onzekerheid

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi allemaal.
Ben Tanja en 28j. ben 8 weken zwanger .Toen ik het vernam dat ik zwanger was was ik in de wolken en men geluk kon niet op .Nu heb ik af en toe van die dagen dat ik begin te twijfelen aan men zwangerschap en of ik het wel goed ga doen en ik dit wel echt gewild heb.Alhoewel ik al jaren naar een kindje snakte toch nu deze twijfels . is dit normaal omdat ik het mijn eerste zwangerschap is en omdat ik niet goed weet wat mij te wachten staat.
groetjes Tanja
 
Ook ik had in het begin die twijfel. Hoort er dus blijkbaar bij. Ondanks dat ik het wel heel erg graag wilde. Nu heb ik vooral de twijfel of ik het straks allemaal wel kan. Het is trouwens ook mijn eerste kindje. Ik snap dus wat je bedoelt. En dan denk ik echt: maar ik wilde het altijd zo graag! het is toch een beetje angst voor het onbekende denk ik, een nieuwe fase in je leven.
 
Hai Tanja, heel logisch hoor, die twijfels. Ik heb ze nu zelfs, bij mijn tweede kindje. En dat terwijl ik weet dat een kind echt FANTASTISCH is... weer ben ik bang of ik dit wel echt wil, of het niet te druk is, of ik niet te jong ben (ben nu 25) of het niet te snel is na mijn zoontje (is dan 19 mnd), of ik wel liefde genoeg kan geven aan 2 kids.. etc. etc.
volgens mij hoort het er gewoon bij.

maar neem maar van mij aan, een kindje is echt zo bijzonder, is niet in woorden te vatten..
 
hoi tanja
ik heel normaal hoor!
ik had ook heel veel twijfels in het begin. het is ook ons eerste kindje ik ben net 24jaar geworden, en wij wilden ook heel graag een kindje.
als ik dan een test deed hoopte ik zoooo op een positieve test. totdat die na 3mnd echt positief was....schrok ik echt. van ojeeee nu is het echt werkelijkheid, kan ik het wel aan enz.
ik had allemaal gevoelens tegelijk: blij, bang, gelukkig,verdrietig.
heel raar eigenlijk maar ook heel gewoon, want je krijgt een ander leven, je krijgt nu andere hormonen en je veranderd zeg maar...
soms heb ik nog wel eens het gevoel van ik wil nog wel eens lekker op stap met vriendinnen enzo. maar jah...dan denk ik 9mnd kan ook wel zonder, en ga strax na de bevalling gewoon weer eens lekr ouderwets op stap.
het komt allemaal goed meid.
gun je zelf de tijd om goed aan het idee te wennen. en overhaast het niet. het gevoel komt vanzelf.
liefs van sandy
 
Hoi Sandy

Dank je wel ben nu wel een beetje gerust gesteld want vond eigenlijk mijn reactie niet normaal begon echt te denken doordat ik zo reageerde ik dit kind niet wil , alhoewel ik gisteren tijdens de eerste echo begon te wenen van blijdschap.Vandaag heb ik het weer erg moeilijk maar het zal dan wel door de verandering komen dat ik zo twijfel op sommige momenten. begon mij schuldig te voelen tegenover men kindje .
Heel fel bedankt
Liefs Tanja
 
Volgens mij is dit één van die nare dingen dit door hormonen veroorzaakt kunnen worden (altijd weer die hormonen...)

Wij zijn lang bezig geweest om zwanger te raken, zijn zelf voor behandeling bij de gyn geweest, en toen het eindelijk "raak" was heb ik toch ook een periode van twijfel gehad.

Inmiddels is alle twijfel overigens al lang van de baan, en dat is maar goed ook want de kleine komt over niet al te lange tijd.
Maak je dus voorlopig nog maar niet teveel zorgen...

N.
37 weken
 
Dat is normaal, hoor, zeker met je eerste kindje. Als je nog niet zwanger bent heb je die verantw nl. nog niet en kun je altijd denken aan dat als in de toekomst liggend. Maar als je eenmaal zwanger bent is er geen omkeren meer aan, je ben in wezen al moeder en je hebt de rest van je leven de verantwoording over een kindje. Het is denk ik wel goed dat je daarvan doordrongen raakt, stel je toch voor dat 't je niet zou doen dan zou je ook geen goede moeder zijn.
En zeker bij een eerste kind is alles voor het eerst; je weet nog niet op elk gebied wat je kunt verwachten etc. Gewoon veel lezen, vragen en op je gevoel af gaan; het gaat eigenlijk vanzelf! En niet teveel piekeren. Nadenken is goed, niet piekeren.
 
Dit is inderdaad normaal, ik heb het zelf ook en ik heb in het begin enorm veel gelezen en heb toen ook ergens in een boek gelezen dat het zorgen maken en twijfelen aan jezelf er gewoon bijhoort.

Ik merk wel aan mezelf dat veel lezen en naar info bijeenkomsten gaan (georganiseerd door de thuiszorg) mij wat zekerder maakt. 100% zeker word ik toch niet, want het is allemaal nieuw, maar ik heb wel het gevoel dat ik tot nog toe gedaan heb wat ik kon om me voor te bereiden. De rest zien we wel als de kleine geboren word.

Het is wel heel grappig, vond ik zelf dan, dat ik vantevoren helemaal overtuigd was van het feit dat ik een goede moeder zou zijn. Toen ik dan eenmaal zwanger was stortte dat zelfvertrouwen volledig in :) Had ik natuurlijk niet kunnen voorzien. Maar zoals ik zei ben ik momenteel al weer wat zekerder en ben ik voor mijn gevoel klaar voor zijn komst. Kom maar op met die bevalling!

groetjes, Jane
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan