Hallo lieve allemaal!
Het klinkt jullie misschien een beetje raar in de oren, maar ik ben eigenlijk wel opgelucht dat ik niet zwanger ben. Vorige week begon ik al behoorlijk te twijfelen, en nu voel ik me eigenlijk best fijn.
Precies 4 maanden geleden, op dit tijdstip zelfs, was ik aan het bevallen van mijn kindje Marijn, na 15 weken zwangerschap (waarvan de laatste 5 weken met bloedverlies). Ik heb veel tijd nodig om het verlies van Marijn te verwerken. Het is na 15 weken al echt een heel rouwproces waar je doorheen moet. Ik heb van alles gedaan: boeken gelezen, internet geraadpleegd, lotgenotencontact bij Herfst in mijn Hart, enkele gesprekken met mijn huisarts & UWV-arts. Zelfs vorige week contact gehad met een gespecialiseerd maatschappelijk werker in het UMC hier in Nijmegen. Die zegt dat het heel moedig is dat ik zonder deskundige begeleiding dat rouwproces heel bewust ben aangegaan. Dat ik het heel goed heb gedaan. En daar ben ik best een beetje trots op.
Een van de boeken die ik las, "Stille baby's" van C. Geerinck-Verkammen (maatschappelijk werker in het LUMC) heeft me heel erg goed geholpen. Het gaat over rouwverwerking na doodgeboorte van een kindje. Dat boek heeft mij doen inzien dat een nieuwe zwangerschap écht geen vervanging is voor je verloren kindje. Daarom deed het de vorige keren zo'n zeer als bleek dat ik ongesteld werd.
Ik begin me nu langzamerhand weer een beetje normaal te voelen, het ergste rouwen is voorbij. Daarom wil ik ook echt een tijdje niet meer bezig zijn met zwanger worden. Ik weet nog niet of we terug aan de condooms gaan, of wat dan ook, dat zien we dan wel.
Ik wil eerst zelf mentaal weer aansterken, en dan pas aan een nieuwe zwangerschap gaan denken. Eerst zelf een nieuwe richting geven aan mijn leven, voordat het weer op zijn kop wordt gezet door nieuw leven in mijn buik.
Nou klinkt dit natuurlijk heel erg rationeel. Misschien bedenk ik me over een paar weken ook wel weer, als er een acute kinderwens komt opzetten ;-) Maar ik heb het er in ieder geval met mijn vriend over gehad, en hij kwam gelukkig zelf met het goede plan om te wachten tot na onze verhuizing in mei. Even op adem komen. Het wordt toch al druk genoeg!
Dit alles betekent niet dat ik hier niet meer ga komen. Ik blijf gewoon schrijven en ik blijf jullie in de gaten houden! Haha.
Maar ik geef mijn nieuwe NOD niet door. En de volgende ronde doe ik niet mee! En 3 maandjes duren helemaal niet zo lang (hè Aadje!). Ik denk dat ik een nieuwe zwangerschap een heel stuk sterker in zou gaan als ik eerst goed bijgekomen ben van het afgelopen halfjaar.
Nou, tot zover het relaas!
Liefs,
Marjon
Het klinkt jullie misschien een beetje raar in de oren, maar ik ben eigenlijk wel opgelucht dat ik niet zwanger ben. Vorige week begon ik al behoorlijk te twijfelen, en nu voel ik me eigenlijk best fijn.
Precies 4 maanden geleden, op dit tijdstip zelfs, was ik aan het bevallen van mijn kindje Marijn, na 15 weken zwangerschap (waarvan de laatste 5 weken met bloedverlies). Ik heb veel tijd nodig om het verlies van Marijn te verwerken. Het is na 15 weken al echt een heel rouwproces waar je doorheen moet. Ik heb van alles gedaan: boeken gelezen, internet geraadpleegd, lotgenotencontact bij Herfst in mijn Hart, enkele gesprekken met mijn huisarts & UWV-arts. Zelfs vorige week contact gehad met een gespecialiseerd maatschappelijk werker in het UMC hier in Nijmegen. Die zegt dat het heel moedig is dat ik zonder deskundige begeleiding dat rouwproces heel bewust ben aangegaan. Dat ik het heel goed heb gedaan. En daar ben ik best een beetje trots op.
Een van de boeken die ik las, "Stille baby's" van C. Geerinck-Verkammen (maatschappelijk werker in het LUMC) heeft me heel erg goed geholpen. Het gaat over rouwverwerking na doodgeboorte van een kindje. Dat boek heeft mij doen inzien dat een nieuwe zwangerschap écht geen vervanging is voor je verloren kindje. Daarom deed het de vorige keren zo'n zeer als bleek dat ik ongesteld werd.
Ik begin me nu langzamerhand weer een beetje normaal te voelen, het ergste rouwen is voorbij. Daarom wil ik ook echt een tijdje niet meer bezig zijn met zwanger worden. Ik weet nog niet of we terug aan de condooms gaan, of wat dan ook, dat zien we dan wel.
Ik wil eerst zelf mentaal weer aansterken, en dan pas aan een nieuwe zwangerschap gaan denken. Eerst zelf een nieuwe richting geven aan mijn leven, voordat het weer op zijn kop wordt gezet door nieuw leven in mijn buik.
Nou klinkt dit natuurlijk heel erg rationeel. Misschien bedenk ik me over een paar weken ook wel weer, als er een acute kinderwens komt opzetten ;-) Maar ik heb het er in ieder geval met mijn vriend over gehad, en hij kwam gelukkig zelf met het goede plan om te wachten tot na onze verhuizing in mei. Even op adem komen. Het wordt toch al druk genoeg!
Dit alles betekent niet dat ik hier niet meer ga komen. Ik blijf gewoon schrijven en ik blijf jullie in de gaten houden! Haha.
Maar ik geef mijn nieuwe NOD niet door. En de volgende ronde doe ik niet mee! En 3 maandjes duren helemaal niet zo lang (hè Aadje!). Ik denk dat ik een nieuwe zwangerschap een heel stuk sterker in zou gaan als ik eerst goed bijgekomen ben van het afgelopen halfjaar.
Nou, tot zover het relaas!
Liefs,
Marjon