opas en omas

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo,
Wie heeft er ervaring met overenthousiaste opa's en oma's? Ik heb het namelijk wel gehad met al het gekir van hen boven mijn dochter van 4 weken. Als we binnen komen, rennen ze gelijk naar haar toe en willen ze haar geen seconde uit het oog verliezen.
Zelfs tijdens de borstvoeding hangen ze erboven.
Ik heb al geen zin meer om erheen te gaan. Hoe krijg ik ze aardig uitgelegd dat ze wat minder enthousiast moeten doen?

Alvast bedankt.
Groetjes RB
 
Geen ervaring maar het lijkt me logisch dat ze erg enthousiast zijn, zeker als het de eerste is. Maar eh... het zijn jouw ouders en je partners ouders... Het lijkt me dat je daar toch gewoon tegen kunt zeggen dat je het niet zo prettig vindt als ze het hele bezoek boven je kleine hangen. Leg ze gewoon uit dat het voor die kleine ook erg vermoeiend is (indrukken en zo).. en met voeden kun je misschien even afgezonderd in een andere kamer gaan zitten?? Misschien wordt het vanzelf minder, als het 'nieuwe' er af is. Enne... gelukkig heeft de kleine nog opa's en oma's, toch?

Succes!
 
Bedankt voor je reactie. Maar juist omdat het natuurlijk leuk is dat ze er nog zijn en dat ze zo blij zijn vind ik het wel moeilijk om er iets van te zeggen. Ik ga in ieder geval wel boven zitten met borstvoeding denk ik. Dat scheelt al weer wat.

Groeten RB
 

Ik kan me heel goed voorstellen hoe jij je voelt, je wilt ze niet kwetsen en je begrijpt dat het voor hun ook heel erg bijzonder is allemaal.

Ik ben in januari bevallen van een meisje. Mijn vriend is enig kind en ik heb dus hetzelfde probleem met zijn ouders! HUN 1e kleinkind, waardoor hun denken allemaal provileges te hebben! Ook ik wil ze niet kwetsen, maar ondertussen stoor ik me er matenloos aan!!

Als we naar zijn ouders toegaan lopen ze me straal voor bij meteen naar de kinderwagen en gaan er net zo lang bovenhangen totdat ze wakker word!!
Ik begrijp dat het voor hun heel erg bijzonder is, maar ik ben er ook nog,
HALLO???

Ik vind het extra moeilijk omdat het ZIJN ouders zijn.. daardoor zeg je toch iets minder snel iets.

Idd denk ik dat bv moet geven op n plekje waar je jezelf lekker kan ontspannen en er alleen mensen bij hebt als jij je er prettig bij voelt. Maar ik zou wel (welliswaar heel voorzichtig) proberen duidelijk te maken dat het iets minder mag & kan, want uiteindelijk heb je alleen jezelf mee.

Heel veel succes en geniet lekker van je kleintje!
 
Inderdaad zeer irritant!! De ouders van mijn man zijn gescheiden, dus wij hebben 3 setjes opa's en oma's. Met mijn ouders viel het wel mee, maar mijn schoonouders waren ook erg "enthousiast". Subtiele hints werkten niet, dus uiteindelijk maar recht voor zijn raap geweest nadat de maxicosi bij de auto al uit onze handen was gerukt en wij bedremmeld bleven staan. Ik ben zeer direct geweest en heb duidelijk laten merken dat ik hier niet van gediend ben! Allemaal leuk en aardig, maar wij zijn er immers ook nog! Nog steeds hebben ze de neiging wat opdringerig te zijn, maar mijn dochter van 6 mnd. laat duidelijk merken dat ze schrikt van zo'n onverwacht gezicht als ze lekker aan het spelen is. Dit helpt goed! Succes ermee!
 
Hoi RB,

Het enige wat ik hier over wil zeggen is dat ik blij ben dat ik niet de enige ben met dit "probleem" Niet alleen moet je nu consequent zijn tegenover je kind, nee gelukkig moet je dat nu ook zijn tegen je schoonouders.

gr. Bianca
 
Heel erg bedankt voor alle reacties! Ik vind het fijn om te horen dat ik niet de enige ben. Ik ga maar proberen (als het niet minder wordt) er toch iets van te zeggen. Niet makkelijk maar anders blijf ik ervan balen.

Groetjes RB
 
Hier even een berichtje van een vrouw die zelf oma is van een mooie kleinzoon van 4 jaar. Ik begrijp best dat je moeite heb met het "opdringerig" zijn van je ouders en/of schoonouders. Maar bekijk het ook eens van hun kant. Jij kunt de hele dag bij je baby zijn, het eten geven/voeden het knuffelen, in badje doen, enz. Oma's voelen dat, met de komst van een kleinkind, die tijd voor hen voorbij is. Zij willen dan een soort van compensatie zoeken bij hun kleinkind en dat gaat inderdaad vaak gepaart met "overdreven" aandacht. Bovendien hebben grootouders niet meer de dagelijkse zorgen en zien alleen nog de leuke dingen die ze met hun kleinkind zouden kunnen doen. Vaak willen grootouders leuke dingen met hun kleinkinderen doen, maar worden zij daarin belemmerd door de ouders van het kind zelf. Ik begrijp best dat je je onbehaaglijk voelt, maar neem van mij aan dat ook die periode overgaat. Natuurlijk moet je er met je ouders/schoonouders erover praten, maar kijk wel uit wat je zegt. Want als woorden eenmaal uitgesproken worden, kun je niet meer terug. Ik heb op 9 jarige leeftijd zelf mijn moeder verloren en ik zou er maar wat graag alles voor over hebben gehad om haar deel uit te laten maken van mijn kinderen. Je ziet, het is allemaal niet zo eenvoudig. Je moet maar bij jezelf te rade gaan hoe jij zou doen als een van jouw kinderen later ook weer kinderen heeft. Het stoort jou misschien, maar vraag je eigen af of je hun dat geluk dat ze even hebben, moet afnemen? Want reken maar dat ze wat trots zijn op hun kleinkind en ook wel, dat weet ik zeker, op jou.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan