Ook twijfels in je relatie nu je zwanger bent?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi,

Ik lees allemaal geweldig positieve verhalen van vrouwen die dolblij zijn met hun zwangerschap. Uiteraard ben ik er ook meer dan gelukkig mee! Wegens omstandigheden heb ik jaren moeten wachten om mijn 2e kinderwens te mogen vervullen. (Van de vader van mijn eerste kind ben ik gescheiden) En nu het zover is, ben ik dolblij, behalve met mijn vriend. Het feit dat ik nu voorgoed aan hem vast zit en altijd bij hem hoor te blijven omdat we samen een kind hebben, benauwd me. Wij kenden elkaar ook nog maar een half jaar, toen ik zwanger bleek  en dacht dat het wel goed zat, maar nu ik zwanger ben en net samenwoon bekijk ik hem misschien te kritisch. Het is allemaal te snel gegaan en ik wou te graag een gezinnetje. Mijn gevoel voor hem is weg, ben het liefst alleen en zie het al voor me om alleenstaande moeder te worden. Lijkt me erg zwaar en dan heb ik straks ook nog 2 kinderen van 2 verschillende vaders. Ben bang dat hier zo negatief op gereageerd wordt door de omgeving, als ik besluit de relatie te verbreken. Zijn er meer vrouwen met dit gevoel, wel blij met de zwangerschap, maar hoe beklemmend het is vast te zitten aan je vriend en je eigenlijk bij elkaar moet blijven voor het kind. Eigenlijk niet zien zitten de relatie voort te zetten, maar het nog niet durven, bang zijn voor de gevolgen
Zou hier graag met iemand over willen mailen (liefst persoonlijk).

groetjes, een blije (maar ook vertwijfelde) zwangere
 
Hoi,

Ook ik ging twijfelen, zeker toen ik net zwanger was. Ik had echt het idee van: Is dit het nou? Ook had ik het idee dat mijn gevoel voor hem naar het nulpunt was gedaald maar het tegendeel heeft zich wat dat betreft echt bewezen. Zou mijn kerel voor geen goud kwijt willen. En alleen al de gedachte om zonder verder hem te moeten leven...nou ja...die zijn echt niet prettig.
Ik kan nu wel gaan zeggen dat je bij hem moet blijven en dat het allemaal goed komt maar dat kan ik je natuurlijk niet garanderen.
Misschien moet je eens een paar weken ergens anders heen om te kijken of je gevoel je echt het juiste zegt. Als je dan nog steeds dat gevoel hebt is dat naar mijn idee
meer als genoeg.

Hoop voor je dat het allemaal goed komt en dat je echt kunt gaan genieten!

Liefs,

Frieda
 
Hoi mamaopkomst,

Ik zou als ik jou was even wachten tot je ukkepuk er is, Misschien dat je nu door de hormonen het gewoon even niet meer weet. En verder zou ik als ik jou was eerst eens met een derde partij(psycholoog/huisarts) erover gaan praten, misschien dat de relatie nog te redden is, ik zou het in ieder geval voor de kindjes gaan proberen en voor jezelf, want in je eentje moederen is ook niks..

Groetjes
Manky
 
Hoi hoi,

Nadenken over de toekomst is volgens mij een echt verschijnsel van het zwanger zijn. Je weet dat over een paar maanden je leven drastisch zal gaan veranderen en daar ga je over nadenken.
Dat dan je relatie de revue passeert is geen gek idee.
Ik denk dat jouw leven de afgelopen maanden in een achtbaan heeft gezeten zoals ik het lees. Je kent je vriend pas kort, je bent gaan samenwonen en net als de 'ontdekkingsperiode'   begint, blijk je zwanger. Het is ook nogal wat. Ik denk dat het gewoon een beetje teveel in 1 keer is voor je. Je twijfels worden daarin versterkt door je verleden.
Ik zou zeggen, neem de tijd om elkaar toch te ontdekken. Onderneem dingen en praat veel met elkaar. Probeer daarmee voor jezelf je leven weer op de rails te krijgen.
Ik zou niet te snel de vluchtroute kiezen; dat lijkt me ook niet fair tegenover je vriend EN je toekomstige kindje.
Ik zeg altijd maar: je levensweg is een route zonder routebeschrijving. Je komt langs bergen maar gaat ook door diepe dalen. Een berg beklimmen is zwaar en moeilijk maar als je de top hebt bereikt kun je trots zijn op jezelf en blijkt het uitzicht fantastisch. Soms wandel je gemoedelijk op een landweggetje, soms zit je op de snelweg en gaat alles zo snel aan je voorbij dat je niet beseft wat er allemaal gebeurt. En soms sta je op een kruising en weet je niet welke kant je op moet. De keuzes die er zijn moet je zelf maken maar als je goed kijkt, staan er genoeg mensen langs de weg die je kunnen helpen met die keuze.
Succes met het maken van jouw keuze. Ik hoop dat je de goede weg inwandelt.

Groetjes,
Maike
 
Wij hebben dit voor onze laatste ivf gehad. Ik had met name zoiets van ik zie je zitten maar voel niks en irriteer me alleen maar. Het 'is dit het nou' gevoel was heel sterk. Wij hebben toen even tijd genomen voor elkaar waarin niets moest maar alles mocht. Ik was ervan overtuigd dat het klaar was met mijn gevoel voor hem maar door die ongedwongen rust bleek dit dus volledig niet waar. Inmiddels ben ik zwanger van hem en er erg blij mee. Ik kan je vertellen dat ik me nog wel eens flink stoor en me alleen voel maar ik besef me ook dat de hormonen hier een groot deel in hebben.
Het is moeilijk om je te adviseren maar ik zou als ik jou was jezelf niet de druk van een beslissing opleggen. Laat het even los en laat je kleintje komen. Neem daarna de tijd om naar je vriend toe te groeien. Als het dan nog niet lukt kun je altijd nog weg. Ik denk dat als je nu besluit op te stappen je hier spijt van krijgt.
Enne de omgeving is niet belangrijk. Maak je daar geen zorgen over. Er valt toch altijd wel wat te lullen moet je maar denken!
lfs ing
 
Hallo,

Bedankt voor jullie reacties! Fijn te horen niet de enige te zijn met twijfels.
Ik laat inderdaad eerst mijn kindje komen en als mijn gevoel voor hem dan echt niet meer terugkomt, kan ik de stap nog altijd zetten bij hem weg te gaan.
Hopelijk komen er nog meer reacties....

groetjes!
 

Hoi mamaopkomst!

Ik zou ook nog afwachten als ik jou was. Hormonen bepalen zo ontzettend veel als je zwanger bent!!

En je hebt i.d.d. heel wat meegemaakt de afgelopen tijd. Ik ben ook gescheiden en nu getrouwd met een andere man en zwanger van hem. Veel dingen van mijn ex huwelijk kwamen weer boven, heel raar, flashbacks enzo. Mijn verloskundige zei dat tijdens de zwangerschap onder invloed van hormonen vaak dingen uit verleden weer naar boven komen en dat je gewoon de tijd moet nemen voor jezelf. Heb geduld met jezelf!!

Je bent nu gewoon veel gevoeliger, dat merk ik ook. Nou, hoop dat je er wat aan hebt en succes!!

Geniet van je ukkie!

Groetjes, Natasja uit Ede.

 
Hormonen kunnen hele gekke dingen met je doen! Ik weet er ook alles van. Herken het wel een klein beetje. Alleen zover als jij heb ik het nooit gevoeld. tijdens de zwangerschap, wel er na.
Wat ik niemand hier hoor zeggen: praat er met je man/vriend over!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Dit lijkt me toch wel het meest belangrijke! Hij heeft ook recht om het te weten, hij merkt vast wel wat aan je!
En wie weet, wordt het er een beetje beter van!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan