<p style="box-sizing: inherit; outline: 0px; margin: 0.5em 0px 1em; -webkit-hyphens: none;"><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Hoi mama’s,</span></p><p style="box-sizing: inherit; outline: 0px; margin: 0.5em 0px 1em; -webkit-hyphens: none;"><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">mijn zoontje is net 1 geworden. Hij is een lief en vrolijk jongetje dat het liefst vermaakt wordt door de mensen om hem heen. Motorisch loopt hij wat achter, hij kan prima zitten en rollen. Kruipen en tijgeren lukt nog niet. Zo even zodat jullie een beeld hebben. <br style="box-sizing: inherit; outline: 0px;" />Ik zit namelijk met een hoop onzekerheden en weet soms niet meer wat ik wil uitstralen en waar ik achter sta. Daarom aan jullie een aantal vragen om eens te kijken hoe jullie het aanpakken. Hopelijk dat ik er wat inspiratie en zekerheid uit kan halen!</span></p><p style="box-sizing: inherit; outline: 0px; margin: 0.5em 0px 1em; -webkit-hyphens: none;"><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">-Hoe zien jullie jezelf als moeder? Wat geef je je kleintje mee en ben je daarin ook consequent?</span></p><p style="box-sizing: inherit; outline: 0px; margin: 0.5em 0px 1em; -webkit-hyphens: none;"><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">-Hoe ga je ermee om als je een dagje minder zin hebt? Blijf je bij jezelf of ga je alsnog je best doen om vrolijkheid uit te stralen?</span></p><p style="box-sizing: inherit; outline: 0px; margin: 0.5em 0px 1em; -webkit-hyphens: none;"><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">-Hoe zit de balans tussen zelf en samen spelen eruit? </span></p><p style="box-sizing: inherit; outline: 0px; margin: 0.5em 0px 1em; -webkit-hyphens: none;"><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">-Leren jullie je kindje alleen spelen? Hoe ziet dit eruit en voor hoe lange tijd houden jullie dit vol? </span></p><p style="box-sizing: inherit; outline: 0px; margin: 0.5em 0px 1em; -webkit-hyphens: none;"><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">-Wat doen jullie wanneer je kindje zich niet kan vermaken wanneer je op bezoek bent? Hoe voel je je dan?</span></p><p style="box-sizing: inherit; outline: 0px; margin: 0.5em 0px 1em; -webkit-hyphens: none;"><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Sten kan bijvoorbeeld gefrustreerd zijn als we op bezoek zijn zonder enige aanleiding. Ik probeer hem te vermaken/af te leiden maar niks is goed. Het maakt dat ik me onzeker voel. Daarnaast voel ik me onzeker over een hoop dingen en zou het me helpen om wat handvaten te bedenken waar ik op terug kan vallen. Hoe lang mag ik mijn zoontje alleen laten spelen en hoe lang mag ik hem laten huilen? Wat maakt me een goede/slechte moeder? Ik zit met zoveel vragen en weet dat jullie niet de antwoorden kunnen geven maar jullie kunnen me ongetwijfeld inspireren. Ik hoop er wat uit te kunnen halen. Dankjewel</span></p>
Onzekerheid
- Onderwerp starter Michellex-
- Startdatum
Lieve mama,
Wat een onzekerheid hé brengt zo'n kleintje met zich mee.... Iedere ouder doet het op zijn/haar eigen manier. Dus je moet vooral doen waar jij je zelf goed bij voelt..
Hoe ik het doe:
- Ik ben consequent (tenzij hij ziek is), dus nee is altijd nee. Iets wat hij vandaag niet mag, mag hij morgen ook niet. Verder wil ik hem zoveel mogelijk liefde en veiligheid bieden.
- Als ik slecht in mijn vel zit, probeer ik dit niet teveel te laten merken. En gaan we lekker wandelen/fietsen. Dat helpt mezelf altijd..
- Zelf laten/leren spelen is lastig als ze heel moe zijn. Ik probeer het zoveel mogelijk te stimuleren door te laten zien wat hij kan doen, en dan zelf iets anders te gaan doen. Als hij het moeilijk vindt laat ik hem 5 minuten, spelen we weer even samen en dan probeer ik het opnieuw.
- Als ik ergens anders ben, is mijn zoontje meestal een engeltje.. maar als het niet zo is, voel ik me ook opgelaten enz. Ik neem ook wel altijd speelgoed mee.. En als het niet goed gaat, ga ik eerder weg.
Hoop dat je er iets aan hebt!
Wat een onzekerheid hé brengt zo'n kleintje met zich mee.... Iedere ouder doet het op zijn/haar eigen manier. Dus je moet vooral doen waar jij je zelf goed bij voelt..
Hoe ik het doe:
- Ik ben consequent (tenzij hij ziek is), dus nee is altijd nee. Iets wat hij vandaag niet mag, mag hij morgen ook niet. Verder wil ik hem zoveel mogelijk liefde en veiligheid bieden.
