<p>Hallo allemaal,</p><p>onze dochter van 8 mnd is een erg gevoelig en snel overprikkeld meisje. Visite ontvangen thuis gaat goed, mits het niet te druk is. Op visite gaan, bij mensen waar het rustig is, gaat ook redelijk goed. Bij thuiskomst moet ze even bijkomen en ontdekken dat ze weer thuis is. Als ze naar bed gaat, word ze na een tijdje plots hard huilend en hyperventilerend wakker. Ze word heel erg slapjes en moet echt rustig gemaakt worden. Zo gaat de nacht een beetje door met 1 a 2 van deze aanvallen. Verder slaapt ze dan onrustig en word tussendoor veel wakker. De volgende dag is ze na haar dutjes even bedroefd en kijkt met een verwarde, verdwaalde blik. Ze heeft dan een half uurtje nodig om te acclimatiseren. Alsof ze daarna pas inziet dat ze veilig thuis is in haar vertrouwde omgeving. Het is best lastig voor ons als ouder om te zien dat ze zo overstuur is als we op visite zijn geweest. We dachten dat het wel minder zou gaan worden met de tijd, maar dat blijkt tot nu toe niet. Afgelopen week was manlief een uurtje met haar bij een familielid. Het was lekker rustig en ze deed het goed. Toen het bedtijd was, werd ze na 1,5 uur slapen schreeuwend wakker. Ze huilde en schreeuwde, begon te trillen en hyperventileren. Ook verkrampte ze tussendoor en hoestte ze erg. We hebben veel meegemaakt met haar (huilbaby tot ze koemelkvrije voeding en medicatie kreeg voor reflux) maar dit was echt schrikken. We zijn naar de huisartsenpost gegaan en gelukkig bleek in zoverre alles goed. Toch heeft ze bij thuiskomst de hele nacht door geslapen met een rare ademhaling. Het was tussen hyperventilerend en de hik hebben in. Heel gek, en het bleef de hele nacht zo gaan. Inmiddels is het bij mij zover dat ik niet meer met haar van huis wil gaan, omdat ze er zo overstuur van raakt en er echt een paar dagen van moet bijkomen. Het doet ons pijn, om haar zo overstuur te zien. </p><p>Maar dan krijg je gelijk reacties, de een vind het begrijpelijk en zegt wacht tot ze wat ouder is en de prikkels beter kan verdragen. De ander zegt ach ze moet er toch aan wennen dus gewoon blijven weggaan. Of zelfs je moet haar niet haar zin geven. </p><p>Een lang verhaal, sorry hiervoor! Zijn er mensen hier op het forum die dit herkennen en misschien tips of adviezen hebben of ons kunnen zeggen wat nou de beste plan van aanpak is? </p><p> </p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Op visite met overprikkelde baby 8 mnd
- Onderwerp starter Gebruiker10186049
- Startdatum
Vooral je eigen gevoel volgen, onbegrip zal altijd blijven, met iedere keuze die je gaat maken in het ouderschap.
Zelf heb ik een heftige burn-out gehad tijdens mijn zwangerschap, onze zoon kon daarom ook niks hebben toen hij zo klein was, hij heeft zoveel stresshormonen door zijn lichaampje heen gehad en dat was duidelijk zichtbaar. Ik heb echt puur naar mijn intuïtie geluisterd. Dat hield in dat we eigenlijk bijna als kluizenaar hebben geleefd. De uitjes (lees: even naar de supermarkt o.i.d.) die goed gingen, werden steeds vaker gedaan en situaties die overprikkelend waren hielden we kort en namen we hem zo min mogelijk mee naartoe.
Mensen verklaarden mij ook voor gek en er was vaak geen begrip, want "opa moet zijn kleinzoon toch vast kunnen houden?"... ik ben zo blij dat ik naar mijn intuïtie heb geluisterd. Onze zoon is nu bijna 1 jaar, helemaal ontdooid, kan niet genoeg gestimuleerd worden en is nagenoeg altijd vrolijk. Met 8 maanden was hij bij ons ook nog heel gespannen.
Dus asjeblieft, doe wat je intuïtie je zegt, dat is het juiste voor jouw kindje ❤
Zelf heb ik een heftige burn-out gehad tijdens mijn zwangerschap, onze zoon kon daarom ook niks hebben toen hij zo klein was, hij heeft zoveel stresshormonen door zijn lichaampje heen gehad en dat was duidelijk zichtbaar. Ik heb echt puur naar mijn intuïtie geluisterd. Dat hield in dat we eigenlijk bijna als kluizenaar hebben geleefd. De uitjes (lees: even naar de supermarkt o.i.d.) die goed gingen, werden steeds vaker gedaan en situaties die overprikkelend waren hielden we kort en namen we hem zo min mogelijk mee naartoe.
Mensen verklaarden mij ook voor gek en er was vaak geen begrip, want "opa moet zijn kleinzoon toch vast kunnen houden?"... ik ben zo blij dat ik naar mijn intuïtie heb geluisterd. Onze zoon is nu bijna 1 jaar, helemaal ontdooid, kan niet genoeg gestimuleerd worden en is nagenoeg altijd vrolijk. Met 8 maanden was hij bij ons ook nog heel gespannen.
Dus asjeblieft, doe wat je intuïtie je zegt, dat is het juiste voor jouw kindje ❤
Volg je eigen gevoel. Wij hebben ook een pittig mannetje die slecht tegen prikkels en uitstapjes kan.
Mensen die zeggen 'gewoon' te gaan zodat ze eraan went, weten niet hoe het is. Negeren die handel. Als jij een prikkelvrije omgeving het beste vindt voor jouw dochter, dan bied je haar die.
Echt hoor. Ik word zo moe van al die ouders van van nature makkelijke babys die weten hoe je het 'gewoon' zou moeten aanpakken. Het moederschap met een huilbaby is niet gewoon, iets dat went of iets wat met simpelweg opvoeden te maken heeft.
Geef je dochter de rust die ze nodig heeft. Later, als ze groot is en jou kan vertellen hoe ze zich voelt en met woorden haar grens aan kan geven, is het vroeg genoeg haar te laten wennen steeds een stapje verder te gaan.
Succes mama. Je doet het goed!
Mensen die zeggen 'gewoon' te gaan zodat ze eraan went, weten niet hoe het is. Negeren die handel. Als jij een prikkelvrije omgeving het beste vindt voor jouw dochter, dan bied je haar die.
Echt hoor. Ik word zo moe van al die ouders van van nature makkelijke babys die weten hoe je het 'gewoon' zou moeten aanpakken. Het moederschap met een huilbaby is niet gewoon, iets dat went of iets wat met simpelweg opvoeden te maken heeft.
Geef je dochter de rust die ze nodig heeft. Later, als ze groot is en jou kan vertellen hoe ze zich voelt en met woorden haar grens aan kan geven, is het vroeg genoeg haar te laten wennen steeds een stapje verder te gaan.
Succes mama. Je doet het goed!
Geen herkenning. Maar misschien helpt t dat ze als ze weg geweest is haar dutje in een draagdoek/zak mag doen? Dan voelt ze dat jullie dichtbij zijn en het veilig is. En kan je haar zo helpen met het verwerken van de prikkels? En bij visite haar gewoon bij jouw houden op,schoot? Maar dat doen jullie misschien al. Ik vind het vanuit jouw een,begrijpelijke reactie niet meer op visite te willen met dr. Zou wel lekker met dr de natuur in gaan, zodat je je,niet helemaal opsluit in huis.
Doe alleen de uitjes die ze wel aan kan. Als op visite gaan nog teveel voor haar is, ga dan idd nog niet. Probeer het op momenten dat het wel rustig is. Gewoon af en toe eens proberen, niks forceren. Als je merkt dat het te druk is, weggaan hoe moeilijk dat ook is. En andere mensen hebben altijd een mening en weten het altijd beter, maar die zitten savonds en snachts niet met de ellende van een baby die slecht slaapt.
Probeer uitjes te doen waar weinig tot geen mensen komen, zoals het bos, een rustige speeltuin enz.
Misschien blijft ze een gevoelig meisje, misschien wordt het met de tijd wel beter. Doe dus vooral waar je zelf goed bij voelt. Jij als moeder weet als beste wat goed is voor je baby!
Probeer uitjes te doen waar weinig tot geen mensen komen, zoals het bos, een rustige speeltuin enz.
Misschien blijft ze een gevoelig meisje, misschien wordt het met de tijd wel beter. Doe dus vooral waar je zelf goed bij voelt. Jij als moeder weet als beste wat goed is voor je baby!
Misschien kan een chiropractor of osteopaat wat voor je betekenen. Zo te lezen raakt je meisje erg gestresst van uitstapjes. Die stress is bij haar misschien door de medische situatie in het begin al hoger dan bij andere kindjes. Een chiropractor of osteopaat kan daar goed bij helpen!
Volg verder je gevoel. Kijk wat wel lukt en breidt dat eventueel langzaam uit. Maar ik zou die stress voor haar niet steeds opzoeken. Zo sneu! Maar kan me ook voorstellen dat jullie wereld zo klein wordt. Succes!
Volg verder je gevoel. Kijk wat wel lukt en breidt dat eventueel langzaam uit. Maar ik zou die stress voor haar niet steeds opzoeken. Zo sneu! Maar kan me ook voorstellen dat jullie wereld zo klein wordt. Succes!
Marjooww, bedankt voor je reactie! Fijn om toch die herkenning te hebben van andere. Jou stress verhaal tijdens de zwangerschap is ook herkenbaar.. Supermarkt of het winkelcentrum gaat met onze kleine ook goed, dus daar gaat ze wel nog steeds mee naartoe. Eigenlijk best gek, het is daar zoveel drukker dan bij visite haha. Wel erg fijn dat het rond de 1 jaar beter ging met jullie kindje! Gelukkig maar! Bedankt voor je reactie? Mama J, bedankt voor de tips! Helaas werkt de draagzak bij ons niet.. voor thuis was het wel fijn hihi. We hebben van alles geprobeerd en haar bij ons op schoot houden werkt voor het moment zelf maar alsnog is het in de avond een drama helaas. Bedankt voor je reactie? Prilgelukseptember & roze wolkje, jullie verwoorden het beide heel mooi. Mensen zien niet hoe het er dan thuis aan toe gaat en ze blijven idd hun mening hebben.. Word zo moe van de bemoeials die alles denken te kennen en weten haha! We gaan zoveel mogelijk met haar naar de winkel, wandelen in het park enzo. Lekker frisse lucht halen en voor mij ook fijn om toch even eruit te zijn. Ze lijkt erg op mij, hou ook niet van drukte en moet ook bijkomen als het wat drukker is geweest dus verwacht dat ze het wel een beetje zal blijven houden. Maar uit eindelijk zal op visite gaan wel lukken. Maar goed we gaan het inderdaad af en toe proberen om te kijken of ze er al wat beter tegen kan en gaan mee in haar behoefte aan rust. Dankzij alle reacties hier ben ik niet meer aan het twijfelen of dit wel een goed besluit is.. Bedankt??
Lieke B, ik dacht zelf ook aan een osteopaat toen onze meid nog een echte huilbaby was maar de kinderarts raadde ons dit ten strengste af.. Man lief wou het er daarom nooit meer over hebben dus dit was geen optie voor mij meer om te proberen haha. Het is inderdaad zo sneu.. Toch blijf je het doen omdat dat moet volgens andere maar het word tijd om vast te houden aan wat me gevoel zegt.. Ze blijft voorlopig lekker thuis en als mensen haar of ons willen zien dan zijn ze altijd welkom. Wereld is wat kleiner geworden sinds haar geboorte idd, maar toch ook weer zoveel groter hihi! Bedankt voor je reactie!?
Allemaal heel erg bedankt!??
Lieke B, ik dacht zelf ook aan een osteopaat toen onze meid nog een echte huilbaby was maar de kinderarts raadde ons dit ten strengste af.. Man lief wou het er daarom nooit meer over hebben dus dit was geen optie voor mij meer om te proberen haha. Het is inderdaad zo sneu.. Toch blijf je het doen omdat dat moet volgens andere maar het word tijd om vast te houden aan wat me gevoel zegt.. Ze blijft voorlopig lekker thuis en als mensen haar of ons willen zien dan zijn ze altijd welkom. Wereld is wat kleiner geworden sinds haar geboorte idd, maar toch ook weer zoveel groter hihi! Bedankt voor je reactie!?
Allemaal heel erg bedankt!??
Jij kent je dochter het beste. En als jij denkt nee dit is niet goed moet je het niet doen. Misschien kan je het van te voren tegen haar zeggen; over 2 dagen gaan we dit of dat doen. Morgen gaan we dit of dat doen. Vanmiddag gaan we dit of dat doen.