Ook ik, bang voor de bevalling

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ik ben een persoon met echt waar een hoge pijngrens, omdat ik jaren lang zware vechtsport gedaan heb, en hierbij behoorlijk wat klappen heb ontvangen heb ik dus een hoge pijngrens.

Maar....

Ben nu dus 36 weken zwanger, en ik was tot gister heel nuchter over de bevalling.
Ik kreeg gister toen ik 2 seconde leunde op het hoekje van me bed, een steek/kramp/hardebuik... Niet te vertellen. Het leek alsof al mijn organen eruit getrokken werd via daar. Normaal als ik een pijnlijke harde buik heb, dan puf ik hem weg.. Niks aan de hand, dan wordt de pijn minder.

Maar gister dus, ik pufte.. En het werd alleen maar erger. Ik kon dus niet meer zitten of leunen, had ook geen kracht meer om op me armen me lichaam te tillen. Dus ik had zoiets van, wat is dit?

En zo,krijg je dus alle rare gedachtes in je hoofd.
Wat als dit, wat als dat...

Ik wil heel graag een normale bevalling, en ik hoop ook echt dat k dat krijg.

Veel pijn tegemoet, maar alles voor me kleintje.

Voor alle dames die binnenkort moeten, succes. Hou je hoofd koel, doe alleen waar jij zin in hebt.
 
Dat wegpuffen van een harde buik klinkt mij meer als een wee in de oren als wat je daarna beschrijft.
Ik heb idd ook wel eens stekne gehad tijdens de zwangerschap en dacht dan ook wel eens; o help. Ik weet natuurlijk niet hoe en wat dat was wat jij had, maar ik vond zelf weeen goed te dragen.
Het fijne is dat er een begin en einde aan zit! Dus je kunt je concentreren en dan weer even op adem proberen te komen....
Dit geld natuurlijk niet voor iedereen hetzelfde, maar zo heb ik het ervaren, bij beide bevallingen!
Sterkte en hopelijk mag je snel een klein kindje in je armen houden!
 
De pijn bouwt op. In het begin valt het reuze mee. Aan het eind worden ze heviger. Maar dan gaat het ook sneller en ben je er bijna. Ik heb er 2 achter de rug en bij de 2e dacht ik bij de 7 cm, ow ja het deed echt wel pijn. Maar dacht wel bij beide, iedere vrouw kan het, dus ik ook. Meid je kan het! En als het niet te houden is vraag je om pijnstilling. Maar op het moment dat je denkt, dit hou ik niet vol ben je er en is je kleintje er.
 
@ supertje...hoe is het nu met jou? wanneer ben je bevallen van je tweede? alles goed gegaan...
beetje off topic, sorry, maar nu ik je berichtje hier zie staan...:)
 
het werkt vaak zo als dat wanneer je niet meer kan de baby snel zal volgen..
echt het komt wel goed, ik heb twee bevallingen gehad.
en hoe zenuwachtig ik er ook voor ben, ik wil zelfs nog een derde..

ja het is geen pretje, ik heb bij beide een knip gehad, ook geen pretje, maar echt als de baby er uit is,is het ook voorbij.

(dagen erna wel pijn van de knip en krimpende baarmoeder,maar daar heb je pijnstilling voor)

je kan je niet voorbereiden,want je weet niet wat je te wachten staat, en ook al heb je het al een keer mee gemaakt, bij de tweede,(bij mij) was het toch weer anders.
mijn bevallingen hebben van de eerste keer dat ik de vlk belde dat ik mogelijk weeén had,tot bevalling duurde 8 a 9 uur.
viel dus ook mee..

maar als je bedenkt dit houdt ik echt niet vol, dan zal je zien dat het einde er bijna is, de schorten worden omgedaan,en dan is daar het moment..de baby!!:)
 
Ik heb geen goede raad voor je. Ik denk dat je het gewoon moet gaan ervaren. Elke bevalling is toch weer anders.
Bij mij is het ontzettend soepel verlopen. Ik had nog geen uur weeen toen ik dacht "of ik ga zo naar het ziekenhuis als de verloskundige er is voor pijnstilling, of ik spring uit het raam".Mijn man heeft toen de vk gebeld en ik bleek al 10 cm ontsluiting te hebben. Het was dus even persen en onze dochter was er. Het heeft bij mij totaal nog geen 2 uur geduurd, maar dat verschilt per persoon per bevalling.
Ik hoor wel vaker dat als je het moment bereikt dat je denk dat je het niet gaat overleven, dat het einde echt in zicht is. Je moet inderdaad maar zo denken dat veel mensen voor een tweede kindje gaan, dus de pijn is het allemaal wel waard!
Succes!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan