hey meiden
nou, de meeste wisten dus dat ik op 6 april snachts in mn weeen zat ( topic slijmprop en volle maan)
om kwart voor 4 zette de weeen goed door. om de 4 minuten, een minuut lang.
half 6 heb ik mn man wakker gebeld ( ik lag beneden op de bank, hij boven in bed hihihi)
en heb hem naar de vk laten bellen.
die kwam om 6 uur en 10 over 6 zei ze:
nou do, tis echt minimaal, de ontsluiting!
gloeiende gloeiende! dat meen je niet!
t was zelfs te weinig om mn vliezen door de prikken.
nou, vette tegenvaller dus!
ze ging weg en ik ging mn weeen maar op bed opvangen, omdat beide dochters wakker werden van de vk.
manlief was dus beneden met de kids, ik boven in bed.
weeen werden steeds heftiger. mn man kwam zo nu en dan kijken hoe t ging en ik zei tegen hem: je kan me een hoop vertellen, maar deze weeen had ik bij de meiden toen ik 6cm had! hoe kan het nou niks zijn???
half 8 ben ik de douche ingegaan. ben lekker gaan zitten op de grond en de kokend hete straal op mn benen gehouden ivm de flinke been weeen die ik had.
dit voelde heerlijk.
opeens stond de vk in de douche! ze wilde even kijken hoe het nu ging.
nou, ik de douche uit, op bed gaan liggen en toen had ik 7/8cm!
oh joepie!!! ze ging dus haar spullen klaar zetten en toen heb ik als een speer mn ouders gebeld. t was toen 8 uur.
half 9 kwamen mn ouders aan, gevolgd door de stagierre van de vk en de kraamzuster met haar begeleider.
mn ouders bleven bij de meiden, erwin en de rest kwamen naar mij toe.
kwart voor 9 kreeg ik pers weeen maar had nog maar 8/9cm dus mocht nog niet persen.
mn vliezen werden gebroken tijdens mn weeen en gelijk daarna kreeg ik echt de persdrang die ik echt niet kon tegen houden. dat was dus echt een ramp om dat weg te zuchten. deed zoveel mogenlijk mn best, maar moest af en toe gewoon mee persen.
9 uur kreeg ik het start sein dat ik mocht persen en 6 minuten later kwam ons zoontje ter wereld.
6 april om 09.06 is christiano jayson geboren.
roepnaam c-jay!
DAN NU EVEN EEN MEDEDELING DAT DE REST VAN T VERHAAL HEEL HEFTIG IS, DUS VOOR DEGENE DIE NOG MOETEN BEVALLEN KAN JE DIT BETER NIET LEZEN
nou hij is eruit, was het eerste wat ik dacht.
hij huilt niet, was het 2e wat ik dacht.
toen kwam er een klein kreetje maar ik vond het niet genoeg. de vk wel dus gaf ze hem aan mij. binnen een minuut was het blauw/paars en ik schoot in paniek. t gaat niet goed met hem riep ik. hij krijgt geen lucht! hij ademt niet! riep ik.
erwin haalde mn moeder erbij, die beneden op de kids pastte samen met mn vader.
mn moeder zag mij huilen, dus begon ze ook te huilen. hij gaaat dood, hij gaat dood dacht ik. de vk haalde de zuurstoffles er al snel bij en begon hem zuurstof toe te dienen. ( ondertussen moest mijn placenta ook nog geboren worden dus daar was de vk ook nog eens mee bezig)
diet hielp iets, maar niet genoeg dus werd er een ambu gebeld. ondertussen bleef de vk c-jay schrobben (met een handdoek op zijn buik zodat alles vrij zou komen) en zuurstof toedienen. elke keer als hij zuurstof kreeg, ging het goed, maar als ze dan niet snel genoeg pompte ( ze was immers met 10 dingen tegelijk bezig) was hij echt aan het snakken naar adem. nou, ambu personeel kwam binnen, bleken ze dus met een verkeerde ambulance te zijn gekomen! geen coufeuse, geen folie... niks! ja zegt t ambu personeel: dan moeten we wachten op de volgende, maar dat duurt ongeveer 20 minuten!!!!!!!!!!!!!!
mn vk was laaiend! nee we moeten nu weg, t gaat helemaal niet goed met hem! zei ze en ze haalde met een ruk t dekentje van t wiegje los, sloeg dat over hem heen en stapte de ambu in. ambu personeel erachteraan en ik werd achter gelaten terwijl mn vk nog zei dat ik mee moest.
