Opname..

<p>Mijn nachtmerrie is werkelijkheid geworden. Mijn kleine ventje moet worden opgenomen in het ziekenhuis voor een huisprotocool. </p><p>Op 7 juni hebben mijn partner en ik aan de bel getrokken, er moet iets gebeuren. Eenmaal in het ziekenhuis werd hij aan een slangetje gelegd om zijn zuurstof te bepalen en kreeg hij een plaszakje om te testen voor infecties. Deze uitslag was GELUKKIG goed. </p><p>En dan krijg je de worden : wij willen hem toch even in het ziekenhuis houden. Maar u mag er bij blijven en blijven slapen ( mijn partner moest helaas naar huis ). </p><p>Mijn wereld is ingestort en de grond is letterlijk onder mijn voeten vandaan getrokken. Wat vind ik dit een nachtmerrie. </p><p>Eenmaal in zijn kamertje gekomen, alles uitgepakt en ready voor de nacht, vraag ik nogmaals aan de dokter hoe alles in zijn werk gaat.</p><p>Wij werden verzocht om naar huis te gaan, maar eerder werd mij verteld dat ik mocht blijven. Ik heb mijn poot stijf gehouden en duidelijk verteld dat ik geen stap uit die kamer zet. </p><p>Waarop de dokter glanshard zegt: Ja eigenlijk vrij weinig want er is nu niemand omdat het weekend is. </p><p>Alles kort samengevat : </p><p>Ze willen een huilprotocool starten, hierbij mogen ik en mijn partner niet aanwezig zijn! Laten hem in het ziekenhuis verblijven terwijl er NIKS gaat gebeuren want er zijn geen goede dokters aanwezig. WAAAATT? </p><p>Een hele avond/nacht in het ziekenhuis gezeten met een oververmoeid en prikkelbaar ventje van 11 weken en we hebben er niks positiefs uitgehaald. </p><p>Aankomende dinsdag gaan ze beginnen met het huilprotocool en mogen we de eerste 48 niet bij hem zijn. HOE DAN? Ik kan dat niet aan, hoe kan ik mijn kleine ventje daar achterlaten? </p><p>HELP!!! </p>
 
Pff ik begrijp dat je dat niet ziet zitten. Allereerst, niemand kan je verplichten om je kind daar te laten. Als dit niet is wat je wil, dan neem je je kind mee naar huis. Nu weet ik natuurlijk niet waarom je kindje opgenomen moet worden, maar je moet wel in overweging nemen of het het beste voor je kind is om hem mee naar huis te nemen. 
 
Heel veel sterkte! 
 
Ik heb hier geen ervaring mee maar als je kind veel huilt dan lijkt het me goed om dit te doen, misschien kunnen ze zo een medisch probleem ontdekken of uitsluiten. 
Wat is de reden dat ouders er niet bij mogen blijven? Lijkt me toch vreemd dat als ze onderzoeken gaan doen je hier niet bij mag zijn? 
 
Pfff pittig!!! Ik snap dat je het heel moeilijk vind om je kindje zo lang daar achter te laten! 
Máár.... waarom heb je aan de bel getrokken?? Omdat hij zoveel huilt en jij en je partner het niet meer trekken?
Ik snap dat je hem het liefst thuis houdt, maar dan veranderd er dus niks en gaat het door zoals het ging. Besef dat je niet voor niks aan de bel getrokken hebt!
Het is ontiegelijk zwaar om hem 2 dagen lang achter te laten, maar hopelijk kunnen ze wel goede onderzoeken doen waar je kindje én jullie beter van worden! 
Ze kunnen je idd niks verplichten, het is jullie keuze. Maar op deze manier doorgaan is ook geen optie lijkt me? 
Je hebt nog een paar dagen om erover na te denken.. sterkte!
 
Wat ontzettend naar... Zoals de rest ook zegt: jij kiest wat er wel of niet wordt gedaan in dat ziekenhuis. Een kindje heeft ook recht op 24/7 een ouder bij zich te hebben tijdens opname.
Wij hebben zo'n opname ook als optie gekregen toen onze kleine zoveel huilde (niet zoveel als bij jullie). Wij vonden dat te heftig, voor haar maar ook voor ons. Ze gaven ook aan dat dit deels voor de ouders is, zodat zij kunnen bijkomen. Maar ik zou alleen maar slechter gaan zonder dan met baby, ookal huilde ze zo. Wij hebben wel veel hulp van onze ouders gehad. Ik hoop dat jullie ook ergens hulp kunnen krijgen waar jullie op vertrouwen.
Uiteindelijk zijn we wel een dag in het ziekenhuis geweest, onder begeleiding van een pedagoog. Die keek mee hoe wij het aanpakten met slapen. We deden alles goed. Ons kleintje kreeg genoeg RRR, volgens haar. Dus daar lag ons probleem niet.
Als ik die zware tijd over mocht doen, had ik haar nóg meer gedragen in de doek/zak, nog meer vastgehouden. Achteraf gezien had ze daar zo'n behoefte aan. Ookal huilde ze dan alsnog. Dan huilde ze elk geval niet in haar eentje. Ook hier KMA en ik vermoedde in het begin ook heel erg verborgen reflux (nu zien we er weinig meer van, ze is bijna 9 mnd).
Vraag hulp die je vertrouwd waar je kan. Ik kan je als geen ander vertellen hoeveel dat waard is! 
 
 
Terug
Bovenaan