<p>Lieve mede mama’s of mede zwangeren, </p><p>Man, wat ben ik onzeker! Ik maak even gebruik van het forum om het een en ander van mij af te schrijven. </p><p>Wat willen mijn man en ik graag papa en mama worden... Helaas gaat dit bij ons niet vanzelf. Afgelopen jaar twee keer zwanger mogen zijn, aar deze twee zwangerschappen liepen beide uit op nare ervaringen. Ervaringen waar ik zowel mentaal als lichamelijk een enorme klap van heb gekregen. </p><p>Nu zijn wij dol gelukkig en voor de derde keer zwanger. Alleen kan ik hier nog niet van genieten en ben om alles ongerust. We hebben een vroegtijdige echo gehad. Hierop was wederom een kloppend hartje te zien. Na een aantal weken met krampen toch weer een echo. Gelukkig was nog alles goed. Toen ineens een dag bloedverlies. Wederom een echo laten maken. Gelukkig! Het hartje klopt nog steeds. </p><p>Toch gaat er iedere keer weer een negatieve gedachten door je hoofd vanwege de geschiedenis die je met jezelf en met elkaar meedraagt. </p><p>Volgende week de termijnenecho. Ik voel me vanaf week 7 echt hondsberoerd. Spugen, misselijk de gehele dag, geen eetlust, zere borsten. En een enorm laag energie level. Voorheen sportte ik drie keer in de week. Ik moet er nu niet aan denken...ook al weet ik echt dat het goed voor me is. </p><p>We hebben gekozen voor de nipt test. Weer die negatieve gedachten...wat als het mis is? Gaan we er dan daadwerkelijk over nadenken om het kindje weg te laten halen? Maar we zijn zwanger en onze wens gaat ik vervulling! </p><p>Probeer dan de positieve kant te bekijken en zeg ook echt tegen mezelf dat het goed komt. Zijn er vrouwen die zich herkennen in mijn verhaal? Lijkt me fijn om er voor elkaar te zijn en die gedachten om te zetten in iets positiefs. </p><p> </p>
Onzekerheid
- Onderwerp starter Gebruiker10140089
- Startdatum
De onzekerheid kan je echt gek maken. Wij hadden de eerste 15 weken constant oud bloedverlies met een aantal maal vers en een keer met verse stolsels. De laatste keer vers bloed verlies met 15 weken en veel pijn in de buik en rug.
Er bleek ook nog een cyste in mijn baarmoeder te zitten bij of in de placenta. Nog meer zorgen of de placenta wel zijn werk zou gaan doen....
De Nipt wel even gedacht aan 'wat als' ... maar ik was in die tijd nog teveel bezig met het dagelijkse bloedverlies. Iedere keer als ik naar het toilet ging, als ik op stond 's ochtends, als ik naar bed ging 's avonds....
Ik ben nu 28 weken en de kleine maakt het goed. Ik ben nog steeds ontzettend ziek van de zwangerschap. Slaap bijna niet door de restless legs en arms, duizelingen, misselijk, maagzuur en oprisperingen, veel last van rugpijn en pijn in het bekken. Ondanks medicatie blijft het overleven voor mij, maar de kleine doet het in ieder geval goed. De onzekerheid blijft, maar in mindere mate. Voel ik em wel genoeg, stampt ie wel vaak en krachtig genoeg, zit de placenta nog goed en werkt ie nog goed, zou mijn cervix wel lang genoeg zijn, enz enz....
Ik denk dat veel vrouwen zich zorgen maken. Zeker als het allemaal niet over rozen gaat of is gegaan...
Je bent iig niet raar
, al is het gevoel nu vreselijk.
Er bleek ook nog een cyste in mijn baarmoeder te zitten bij of in de placenta. Nog meer zorgen of de placenta wel zijn werk zou gaan doen....
De Nipt wel even gedacht aan 'wat als' ... maar ik was in die tijd nog teveel bezig met het dagelijkse bloedverlies. Iedere keer als ik naar het toilet ging, als ik op stond 's ochtends, als ik naar bed ging 's avonds....
Ik ben nu 28 weken en de kleine maakt het goed. Ik ben nog steeds ontzettend ziek van de zwangerschap. Slaap bijna niet door de restless legs en arms, duizelingen, misselijk, maagzuur en oprisperingen, veel last van rugpijn en pijn in het bekken. Ondanks medicatie blijft het overleven voor mij, maar de kleine doet het in ieder geval goed. De onzekerheid blijft, maar in mindere mate. Voel ik em wel genoeg, stampt ie wel vaak en krachtig genoeg, zit de placenta nog goed en werkt ie nog goed, zou mijn cervix wel lang genoeg zijn, enz enz....
