<p>Hi,</p><p>Ik ben nu 5.2 weken zwanger althans dat denk ik omdat ik op 31 december een positieve test had. Helaas 3 dagen later een miskraam gehad. Heb eerder voor mijn dochter (van nu 2 jaar)ook 2 miskramen gehad en heb dit keer vrij weinig bloed verloren(1,5 dag) vergeleken met de andere 2 miskramen. Maar had wel een negatieve test na het bloedverlies dus wel duidelijk een miskraam. Nu ben ik dus erg bang dat het dit keer weer fout gaat omdat ik nu eenmaal al wat miskramen heb gehad.. Ik ben echt alle keren zon beetje wel anders zwanger geweest en het is daarom ook lastig ergens aan vast te houden. Nu heb ik vrijwel nergens last van en dat maakt me ook onzeker. Ik hoop zo dat het blijft zitten, de vk heeft gezegd test bij 7 weken nog een keer is die positief bel ons.</p><p>Duurt nog zooo lang ?? moest het even kwijt.</p>
Onzekerheid
- Onderwerp starter Gebruiker10311345
- Startdatum
Ik denk dat iedereen met 'miskraamervaring' je onzekerheid wel herkent. Je zorgen maken helpt alleen niet, dus probeer positief te denken! Ik zie niet in waarom je niet al een afspraak kan maken voor een echo? Of doen ze geen vroege echo's bij jou? Hier wel vanaf 6 weken oid en dat zou jouw zorgen behoorlijk kunnen wegnemen! Dat je geen kwalen hebt zegt echt niks en geen bloed=goed. Ik duim voor je dat het gewoon goed mag gaan.
Dankje! Ik ben het idd ook gewend met de zwangerschap van m'n dochtertje ook een vroege echo gehad en meerdere ook door de onzerkerheid. Ik dacht zelf omdat ik na een miskraam zwanger ben de cyclus iets anders kan zijn en we dus niet 100% zeker zijn hoe ver ik ben of i.v.m. corona. Maar misschien ga ik toch wel even eerder bellen ja voor een vroege echo?
Hi! Ik heb in december 2019 een 1e echo gehad met 7 weken en geen kloppend hartje te zien, was iets van 4 dagen gestopt met groeien. Toen september 2020 een miskraam gehad met 5 weken. Als ik misschien niet had getest had ik een tijdje over tijd geweest en niet geweten dat ik zwanger was, maar omdat wij bezig waren moest ik van mijzelf testen.... oktober 2020 weer een miskraam gekregen met 4 a 5 weken...
Het is dus zo dat ik echt heel dankbaar mag zijn met mijn man, we hebben elkaar alleen maar gesteund de hele periode.
Wat ook een probleem was, Was mijn onzekerheid.
Mijn man heeft de ogen geopend en verteld dat ik eens moest stoppen om zo onzeker te zijn. Ik dacht eerst ; ja maar onzekerheid is zo logisch.. Maar later dacht ik : een miskraam zegt ook wel weer dat de baby misschien niet goed was.. de innesteling gewoon niet goed gelukt was... etc etc... ergens is je lichaam heel gezond als het afstoot wat niet goed is. Daar moet ik ook dankbaar voor zijn. 0 keer een curretage gehad gelukkig.
November 2020 had ik weer een positieve test in handen, ben vanaf moment 1 dat ik het wist super positief gaan denken en echt de knop omgezet van bang naar blij. Elke 2 dagen liep de test op en dat gaf al zo'n mooi en goed gevoel.
Morgen ben ik 16 weken zwanger. Alles is goed tot nu toe. De groei, hartje, de nipt was goed, mijn bloedwaardes waren goed.
Het kan ten alle tijden mis gaan. Of je nou 4 weken, 12 weken, 20 weken of 40 weken bent... bij de bevalling ook nog. Het blijft een dingetje.
Maar probeer de knop om te switchen hoe moeilijk ook. Ik heb de moed nooit opgegeven omdat de wens gewoon erg groot is.
En als je weet dat je zwanger kan worden, wil je ook niet die ene molen in (ziekenhuis bezoekjes etc).
Maar wat moet dat moet,maar dat had ik liever niet gewild.
Ik hoop voor jou dat het goed gaat in je koppie.
Wees trots op jezelf en je gezin???
Ik ben er ook wel achter dat het niet zomaar een iets is, een zwangerschap.
Het is echt een zegen. En dat besefte ik pas na de miskramen.
Hoe gek ook.
Sterkte deze tijd en ik denk aan je.
X
Het is dus zo dat ik echt heel dankbaar mag zijn met mijn man, we hebben elkaar alleen maar gesteund de hele periode.
Wat ook een probleem was, Was mijn onzekerheid.
Mijn man heeft de ogen geopend en verteld dat ik eens moest stoppen om zo onzeker te zijn. Ik dacht eerst ; ja maar onzekerheid is zo logisch.. Maar later dacht ik : een miskraam zegt ook wel weer dat de baby misschien niet goed was.. de innesteling gewoon niet goed gelukt was... etc etc... ergens is je lichaam heel gezond als het afstoot wat niet goed is. Daar moet ik ook dankbaar voor zijn. 0 keer een curretage gehad gelukkig.
November 2020 had ik weer een positieve test in handen, ben vanaf moment 1 dat ik het wist super positief gaan denken en echt de knop omgezet van bang naar blij. Elke 2 dagen liep de test op en dat gaf al zo'n mooi en goed gevoel.
Morgen ben ik 16 weken zwanger. Alles is goed tot nu toe. De groei, hartje, de nipt was goed, mijn bloedwaardes waren goed.
Het kan ten alle tijden mis gaan. Of je nou 4 weken, 12 weken, 20 weken of 40 weken bent... bij de bevalling ook nog. Het blijft een dingetje.
Maar probeer de knop om te switchen hoe moeilijk ook. Ik heb de moed nooit opgegeven omdat de wens gewoon erg groot is.
En als je weet dat je zwanger kan worden, wil je ook niet die ene molen in (ziekenhuis bezoekjes etc).
Maar wat moet dat moet,maar dat had ik liever niet gewild.
Ik hoop voor jou dat het goed gaat in je koppie.
Wees trots op jezelf en je gezin???
Ik ben er ook wel achter dat het niet zomaar een iets is, een zwangerschap.
Het is echt een zegen. En dat besefte ik pas na de miskramen.
Hoe gek ook.
Sterkte deze tijd en ik denk aan je.
X
Mooi dat je zo de switch hebt kunnen vinden en wat fijn dat je nu al zover in je zwangerschap bent!
Ik heb PMS en kan slecht tegen hormonen dit is al best wel een tijdje een ding ook omdat mijn partner een gevoelig persoon is. Door die PMS heb ik veel stemmingswisselingen en na de 2 miskramen kon ik niet meer positief zijn, had het niet naar m'n zin op me werk en raakte best wel in een put. Toen gelukkig zwanger maar er zijn helaas weinig momenten geweest dat ik er echt van heb kunnen genieten. In het begin zo onzeker dat het fout zou gaan, 20 weken echo moest 3x opnieuw omdat ze korte armpjes en beentjes zagen(wat kan duiden op het syndroom van down). Ik voelde haar bijna niet bewegen in m'n buik. Met ik geloof 26 weken zei de VK je hebt wel een kleine buik, doorgestuurd naar het ziekenhuis en toen elke 2 weken een goei echo en elke week een controle van de placenta. De laatste weken moest ik thuis elke dag een hartfilmpje maken een CTG apparaat en doorsturen naar het ziekenhuis. Ze is met 37 weken gehaald omdat ze niet meer groeide en daar geen verklaring voor was. Uiteindelijk is ze klein maar fijn en is alles prima!!
Ik ben nu van plan om zoveel meer te gaan genieten!! En me niet zo gek te laten maken. Maar omdat ik bang ben dat mijn partner hierna misschien wel niet meer aan dit traject wil beginnen door mijn hormonale probleem ben ik wel erg bang dat het weer misgaat. In december was het een verassing en voelde ik me super goed, ik was echt heel blij en stond er zo in van ahjoh we zien t wel. Toch voelde het heel goed.. maar toch was het fout. Daarom durf ik niet zo goed blij te zijn en op m'n gevoel af te gaan.
