Opa ernstig ziek, hoe bereid je kind (3,5 jr) voor?

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi,

Mijn schoonvader is ernstig ziek, hij heeft kanker. En zoals het er nu naar uit ziet heeft hij nog minder dan 3 maanden te leven.

Hoe bereiden we ons kindje voor?
Hij is nu 3,5 jr oud, hij ziet opa meestal om de week. I.v.m. de afstand, 150km. Maar nu opa ziek is proberen we er toch elk weekend heen te gaan.
Hij merkt dat opa ziek is, hij speelt rollespelletjes, dan gaat hij bijv. onder zijn fleece deken op de bank liggen en speelt dat opa ziek is. We knutselen samen voor opa, en dan praten we er ook over. Dat opa ziek is en misschien wel snel dood gaat. "mama wat is dood?"
Ja hoe leg ik dat uit? Ik zeg als je dood bent ben je weg, en kom je nooit meer terug.

Hij speeld altijd met zijn dino's en dan zit hij ook helemaal in het spel, "ik bijt je kop eraf en dan ben je dood". (ja leuk kind )
Maar dit is toch wel ff wat anders.

Ik heb gelezen dat je kinderen nooit moet vertellen dat opa slaapt of even weg is. Want dat is gewoon domweg liegen, en een kind vind zo nooit rust. Daar kan ik me wat bij indenken. En dit wil ik dus ook echt niet doen.

Maar ik heb dit nog nooit mee gemaakt, en ben zo bang dat ik hem niet goed voorbereid. We houden alles bespreekbaar. Maar ik wil er ook niet te veel druk op leggen, want misschien knapt opa wel op en is hij er nog een jaar. En dan wil ik Tom niet dat hele jaar "lastig vallen" met verhalen over opa en dood gaan.

Heeft iemand hier ervaring mee?
Op internet vind ik alleen maar rouwverwerking voor kinderen... maar zover is het nog niet.

Alvast bedankt
Nens

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Nens

Mijn vader is in februari overleden, ik heb mijn dochter van 6 er zoveel mogelijk over verted dat opa erg ziek was en dat hij misschien wel dood zou gaan.

Voor een kind is dood een onwerkelijk begrip en ik heb het uit gelegd dat opa zo ziek was dat hij dan op een keer niet meer wakker zou worden. ik wilde het er ook niet steeds over hebben mijn vader is een lange tijd ziek geweest en wilde het ook niet steeds over zijn dood gaan hebben.
Wel heb ik haar betrokken bij het feit dat opa erg ziek was en dat hij daardoor niet alles meer kon.

Nu is hij overleden en kijkt mijn dochter 's avonds nog regelmatig buiten of opa er is wij hebben verteld dat opa een sterretje is nu.

Hoe klein ook de kindjes pakken veel op , en slaan veel in hun bolletje op is mijn ervaring , onze dochter is nu 6 maar ook toen zij nog 3 was speelde dit al.

Veel vertellen en en zoveel als mogelijk naar opa gaan maar moet wel luchtig blijven je zoon is natuurlijk nog maar een kind,uit ervaring weet ik inmiddels dat kinderen er wel nuchterder tegen aan kijken.

Sterkte in ieder geval!

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hi,

Ik denk dat je heel goed bezig bent. Je houdt het open. Maar laat ook je eigen verdriet gewoon merken.

Een kind vertellen dat opa slaapt en nooit meer wakker zal worden, maakt het alleen maar bang. Want stel dat mama gaat slapen?

Mijn nichtje was net 4 toen opa overleed. Mijn vader was 8 maanden ziek. Opa had eerste bolletjes in zijn longen die hem ziek maakten, later bolletjes in zijn hoofd. Zij heeft dit verhaal heel goed opgepakt, want kanker, ja dat zegt een kind niks.

Een kind pakt doodgaan wel makkelijker op. Voor een kind lijkt dat wel veel normaler te zijn. Opa ging dood en dat was verdrietig. En toen opa dood was, was zij ook verdrietig, maar ook heel vrolijk. Ze maakte tekeningen die moest opa meenemen in zijn kist. Ze is overal bij betrokken. Alleen later heeft ze wel eens gezegd: Mama, was ik ook maar dood, dan kon ik bij opa zijn. Toen heeft mijn zus uitgelegd dat ze dan niet meer bij papa en mama kon zijn en dat wilde ze toch ook maar niet. En toen ging ze vrolijk weer verder.