ik erachteraan gelopen dus met mn moeder als ondersteuning. buiten ben ik maar op de brancard gezet. half vast gezet!!! en we gingen rijden. ik moest mn jas en vest open doen van de vk want c-jay koelde te veel af. hij dus bij me gelegen onder mn jas. omdat ik maar half vast lag, moest ik me bij elke bocht goed vasthouden met 1 hand en de andere hand die kleine. die lul reed nog verkeerd ook! mn vk heeft behoorlijk lopen tieren op hem!
nou toen we eindelijk in het ziekenhuis aankwamen ging alles heel snel. couffeuse in, zuurstof via een neusbrilletje, bloedprikken, longfoto's enz. ik moest gaan douchen en naar mn kamer en mocht om half 1 weer bij hem komen.
half 1 ben ik naar hem toegelopen. verschrikkelijk om je kindje zo te zien aan al die slangetjes, maar hij was nu echt roze aan het worden dus t ging de goede kant op. dat was zo'n opluchting!
om 3 uur mocht ik zn eerste flesje geven dus mocht ik hem even vasthouden. dat was een heel fijn moment.
om half 6 kwamen mijn man en de kids. de meiden waren erg onde rde indruk van hun broertje en raakte niet uitgekeken.
ook toen mocht hij weer een flesje, die nathalia en ik samen hebben gegeven. ze mochten hem even een kusje geven en toen moest hij weer de couf in en hun naar huis.
om half 9 ben ik no bij hem gaan kijken, flesje gegeven en daarna ben ik als een blok in slaap gevallen. zuurstof gehalte wat hij om 9 uur kreeg was toen nog maar 30 van de 100 dus ik ging slapen met het idee: als dit zo doorgaat mogen we morgen naar huis.
alle uitslagen waren allemaal goed, hij had alleen heel veel vocht in zn longen en maag. vruchtwater dus. de zuster zei wel dat ze om half 12 even een slangetje naar binnen zou laten gaan om het maagje ook even uit te zuigen, zodat hij daar ook vanaf was. hier ben ik niet bij geweest. ben lekker gaan slapen om 9 uur.
om 3 uur werd ik wakker van de heftige na-weeen. ik wilde naar mn kleine toe. na een belletje, mocht ik naar hem toe.
ik was net op tijd, zei de zuster. hij mocht nl uit de couf! en nog meer goed nieuws: hij mocht van de zuurstof af!
kijken of hij het dan op eigen kracht kon. ik mocht hem een flesje geven... zonder slangetjes dit keer! (alleen nog in zn voet maar meer niet)
om half 9 vanochtend heb ik hem lekker gebadderd. hij deed t zo goed dat de kinderarts om 11 uur zei dat we naar huis mochten. heerlijk!
op 7 april om 1 uur sniddags kwamen we dus thuis. heerlijk!!!
c-jay is een lekker makkelijk jochie die snel tevreden is. hopelijk blijft dat zo hihihi
hij is dus geboren op goede vrijdag. eerst leek goede vrijdag een hel, maar na mate de dag vorderde werd t toch nog een goede vrijdag voor ons
het is voor mij allemaal heel heftig geweest. tis even een heel proces om alles te verwerken.
tis makkelijk gezegd: alles is goed afgelopen dus gaan we nu genieten.
ik geniet wel hoor, begrijp me niet verkeerd. ik geniet met volle teugen van mn gezinnetje. maar moet gewoon even alles op een rijtje zetten en het een plekje geven.
eerlijk is eerlijk, ik zag heel zn begravenis al voor me!
heb 18 jaar geleden een zusje verloren'door zuurstof gebrek dus dat speelt ook erg mee.
c-jay is heel makkelijk, huilt weinig, slaapt veel en als hij wakker is, ligt hij heerlijk alles te observeren.
echt de idiale baby dus.
hij is nu al een stuk minder misselijk van het vruchtwater en kan nu goed ademen. moet hem nog wel zoutoplossing geven, zodat het allemaal los blijft.
beetje bij beetje komt alles eruit. t wordt steeds minder dus denk dat we het lek bijna boven hebben.
nou dit was mijn verhaal. tis een heel lang verhaal geworden.
