Hallo,
Ik ben vorige week zondag bevallen van mijn zoon Mees. Het was een zware bevalling (uiteindelijk vacuumverlossing) maar zo langzamerhand gaat het iets beter. Maar heb sinds vorige week zaterdag geen normale nacht meer geslapen en de vermoeidheid begint nu toch wel zijn tol te eisen. Mijn mannetje is erg lief, maar hij krijgt toch gewoon nachtvoeding...gebroken nachten dus. Daarbij heeft hij ook nog geen heel strict ritme dus als ik probeer te slapen overdag wil hij ook nog wel eens wakker worden.
En ondertussen is het lekker druk met bezoek. Gelukkig is mijn vriend nu nog thuis, maar die moet volgende week wel weer werken en dan moet ik het natuurlijk alleen doen (best eng).
Daarbij wil ik aan de ene kant al heel veel doen (het liefst ga ik opruimen, wandelen, boodschappen doen, etc), maar merk ik dat mijn lichaam nog niet echt mee wil.
Ik geniet echt van mijn ventje, maar ik moet toch eerlijk zeggen dat ik het ook wel heel zwaar vind.
Herkennen jullie dit?
Ik ben vorige week zondag bevallen van mijn zoon Mees. Het was een zware bevalling (uiteindelijk vacuumverlossing) maar zo langzamerhand gaat het iets beter. Maar heb sinds vorige week zaterdag geen normale nacht meer geslapen en de vermoeidheid begint nu toch wel zijn tol te eisen. Mijn mannetje is erg lief, maar hij krijgt toch gewoon nachtvoeding...gebroken nachten dus. Daarbij heeft hij ook nog geen heel strict ritme dus als ik probeer te slapen overdag wil hij ook nog wel eens wakker worden.
En ondertussen is het lekker druk met bezoek. Gelukkig is mijn vriend nu nog thuis, maar die moet volgende week wel weer werken en dan moet ik het natuurlijk alleen doen (best eng).
Daarbij wil ik aan de ene kant al heel veel doen (het liefst ga ik opruimen, wandelen, boodschappen doen, etc), maar merk ik dat mijn lichaam nog niet echt mee wil.
Ik geniet echt van mijn ventje, maar ik moet toch eerlijk zeggen dat ik het ook wel heel zwaar vind.
Herkennen jullie dit?