donderdagochtend om half half 5 werd ik wakker en moest naar het toilet.. toen ik daar aankwam dacht ik he...mn broek is helemaal nat, hoe kan dat nu?!
Kwam er toen achter dat het vruchtwater langs mn benen liep. Helemaal helder gelukkig!
Omdat Jasper er niet was (die zat nog in Kazachstan) en ik met 2 kids alleen thuis was moest ik wel even goed bedenken hoe ik dat nu allemaal ging doen. Eerst het ziekenhuis gebeld.. ik mocht rustig aan die kant op komen of nog even wachten... Ik vond het zelf prettiger om meteen heen te gaan...want een autorit met flinke weeën leek me niks. Toen moesten oppas, vervoer en een begeleider voor tijdens de bevalling geregeld worden. Daar was ik snel uit. Heb een taxi en mn ouders gebeld. Mijn moeder ging mee naar het ziekenhuis, mn vader pastte hier op en de taxi...tja mn moeder heeft geen rijbewijs en zelf rijden leek me wat link.
In het ziekenhuis aangekomen sloten ze me aan op het CTG. Er waren wel wat weeën, eigenlijk al sinds de dag ervoor voelbaar. Maar veel pijn deden ze niet. Ik had al wel 4cm ontsluiting en de boel was super week. Omdat ik koorts had en de hartslag van FLorian aan de hoge kant was werd er besloten om me in te leiden (Jasper zat nog steeds nietsvermoedend in het vliegtuig onderweg naar huis!) Omdat het zo druk wass in het ziekenhuis was er helemaal geen tijd om het infuus aan te sluiten en pruttelden de weeën lekker rustig door. Het vruchtwater bleef overigens uit me stromen hahaha!
Om een uur of 12 kwam dat infuus dan toch. Eerst op standje 1...maar veel gebeurde er niet. zo van 1,5 tot stand 3 doorgegaan en de weeën waren wel steeds even heftiger, maar zodra mn lichaam eraan gewend was stopte het weer... ik was de eerste vrouw die ze daar meemaakten die zelf vroeg om verhoging van het infuus haha! Wist dat ik er nog lang niet was en dat er nog heel wat moest gebeuren en geduld is nooit mn sterkste kant geweest!!
Om half 3 kwam Jasper binnen. Mijn moeder twijfelde of ze naar huis zou gaan maar besloot toch te blijven.
Ik denk dat het een uur of 4 was het infuus stond inmiddels op 3,5 toen de weeën heftiger werden... niet meer te handelen haast. De verloskundige ging even kijken hoe het er voor stond. Dat viel flink tegen...zag het niet meer zitten nog maar 5 cm en zulke heftige weeën dat hield ik niet zo lang vol hoor!!!! Vragen om pijnstilling maar kreeg nog een peptalk en omdat ze in de overdracht en drukte zaten konden ze me nog niet helpen op dat moment (ze wisten natuurlijk ook allang dat zulke heftige weeën de ontsluiting snel zouden laten vorderen!) Na nog een uurtje die pijn te hebben verdragen ging het echt niet meer, dat konden ze op de gang horen en meteen stond een team klaar om ons mannetje op te vangen (het was toen bijna half 6) en na een paar persweeën was ie er al.
Ik was zo verbaasd dat het laatste stukje zo snel was verlopen op het laatst dat nauwelijks kon bevatten dat hij er al was!
Toen de placenta nog even en de hechtingen natuurlijk!
Nu heerlijk thuis met een lief klein mannetje naast me in zn o zo lieve wiegje! Geweldig weer!!
Kwam er toen achter dat het vruchtwater langs mn benen liep. Helemaal helder gelukkig!
Omdat Jasper er niet was (die zat nog in Kazachstan) en ik met 2 kids alleen thuis was moest ik wel even goed bedenken hoe ik dat nu allemaal ging doen. Eerst het ziekenhuis gebeld.. ik mocht rustig aan die kant op komen of nog even wachten... Ik vond het zelf prettiger om meteen heen te gaan...want een autorit met flinke weeën leek me niks. Toen moesten oppas, vervoer en een begeleider voor tijdens de bevalling geregeld worden. Daar was ik snel uit. Heb een taxi en mn ouders gebeld. Mijn moeder ging mee naar het ziekenhuis, mn vader pastte hier op en de taxi...tja mn moeder heeft geen rijbewijs en zelf rijden leek me wat link.
In het ziekenhuis aangekomen sloten ze me aan op het CTG. Er waren wel wat weeën, eigenlijk al sinds de dag ervoor voelbaar. Maar veel pijn deden ze niet. Ik had al wel 4cm ontsluiting en de boel was super week. Omdat ik koorts had en de hartslag van FLorian aan de hoge kant was werd er besloten om me in te leiden (Jasper zat nog steeds nietsvermoedend in het vliegtuig onderweg naar huis!) Omdat het zo druk wass in het ziekenhuis was er helemaal geen tijd om het infuus aan te sluiten en pruttelden de weeën lekker rustig door. Het vruchtwater bleef overigens uit me stromen hahaha!
Om een uur of 12 kwam dat infuus dan toch. Eerst op standje 1...maar veel gebeurde er niet. zo van 1,5 tot stand 3 doorgegaan en de weeën waren wel steeds even heftiger, maar zodra mn lichaam eraan gewend was stopte het weer... ik was de eerste vrouw die ze daar meemaakten die zelf vroeg om verhoging van het infuus haha! Wist dat ik er nog lang niet was en dat er nog heel wat moest gebeuren en geduld is nooit mn sterkste kant geweest!!
Om half 3 kwam Jasper binnen. Mijn moeder twijfelde of ze naar huis zou gaan maar besloot toch te blijven.
Ik denk dat het een uur of 4 was het infuus stond inmiddels op 3,5 toen de weeën heftiger werden... niet meer te handelen haast. De verloskundige ging even kijken hoe het er voor stond. Dat viel flink tegen...zag het niet meer zitten nog maar 5 cm en zulke heftige weeën dat hield ik niet zo lang vol hoor!!!! Vragen om pijnstilling maar kreeg nog een peptalk en omdat ze in de overdracht en drukte zaten konden ze me nog niet helpen op dat moment (ze wisten natuurlijk ook allang dat zulke heftige weeën de ontsluiting snel zouden laten vorderen!) Na nog een uurtje die pijn te hebben verdragen ging het echt niet meer, dat konden ze op de gang horen en meteen stond een team klaar om ons mannetje op te vangen (het was toen bijna half 6) en na een paar persweeën was ie er al.
Ik was zo verbaasd dat het laatste stukje zo snel was verlopen op het laatst dat nauwelijks kon bevatten dat hij er al was!
Toen de placenta nog even en de hechtingen natuurlijk!
Nu heerlijk thuis met een lief klein mannetje naast me in zn o zo lieve wiegje! Geweldig weer!!