- Als ik slecht in mijn vel zit, probeer ik dit niet teveel te laten merken. En gaan we lekker wandelen/fietsen. Dat helpt mezelf altijd..
- Zelf laten/leren spelen is lastig als ze heel moe zijn. Ik probeer het zoveel mogelijk te stimuleren door te laten zien wat hij kan doen, en dan zelf iets anders te gaan doen. Als hij het moeilijk vindt laat ik hem 5 minuten, spelen we weer even samen en dan probeer ik het opnieuw.
- Als ik ergens anders ben, is mijn zoontje meestal een engeltje.. maar als het niet zo is, voel ik me ook opgelaten enz. Ik neem ook wel altijd speelgoed mee.. En als het niet goed gaat, ga ik eerder weg.
Hoop dat je er iets aan hebt!
Hoi hoi.
Mijn kleintje is ook net 1. Ik denk dat ik het geluk heb dat hij goed zelf kan spelen. Ik speel uiteraard ook samen met hem, dat is dan meer het genre van boekjes lezen, liedjes zingen etc. Maar als hij zelf speelt zit hij vaak in de box en heeft dan de rust om een flinke tijd zelf met van alles en nog wat bezig te zijn.
Ik vind het soms ook wel lastig als je op bezoek bent. Ik hoef hem niet te vermaken maar moet hem dan wel constant in de gaten houden of hij niet iets doet wat niet mag. Ik merk dat ik dat wel minder relaxed vind aan op bezoek gaan bij iemand. Soms heb ik dan niemand echt goed gesproken voor mijn gevoel. En de tijd gaat dan zo snel maar je moet toch naar huis want het is al weer tijd voor een slaapje/eten etc.
Wat ik het lastigst vind aan het moederschap is het slapen. Mijn kleintje gaat de ene dag keurig slapen (na de laatste borstvoeding) en een andere keer wil hij alleen maar bij mij in slaap vallen. Hij huilt dan zo hard en zielig als ik hem in zijn bedje leg en de kamer uitga. Ik heb hem deze week een keer 20 min laten huilen en toen sliep hij maar dat gaat zo tegen mijn gevoel in. Ik weet dat hij moet leren om zelfstandig in slaap te vallen maar dat huilen raakt me zo! Toen ik zelf naar bed ging werd hij wakker en was ik gewoon blij dat ik hem nog even kon vasthouden en knuffelen. Toen was het voor mijn gevoel weer goed. En hij sliep binnen een minuut weer.
Je vroeg ook nog hoe je omgaat met je eigen gevoel als je wat minder in je vel zit. Ik probeer dit niet te veel te laten merken en eerlijk gezegd word ik ook altijd wel weer vrolijk als ik dat koppie zie. Maar als hij veel moppert mopper ik ook heus wel eens terug.
Ik hoop dat je iets hebt aan de verschillende reacties!
Mijn kleintje is ook net 1. Ik denk dat ik het geluk heb dat hij goed zelf kan spelen. Ik speel uiteraard ook samen met hem, dat is dan meer het genre van boekjes lezen, liedjes zingen etc. Maar als hij zelf speelt zit hij vaak in de box en heeft dan de rust om een flinke tijd zelf met van alles en nog wat bezig te zijn.
Ik vind het soms ook wel lastig als je op bezoek bent. Ik hoef hem niet te vermaken maar moet hem dan wel constant in de gaten houden of hij niet iets doet wat niet mag. Ik merk dat ik dat wel minder relaxed vind aan op bezoek gaan bij iemand. Soms heb ik dan niemand echt goed gesproken voor mijn gevoel. En de tijd gaat dan zo snel maar je moet toch naar huis want het is al weer tijd voor een slaapje/eten etc.
Wat ik het lastigst vind aan het moederschap is het slapen. Mijn kleintje gaat de ene dag keurig slapen (na de laatste borstvoeding) en een andere keer wil hij alleen maar bij mij in slaap vallen. Hij huilt dan zo hard en zielig als ik hem in zijn bedje leg en de kamer uitga. Ik heb hem deze week een keer 20 min laten huilen en toen sliep hij maar dat gaat zo tegen mijn gevoel in. Ik weet dat hij moet leren om zelfstandig in slaap te vallen maar dat huilen raakt me zo! Toen ik zelf naar bed ging werd hij wakker en was ik gewoon blij dat ik hem nog even kon vasthouden en knuffelen. Toen was het voor mijn gevoel weer goed. En hij sliep binnen een minuut weer.
Je vroeg ook nog hoe je omgaat met je eigen gevoel als je wat minder in je vel zit. Ik probeer dit niet te veel te laten merken en eerlijk gezegd word ik ook altijd wel weer vrolijk als ik dat koppie zie. Maar als hij veel moppert mopper ik ook heus wel eens terug.
Ik hoop dat je iets hebt aan de verschillende reacties!
