lette ik daar niet zo op, dus ik weet helemaal niet meer hoe het ervoor was.

ik wou gewoon dat mijn lichaam een beetje duidelijker was.

ooit zal het onze beurt wel eens zijn!

groetjes,

Erika

 

[Anoniem]

Bedankt meiden voor jullie reactie.
Ik ben zo blij dat ik niet de enige ben met deze gevoelens. En stom hoor, ik begin hier gewoon ter plekke te janken. Het doet me echt zoveel.
Intussen is er weer een dag voorbij. Ik begin bijna te stressen. Nog 2 dagen, hopelijk niets.
Tot later
Groetjes Grace

 

[Anoniem]

Ik heb nog nooit zoveel buikkrampen, last van zere tepels, lichte vorm van misselijkheid, gevoel van springende eieren, innestelingsbloedingverschijnselen  enz. enz. gehad als de laatste tijd. En dat terwijl ik nog maar in ronde 2 zit. Ik probeer alles in mijn lichaam te voelen in de hoop dat dát dan toch het verlossende verschijnsel is waardoor ik zeker weet dat het raak is.
En ik had me nog zo voorgenomen er niet te veel mee bezig te zijn, gewoon laten komen zoals het komt. Maar ja, dat is misschien ook wel iets te veel gevraagd van mezelf.