Ik denk dat veel vrouwen zich zorgen maken. Zeker als het allemaal niet over rozen gaat of is gegaan...
Je bent iig niet raar
, al is het gevoel nu vreselijk. Hoi, gefeliciteerd met je zwangerschap!
Als je er veel last van hebt, praat hier dan eens over met je vk. Die kan je dan eventueel doorverwijzen naar de poppoli, zij zijn gespecialiseerd in zwangeren met dit soort problemen.
Ik had zelf een trauma opgelopen waardoor ik tijdens mijn 3e zwangerschap erg onrustig en angstig en in paniek was. Ook enorm boos en gefrustreerd. Deze gevoelens maakten dat ik blokkades had, ik kon me niet voorbereiden op m’n bevalling en niet genieten van m’n zwangerschap. De gesprekken die je dan voert gaan soms nergens over, je kunt ook geen klik hebben met je psycholoog, maar ik heb het geluk gehad dat ik een andere psycholoog kreeg, ik kreeg emdr therapie en dat is echt m’n redding geweest.
Praat hierover, wuif je negatieve gedachten niet weg, het mag er zijn en als je er echt last van krijgt, doe er dan wat mee.
Hoe ver ben je nu?
Als je er veel last van hebt, praat hier dan eens over met je vk. Die kan je dan eventueel doorverwijzen naar de poppoli, zij zijn gespecialiseerd in zwangeren met dit soort problemen.
Ik had zelf een trauma opgelopen waardoor ik tijdens mijn 3e zwangerschap erg onrustig en angstig en in paniek was. Ook enorm boos en gefrustreerd. Deze gevoelens maakten dat ik blokkades had, ik kon me niet voorbereiden op m’n bevalling en niet genieten van m’n zwangerschap. De gesprekken die je dan voert gaan soms nergens over, je kunt ook geen klik hebben met je psycholoog, maar ik heb het geluk gehad dat ik een andere psycholoog kreeg, ik kreeg emdr therapie en dat is echt m’n redding geweest.
Praat hierover, wuif je negatieve gedachten niet weg, het mag er zijn en als je er echt last van krijgt, doe er dan wat mee.
Hoe ver ben je nu?
Goede avond ,,
ik ben ook zeer onrustig , er spookt vanalles negatief in men hoofd.
ik heb elke dag wel redelijk veel pijn in mijn onderbuik , en dat maakt mij bang. Heb al 2 keer naar huisarts geweest , 2 keer gebeld naar gynaecoloog en ze blijven zeggen zolang er geen bloedverlies is moest ik me geen zorgen maken. Maar toch me die pijn , dat maakt mezelf niet gerust. Heb pas 18nov mijn eerste echo en dat duurt nog zolang ik weet met mezelf soms geen blijf.
ik ben ook zeer onrustig , er spookt vanalles negatief in men hoofd.
ik heb elke dag wel redelijk veel pijn in mijn onderbuik , en dat maakt mij bang. Heb al 2 keer naar huisarts geweest , 2 keer gebeld naar gynaecoloog en ze blijven zeggen zolang er geen bloedverlies is moest ik me geen zorgen maken. Maar toch me die pijn , dat maakt mezelf niet gerust. Heb pas 18nov mijn eerste echo en dat duurt nog zolang
ik weet met mezelf soms geen blijf. Onzekerheid kan je echt 'gek' maken. Ik heb vorig jaar een miskraam gehad na elf weken. Deze zwangerschap startte met het vermoeden van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Na onderzoek en bloedafnames en echo's was daar toch ineens een vruchtzakje. Heel fijn! vervolgens meerdere echo's gehad en twee met hart activiteit, op dit moment ben ik 8 weken en vijf dagen. Maar: ik heb voortdurend bloedingen. Al vanaf week 5. Wordt er mega onzeker van.. de verloskundige zegt dat het waarschijnlijk de baarmoedermond is. Het is ook niet heel heftig, maar steeds roze papiertje en gevlekte inlegkruisjes. En ja, ik blijf er onrustig van..wordt er onzeker door. Over 2 weken de termijn echo en tot die tijd vertrouwen op mijn lijf... heel erg moeilijk!!
Ik ben blij om te lezen dat ik niet de enige ben met deze gevoelens. Ik probeer het een plekje te geven en positief te blijven.
Vandaag de termijnenecho gehad en de echopotist gaf aan dat alles er goed uit zag. Kindje beweegt enorm. Wat een opluchting. Nu op de trap naar de roze wolk!
Vandaag de termijnenecho gehad en de echopotist gaf aan dat alles er goed uit zag. Kindje beweegt enorm. Wat een opluchting. Nu op de trap naar de roze wolk!