liefs,do
nou, de meeste wisten dus dat ik op 6 april snachts in mn weeen zat ( topic slijmprop en volle maan)
om kwart voor 4 zette de weeen goed door. om de 4 minuten, een minuut lang.
half 6 heb ik mn man wakker gebeld ( ik lag beneden op de bank, hij boven in bed hihihi)
en heb hem naar de vk laten bellen.
die kwam om 6 uur en 10 over 6 zei ze:
nou do, tis echt minimaal, de ontsluiting!
gloeiende gloeiende! dat meen je niet!
t was zelfs te weinig om mn vliezen door de prikken.
nou, vette tegenvaller dus!
ze ging weg en ik ging mn weeen maar op bed opvangen, omdat beide dochters wakker werden van de vk.
manlief was dus beneden met de kids, ik boven in bed.
weeen werden steeds heftiger. mn man kwam zo nu en dan kijken hoe t ging en ik zei tegen hem: je kan me een hoop vertellen, maar deze weeen had ik bij de meiden toen ik 6cm had! hoe kan het nou niks zijn???
half 8 ben ik de douche ingegaan. ben lekker gaan zitten op de grond en de kokend hete straal op mn benen gehouden ivm de flinke been weeen die ik had.
dit voelde heerlijk.
opeens stond de vk in de douche! ze wilde even kijken hoe het nu ging.
nou, ik de douche uit, op bed gaan liggen en toen had ik 7/8cm!
oh joepie!!! ze ging dus haar spullen klaar zetten en toen heb ik als een speer mn ouders gebeld. t was toen 8 uur.
half 9 kwamen mn ouders aan, gevolgd door de stagierre van de vk en de kraamzuster met haar begeleider.
mn ouders bleven bij de meiden, erwin en de rest kwamen naar mij toe.
kwart voor 9 kreeg ik pers weeen maar had nog maar 8/9cm dus mocht nog niet persen.
mn vliezen werden gebroken tijdens mn weeen en gelijk daarna kreeg ik echt de persdrang die ik echt niet kon tegen houden. dat was dus echt een ramp om dat weg te zuchten. deed zoveel mogenlijk mn best, maar moest af en toe gewoon mee persen.
9 uur kreeg ik het start sein dat ik mocht persen en 6 minuten later kwam ons zoontje ter wereld.
6 april om 09.06 is christiano jayson geboren.
roepnaam c-jay!
DAN NU EVEN EEN MEDEDELING DAT DE REST VAN T VERHAAL HEEL HEFTIG IS, DUS VOOR DEGENE DIE NOG MOETEN BEVALLEN KAN JE DIT BETER NIET LEZEN
nou hij is eruit, was het eerste wat ik dacht.
hij huilt niet, was het 2e wat ik dacht.
toen kwam er een klein kreetje maar ik vond het niet genoeg. de vk wel dus gaf ze hem aan mij. binnen een minuut was het blauw/paars en ik schoot in paniek. t gaat niet goed met hem riep ik. hij krijgt geen lucht! hij ademt niet! riep ik.
erwin haalde mn moeder erbij, die beneden op de kids pastte samen met mn vader.
mn moeder zag mij huilen, dus begon ze ook te huilen. hij gaaat dood, hij gaat dood dacht ik. de vk haalde de zuurstoffles er al snel bij en begon hem zuurstof toe te dienen. ( ondertussen moest mijn placenta ook nog geboren worden dus daar was de vk ook nog eens mee bezig)
diet hielp iets, maar niet genoeg dus werd er een ambu gebeld. ondertussen bleef de vk c-jay schrobben (met een handdoek op zijn buik zodat alles vrij zou komen) en zuurstof toedienen. elke keer als hij zuurstof kreeg, ging het goed, maar als ze dan niet snel genoeg pompte ( ze was immers met 10 dingen tegelijk bezig) was hij echt aan het snakken naar adem. nou, ambu personeel kwam binnen, bleken ze dus met een verkeerde ambulance te zijn gekomen! geen coufeuse, geen folie... niks! ja zegt t ambu personeel: dan moeten we wachten op de volgende, maar dat duurt ongeveer 20 minuten!!!!!!!!!!!!!!
mn vk was laaiend! nee we moeten nu weg, t gaat helemaal niet goed met hem! zei ze en ze haalde met een ruk t dekentje van t wiegje los, sloeg dat over hem heen en stapte de ambu in. ambu personeel erachteraan en ik werd achter gelaten terwijl mn vk nog zei dat ik mee moest.