Ik denk dat je het heel goed doet en het niet anders hoeft te doen, tenzij je aan je zoontje merkt dat hij verandert.

Heel veel sterkte!

Gr. Tamara.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

wij zitten momenteel in dezelfde situatie, mijn schoonmoeder heeft kanker en komt hieraan te overlijden. wij hebben 3 kinderen 1 van 10 die kan je het al goed uitleggen en die begrijpt ook dat je kanker doodgaat en weet ook dat dat het einde is van je leven.1 van 5 jaar die hebben we verteld dat oma heel erg ziek is, pijn in de buik en dat je soms niet meer beter wordt als je ziek bent en dan doodgaat omdat je te ziek bent. en als je dood bent dan kom je niet meer terug. dan ga je na de sterretjes. dat vind ze voorlopig genoeg want ook haar konijn is daar dus dan is snuffie straks niet meer alleen. ze zij nog wel tegen oma dat ze dan goed op snuffie moet letten hoor, brok in mijn keel. dan hebben we nog een kleine uk van 2 bijna 3 jaar tja beetj moeilijk om uit te leggen. heb een boekje van nijntje gehaald oma pluis, gaat over oma die doodgaat en die moet ik heel veel voorlezen, steeds weer opnieuw. ze zegt dan oma ook ziek . al weet zij natuurlijk nog niet wat dat is. we hebben haar verteld dat oma ziek is voorlopig voldoende ze ziet oma veel en zit haar ook zieker worden, kaal hoofd. voorlopig genieten wij en de kinderen nog dat oma er nog is en gelukkig nog veel kan doen met de kinderen.ook voor haar is het heel erg verdrietig dat ze onze hummels niet groot ziet worden.voor onze 5 jarige heb het boek van max velthuis kikker en het vogeltje gehaald om haar een beetje voor te bereiden. en voor onze oudste een boek wat meer op zijn leeftijd is gericht waarin echte vragen over doodgaan, cremeren en begraven worden beantwoord. zie er als een berg tegenop als het zover is ....

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Pfft... wat lijkt me dit moeilijk om uit te leggen zeg, krijg helemaal kippenvel als ik jullie verhalen lees. Ik heb hier dan ook geen ervaring mee en kan jullie niet helpen. Wel wil ik jullie heel veel sterkte wensen komende tijd!

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hallo Nens !
Wat verschrikkelijk voor jullie !
Helaas ben ik een ervaren mama wat dat betreft, mijn moeder en allebei mijn schoonouders zijn binnen een tijdsbestek van 3 jaar overleden (helaas ook alledrie jonger dan 60 jaar)
Mijn dochter was 4-5-6 jaar en mijn zoontje nog niet geboren 1-2 jaar.

De beste tip kreeg ik van de begrafenisonderneemster bij het overlijden van mijn moeder : vertel eerlijk wat je kinderen vragen, niet meer en niet minder. Meer vertellen is te vaak teveel, minder vertellen is ook niet goed.

Mijn kinderen 'geloven' ook in de sterretjes en de hermel. Dood is weg en nooit meer terug.
Mijn dochter wilde graag bij oma zijn na het overlijden. ( ze was thuis opgebaard) en heeft uren naast omie zitten kleuren, kletsen en spelen.
Dood is niet eng, wel verdrietig.
Maar omie heeft nu geen pijn meer. Afscheid nemen was bij ons erg emotioneel, bij alledrie, maar hebben we heel bewust wel gedaan. (omdat er in 2 gevallen sprake was van euthanasie was dit ook iets gemakkelijker te realiseren.
Iets tastbaars ( een armbandje wat ze nog heeft gehad, een foto...) is nu nog steeds heel erg heilig.

Kortom : wees vooral eerlijk, maak er niets iets mooiers van dan het is, doodgaan is erg (behalve dan dat opa na zijn dood geen pijn meer heeft)
Geef antwoord op de vragen, ook al denk je dat je juist meer of minder moet vertellen. Wat je kind vraagt wil hij/zij weten en is dus toe aan een helder en eerlijk antwoord denk ik.

Heel veel sterkte !!!