Blijft lastig die onzekerheid. Probeer te bedenken dat iedere ouder opvoeden op een eigen manier aanpakt en dat er niet 1 goede manier is. En wat voor jou kind werkt, werkt voor een ander niet en andersom.
- Ik heb best veel vertrouwen in mijn parenting skills, maar dat heeft wel even tijd nodig gehad, dochter is nu bijna 2. Ik ben niet van de strakke schema's maar ben wel heel consequent in wat wel en niet mag (nee is nee) en hoe ik op dingen reageer zodat dit voorspelbaar en begrijpelijk blijft. Ik hou van stoeien en ravotten samen en hoop dat ik haar kan leren dat ze tegen een stootje kan en dat vallen en fouten maken niet erg is. Ik probeer haar veel zelf te laten doen en geef haar de ruimte om dingen zelf op te lossen voordat ik inspiring en ga helpen. - Als ik m'n dag niet heb geef ik me daar gewoon aan over. Ik zal het nooit afreageren op haar, maar van een dagje/uurtje een luie mama die op de bank hangt met een serie wordt ze niet slechter. Vaak hoe makkelijker ik het erken, hoe sneller het weer over is.
- Zelf spelen doet ze alleen als ik niet beschikbaar ben, anders komt ze me halen. Ze kan het goed en lang, maar samen is gewoon leuker. Soms 'verstop' ik me even zodat ze zelf gaat spelen en kijk dan stiekem toe.
- Als het echt, echt niet lukt onderweg geef ik haar m'n telefoon met een spelletje of filmpje. Ik probeer wel dat dat niet te lang is, dus of ze gaat na een tijdje weer spelen, of we gaan dan naar huis. Meestal gaat dit goed en het is gelukkig een kind wat nieuwe omgevingen heel leuk vind en zich met weinig kan vermaken (meegebracht speelgoed is ze na 5 seconden mee klaar, boekjes gaat iets beter). Als het niet lukt is het jammer maar die kans zit er in als je met kinderen op pad gaat. Als ik echt wil bijpraten met vriendinnen spreek ik thuis af wanneer ze op bed ligt of zorg ik dat ik oppas heb want echt diepe gesprekken heb je gewoon niet met zo'n stoorzender erbij
Probeer niet te streng voor jezelf te zijn. Ik denk dat lief zijn en goede intenties hebben belangrijker zijn dan de perfecte ouder uit te hangen. En sommige imperfecties kunnen ook goed uitpakken (ik vergat bv vaak haar fles of tuitbeker dus kon ze heel vroeg al goed uit een normaal glas drinken).
Succes!
- Ik heb best veel vertrouwen in mijn parenting skills, maar dat heeft wel even tijd nodig gehad, dochter is nu bijna 2. Ik ben niet van de strakke schema's maar ben wel heel consequent in wat wel en niet mag (nee is nee) en hoe ik op dingen reageer zodat dit voorspelbaar en begrijpelijk blijft. Ik hou van stoeien en ravotten samen en hoop dat ik haar kan leren dat ze tegen een stootje kan en dat vallen en fouten maken niet erg is. Ik probeer haar veel zelf te laten doen en geef haar de ruimte om dingen zelf op te lossen voordat ik inspiring en ga helpen. - Als ik m'n dag niet heb geef ik me daar gewoon aan over. Ik zal het nooit afreageren op haar, maar van een dagje/uurtje een luie mama die op de bank hangt met een serie wordt ze niet slechter. Vaak hoe makkelijker ik het erken, hoe sneller het weer over is.
- Zelf spelen doet ze alleen als ik niet beschikbaar ben, anders komt ze me halen. Ze kan het goed en lang, maar samen is gewoon leuker. Soms 'verstop' ik me even zodat ze zelf gaat spelen en kijk dan stiekem toe.
- Als het echt, echt niet lukt onderweg geef ik haar m'n telefoon met een spelletje of filmpje. Ik probeer wel dat dat niet te lang is, dus of ze gaat na een tijdje weer spelen, of we gaan dan naar huis. Meestal gaat dit goed en het is gelukkig een kind wat nieuwe omgevingen heel leuk vind en zich met weinig kan vermaken (meegebracht speelgoed is ze na 5 seconden mee klaar, boekjes gaat iets beter). Als het niet lukt is het jammer maar die kans zit er in als je met kinderen op pad gaat. Als ik echt wil bijpraten met vriendinnen spreek ik thuis af wanneer ze op bed ligt of zorg ik dat ik oppas heb want echt diepe gesprekken heb je gewoon niet met zo'n stoorzender erbij
Probeer niet te streng voor jezelf te zijn. Ik denk dat lief zijn en goede intenties hebben belangrijker zijn dan de perfecte ouder uit te hangen. En sommige imperfecties kunnen ook goed uitpakken (ik vergat bv vaak haar fles of tuitbeker dus kon ze heel vroeg al goed uit een normaal glas drinken).
Succes!