Hey allen,
Sinds vorig jaar November zijn mijn man en ik aan het proberen om onze kinderwens in vervulling te laten gaan. In Februari had ik een zogezegde chemische zwangerschap, waarbij ik een positieve test had en 2 dagen later het kindje verloren heb.
We gebruiken de clearblue advanced ovulation monitor, waarbij die test aangeeft wanneer er een verhoogde en piek kans is op zwangerschap.
Mijn maanden zijn behoorlijk regelmatig echter begin van dit jaar was er wel Adenomyosis geconstateerd. Aangezien ik een ultrasound zou hebben de dag nadat ik in het ziekenhuis zat met een miskraam heeft dat lang stil gelegen.
Angst in mijn hoofd:
Wat als ik weer zwanger ben en weer het kindje verlies vlak voor de ultrasound?
Hierdoor heb ik een nieuwe afspraak erg lang uitgesteld en heb ik pas vorige maand een afspraak gemaakt voor Oktober. (lange wachttijden).
Op dit moment zijn er 2 dingen die me het meest dwars zitten en waar ik erg graag tips van hoor hoe anderen hiermee om gegaan zijn of wat ik mogelijk anders zou kunnen doen.
Ding 1:
De sex met mijn man is nu veel meer gefocussed op "hij moet klaarkomen" en een groot deel van het genieten en leuk hebben is aan het vervagen. Het voelt zo veel meer als een "nu moeten we het doen" in plaats van het echt leuk hebben.
Ook buiten de piek periode merk ik dat ik veel meer in mijn hoofd zit, en veel minder goed echt kan genieten.
Vaak word gezged, geniet van het moment en niet focussen op een doel/klaarkomen, echter hoor ik graag tips hoe ik het weer leuk kan maken en waarbij het niet altijd hoeft te gaan om het klaarkomen.
Ding 2:
Op dit moment merk ik elke maand als ik weer ongesteld ben dat dit me zo extreem teleurgesteld.
Het is een constante achtbaan van hoopvol zijn, proberen niet TE hoopvol te zijn, en dan alsnog meer teleurstelling hebben dan wat ik vind dat ik zou moeten hebben.
Daarbij de gedachte dat mijn lichaam faalt en me misleid, want ja elke keer in die wacht tijd van iets meer dan 2 weken voor me zijn er symptonen. Van die symptonen die altijd gebeuren maar nu heb ik met elk symptoom een hoop dat het voor zwangerschap is.
Ik zou heel graag tips willen voor wat manieren zijn om niet in die constante rollercoaster te zitten, die constante hoop en teleurstelling want ik weet ook dat het me uit put en juist voor meer stress zorgt.
Alle ideen zijn welkom en bedankt!
Groetjes Suus
Sinds vorig jaar November zijn mijn man en ik aan het proberen om onze kinderwens in vervulling te laten gaan. In Februari had ik een zogezegde chemische zwangerschap, waarbij ik een positieve test had en 2 dagen later het kindje verloren heb.
We gebruiken de clearblue advanced ovulation monitor, waarbij die test aangeeft wanneer er een verhoogde en piek kans is op zwangerschap.
Mijn maanden zijn behoorlijk regelmatig echter begin van dit jaar was er wel Adenomyosis geconstateerd. Aangezien ik een ultrasound zou hebben de dag nadat ik in het ziekenhuis zat met een miskraam heeft dat lang stil gelegen.
Angst in mijn hoofd:
Wat als ik weer zwanger ben en weer het kindje verlies vlak voor de ultrasound?
Hierdoor heb ik een nieuwe afspraak erg lang uitgesteld en heb ik pas vorige maand een afspraak gemaakt voor Oktober. (lange wachttijden).
Op dit moment zijn er 2 dingen die me het meest dwars zitten en waar ik erg graag tips van hoor hoe anderen hiermee om gegaan zijn of wat ik mogelijk anders zou kunnen doen.
Ding 1:
De sex met mijn man is nu veel meer gefocussed op "hij moet klaarkomen" en een groot deel van het genieten en leuk hebben is aan het vervagen. Het voelt zo veel meer als een "nu moeten we het doen" in plaats van het echt leuk hebben.
Ook buiten de piek periode merk ik dat ik veel meer in mijn hoofd zit, en veel minder goed echt kan genieten.
Vaak word gezged, geniet van het moment en niet focussen op een doel/klaarkomen, echter hoor ik graag tips hoe ik het weer leuk kan maken en waarbij het niet altijd hoeft te gaan om het klaarkomen.
Ding 2:
Op dit moment merk ik elke maand als ik weer ongesteld ben dat dit me zo extreem teleurgesteld.
Het is een constante achtbaan van hoopvol zijn, proberen niet TE hoopvol te zijn, en dan alsnog meer teleurstelling hebben dan wat ik vind dat ik zou moeten hebben.
Daarbij de gedachte dat mijn lichaam faalt en me misleid, want ja elke keer in die wacht tijd van iets meer dan 2 weken voor me zijn er symptonen. Van die symptonen die altijd gebeuren maar nu heb ik met elk symptoom een hoop dat het voor zwangerschap is.
Ik zou heel graag tips willen voor wat manieren zijn om niet in die constante rollercoaster te zitten, die constante hoop en teleurstelling want ik weet ook dat het me uit put en juist voor meer stress zorgt.
Alle ideen zijn welkom en bedankt!
Groetjes Suus
