Ja is men eerste kindje,ben wel alleenstaande...
Was nog samen met de papa van het kindje maar tijdens de zwangerschap heeft hij mij en keer geslagen en heb ik hem toch nog een kans gegeven maar dit heeft hij dus trug gedaan en ja sorry dan maar kans verkeken he.
Moet aan men eigen veiligheid denken en aan de toekomst van het babytje he.
Heb wel hele goede ouders en hebben mij goed opgevangen en ik blijf nu hier wonen.
Heb er toen ook op het forum over gepraat en heel veel steun en raad gekregen.
Nu zal ik het kindje alleen opvoeden en het komt ook op mijn naam natuurlijk.
De papa mag het van mij zien maar wel onder voorwaarden.
Da hij het hier komt opzoeken en hij mag het niet meenemen en ook dat hij nuchter is.
Was namelijk het probleem he,de drank.
Nu heb ik ook al van verschillende mensen gehoord dat hij trug an de drugs en zo zit en ja zolang dit zo is zal hij het kindje echt niet zien hoor.
Krijg wel soms nog dreigementen van hem en zo en dat hij het kindje zal afnemen maar ik laat hem dan maar doen,ik weet wel beter en ik denk gwn aan iets anders,hij is het niet waard dat ik mij daar druk zou over maken.
Voor de rest vind ik het wel allemaal nog meevallen alleen.
Is natuurlijk altijd nog leuker en beter voor het kindje dat de ouders nog samen zijn maar in mijn geval heb ik dit gedaan zodat de baby ook een mooiere toekomst zou hebben,ook al is het zonder papa.
Moet wel zeggen de papa is nog maar 19 dus ja is nog jong he,mss dat hij over enkele jaren wel beseft wat hij gedaan heeft.
Ik word dit jaar nog 23 dus ja eigenlijk ook nog jong he.
Maar moet wel zeggen na al wat ik al heb meegemaakt in mijn leven ben ik wel een stuk volwassender geworden hoor.
De baby was niet echt gepland maar toen ik het wist,ja ik moest er niet over nadenken of ik het zou houden of niet,die keuze was zoiezo al gemaakt voor mij.
Als ik nu had kunnen kiezen had ik natuurlijk wel nog even gewacht,tot ik 25 of zo was en dan ook met de juiste man natuurlijk maar het is nu eenmaal anders gelopen.
En nu is de baby wel meer dan welkom hoor,vanaf de eerste moment dat ik het wist.
Mijn vader heeft longkanker en zal er niet zo lang meer zijn maar toch heb ik hem gevraagd om peter te zijn van het kindje en hij is daar wel dolgelukkig mee,dat was ook wel een beetje een wens,dat papa het nog zou meemaken om een kleinkind te krijgen,en ja je ziet het is nu zo he,wat ik wel heel leuk vind.
Mvg orchideke