ik erachteraan gelopen dus met mn moeder als ondersteuning. buiten ben ik maar op de brancard gezet. half vast gezet!!! en we gingen rijden. ik moest mn jas en vest open doen van de vk want c-jay koelde te veel af. hij dus bij me gelegen onder mn jas. omdat ik maar half vast lag, moest ik me bij elke bocht goed vasthouden met 1 hand en de andere hand die kleine. die lul reed nog verkeerd ook! mn vk heeft behoorlijk lopen tieren op hem!
nou toen we eindelijk in het ziekenhuis aankwamen ging alles heel snel. couffeuse in, zuurstof via een neusbrilletje, bloedprikken, longfoto's enz. ik moest gaan douchen en naar mn kamer en mocht om half 1 weer bij hem komen.
half 1 ben ik naar hem toegelopen. verschrikkelijk om je kindje zo te zien aan al die slangetjes, maar hij was nu echt roze aan het worden dus t ging de goede kant op. dat was zo'n opluchting!
om 3 uur mocht ik zn eerste flesje geven dus mocht ik hem even vasthouden. dat was een heel fijn moment.
om half 6 kwamen mijn man en de kids. de meiden waren erg onde rde indruk van hun broertje en raakte niet uitgekeken.
ook toen mocht hij weer een flesje, die nathalia en ik samen hebben gegeven. ze mochten hem even een kusje geven en toen moest hij weer de couf in en hun naar huis.
om half 9 ben ik no bij hem gaan kijken, flesje gegeven en daarna ben ik als een blok in slaap gevallen. zuurstof gehalte wat hij om 9 uur kreeg was toen nog maar 30 van de 100 dus ik ging slapen met het idee: als dit zo doorgaat mogen we morgen naar huis.
alle uitslagen waren allemaal goed, hij had alleen heel veel vocht in zn longen en maag. vruchtwater dus. de zuster zei wel dat ze om half 12 even een slangetje naar binnen zou laten gaan om het maagje ook even uit te zuigen, zodat hij daar ook vanaf was. hier ben ik niet bij geweest. ben lekker gaan slapen om 9 uur.
om 3 uur werd ik wakker van de heftige na-weeen. ik wilde naar mn kleine toe. na een belletje, mocht ik naar hem toe.
ik was net op tijd, zei de zuster. hij mocht nl uit de couf! en nog meer goed nieuws: hij mocht van de zuurstof af!
kijken of hij het dan op eigen kracht kon. ik mocht hem een flesje geven... zonder slangetjes dit keer! (alleen nog in zn voet maar meer niet)
om half 9 vanochtend heb ik hem lekker gebadderd. hij deed t zo goed dat de kinderarts om 11 uur zei dat we naar huis mochten. heerlijk!
op 7 april om 1 uur sniddags kwamen we dus thuis. heerlijk!!!
c-jay is een lekker makkelijk jochie die snel tevreden is. hopelijk blijft dat zo hihihi
hij is dus geboren op goede vrijdag. eerst leek goede vrijdag een hel, maar na mate de dag vorderde werd t toch nog een goede vrijdag voor ons
het is voor mij allemaal heel heftig geweest. tis even een heel proces om alles te verwerken.
tis makkelijk gezegd: alles is goed afgelopen dus gaan we nu genieten.
ik geniet wel hoor, begrijp me niet verkeerd. ik geniet met volle teugen van mn gezinnetje. maar moet gewoon even alles op een rijtje zetten en het een plekje geven.
eerlijk is eerlijk, ik zag heel zn begravenis al voor me!
heb 18 jaar geleden een zusje verloren'door zuurstof gebrek dus dat speelt ook erg mee.
c-jay is heel makkelijk, huilt weinig, slaapt veel en als hij wakker is, ligt hij heerlijk alles te observeren.
echt de idiale baby dus.
hij is nu al een stuk minder misselijk van het vruchtwater en kan nu goed ademen. moet hem nog wel zoutoplossing geven, zodat het allemaal los blijft.
beetje bij beetje komt alles eruit. t wordt steeds minder dus denk dat we het lek bijna boven hebben.
nou dit was mijn verhaal. tis een heel lang verhaal geworden.
liefs,do