Ik hoop dat ik net als jij de switch kan vinden!
Ik heb PMS en kan slecht tegen hormonen dit is al best wel een tijdje een ding ook omdat mijn partner een gevoelig persoon is. Door die PMS heb ik veel stemmingswisselingen en na de 2 miskramen kon ik niet meer positief zijn, had het niet naar m'n zin op me werk en raakte best wel in een put. Toen gelukkig zwanger maar er zijn helaas weinig momenten geweest dat ik er echt van heb kunnen genieten. In het begin zo onzeker dat het fout zou gaan, 20 weken echo moest 3x opnieuw omdat ze korte armpjes en beentjes zagen(wat kan duiden op het syndroom van down). Ik voelde haar bijna niet bewegen in m'n buik. Met ik geloof 26 weken zei de VK je hebt wel een kleine buik, doorgestuurd naar het ziekenhuis en toen elke 2 weken een goei echo en elke week een controle van de placenta. De laatste weken moest ik thuis elke dag een hartfilmpje maken een CTG apparaat en doorsturen naar het ziekenhuis. Ze is met 37 weken gehaald omdat ze niet meer groeide en daar geen verklaring voor was. Uiteindelijk is ze klein maar fijn en is alles prima!!
Ik ben nu van plan om zoveel meer te gaan genieten!! En me niet zo gek te laten maken. Maar omdat ik bang ben dat mijn partner hierna misschien wel niet meer aan dit traject wil beginnen door mijn hormonale probleem ben ik wel erg bang dat het weer misgaat. In december was het een verassing en voelde ik me super goed, ik was echt heel blij en stond er zo in van ahjoh we zien t wel. Toch voelde het heel goed.. maar toch was het fout. Daarom durf ik niet zo goed blij te zijn en op m'n gevoel af te gaan.
Ik hoop dat ik net als jij de switch kan vinden!
Ik heb donderdag 4 maart eindelijk onze eerste echo gehad en alles was helemaal goed het hartje ging flink tekeer!
Volgens de verloskundige is de kans dat het goed gaat nu 95%. Ik was echt verbaasd want de dag ervoor had ik een klein beetje licht roze slijm in m'n onderbroek. Ik had me op het ergste voorbereid.. en was zo blij verrast dat alles goed was ?.
Telkens voelde ik me misselijk en moe. Wat nu al een stuk minder is en ik ga ook best goed naar de wc voor mijn doen wat eerder echt een probleem was.. (mijn darmen zijn verschrikkelijk) oftewel wel weer zorgen, ook omdat mijn eerdere miskraam ook rond de 9 weken was?.
Ik probeer echt positief te zijn
en ervan te genieten maar toch merk ik dat ik wel beschadigd ben en tot 25 maart wanneer we de termijn echo hebben blijft het toch nog wel spannend. Gelukkig is die over 2 weekjes. En dan ben ik van plan alle zorgen los te laten ??.
Liefs
Volgens de verloskundige is de kans dat het goed gaat nu 95%. Ik was echt verbaasd want de dag ervoor had ik een klein beetje licht roze slijm in m'n onderbroek. Ik had me op het ergste voorbereid.. en was zo blij verrast dat alles goed was ?.
Telkens voelde ik me misselijk en moe. Wat nu al een stuk minder is en ik ga ook best goed naar de wc voor mijn doen wat eerder echt een probleem was.. (mijn darmen zijn verschrikkelijk) oftewel wel weer zorgen, ook omdat mijn eerdere miskraam ook rond de 9 weken was?.
Ik probeer echt positief te zijn
en ervan te genieten maar toch merk ik dat ik wel beschadigd ben en tot 25 maart wanneer we de termijn echo hebben blijft het toch nog wel spannend. Gelukkig is die over 2 weekjes. En dan ben ik van plan alle zorgen los te laten ??.Liefs