Hallo meiden,
Eindelijk kom ik op het forum, jammer genoeg Is mijn laatste discussie verdwenen...
Even in het kort...
Mij. Eerste IUI heeft plaats gevonden op zaterdag 1 maart en maandag 3 maart nog een keertje, nu zullen jullie denken 2X insemineren? Hoe kan dat?
Welnu die ovulatie testen werkten niet bij mij en na een heel project van enigszins een staaltje stalking richting de ivf afdeling in het Catherina ziekenhuis te Eindhoven mocht ik 1 maart meteen langs komen...
Het eitje was toen 20 mm en gelukkig was mijn eigen gynaecoloog aanwezig, zij vertelde meteen dat bij twijfel ik altijd langs mocht komen aangezien deze inseminatie in het weekend viel en er dan werkelijk niemand te bereiken is of alleen van die sagerijnige horken die je niet willen laten komen !!
Bas mijn man heeft op dat moment 240 miljoen zaadjes geleverd die zijn ingebracht, dus ik had goede hoop...
Wij wilden toch erg graag de zondag zelf klussen en de maandag erna zijn er nog eens 70 miljoen zaadjes geinsemineerd!
Helaas het volgende gebeurde... afgelopen maandag 7 dagen na inseminatie voelde ik al dat ik ongesteld ging worden... en de bevestiging kwam toen ik bruin slijm afveegde...
Dinsdag heb ik gebeld naar de ivf afdeling en verteld wat er aan de hand was... ik moet er nog wel even bij zeggen dat die maandag mijn eitje er nog steeds zat en die pas ergens woensdag is gesprongen... de ivf verpleegkundige wist ook niet goed wat ze ervan moest denken...diezelfde middag verloor ik helderrood bloed...helaas veel te vroeg!!
Inmiddels ben ik gisteren weer voor een echo geweest en opnieuw begonnen met spuiten...ik heb nog besproken wat we gaan doen aan deze te korte lutheale fase, dit zou ze overleggen met de arts en dit hoor ik dan donderdag 20 maart.
Wat ik erg raar vind is dat ik weer met 75 EH moet spuiten, iedere keer is er pas op cyclus dag 27 een ei dan spuit ik op dat moment 125 eenheden, is het dan niet logischer om meteen nu te beginnen met 125 eenheden?!?
Ze zou dit ook overleggen met de arts, maar ik spuit mooi alvast 100 eenheden ze kunnen me wat daar •﹏•
Verder zullen we wel zien... ik sta soms echt op een breekpunt... mijn zusje heeft net als mij pcos dus zij is altijd mijn steun en toeverlaat geweest..
Nu heeft zij een zoontje van bijna 1,5 waar ze ongeveer een jaartje over gedaan heeft, ofwel enorm geluk gehad dat er geen hormonen aan te pas hoefde te komen!
Ze belde me gisteren op en ja hoor ze is nu zwanger... het is mijn zusje waar ik zielsveel van hou echt... toch kan ik nog niet blij zijn... daar voel ik me schuldig over, maar ook kwaad... waarom lukt het haar wel?
Vriendinnen zeggen dan, Annemarie jou tijd komt nog wel, maar hallo waarom is het nu 'mijn tijd' niet dan?? Logischerwijs zou ik toch voor mijn zusje uitgebaard moeten zijn?
En wie bepaald er Wanneer het mijn tijd of die van iemand anders is??
Klote opmerking echt...
Dus voor nu ga ik weer proberen positief te zijn en te hopen dat de tweede IUI aanslaat, Bas en ik zijn nu samen een weekendje weg...
Mijn lieve dochtertje is bij mijn moeder en die haal ik zondag weer op... ondertussen loop ik leeg en verbijt de pijn die dit verdriet met zich meebrengt...
Ow ja mijn tijd komt vast ; -)
Succes meiden! En ik ga weer duimen (ondertussen heb ik nieuwe duimen nodig )
Liefs,
Annemarie
Eindelijk kom ik op het forum, jammer genoeg Is mijn laatste discussie verdwenen...
Even in het kort...
Mij. Eerste IUI heeft plaats gevonden op zaterdag 1 maart en maandag 3 maart nog een keertje, nu zullen jullie denken 2X insemineren? Hoe kan dat?
Welnu die ovulatie testen werkten niet bij mij en na een heel project van enigszins een staaltje stalking richting de ivf afdeling in het Catherina ziekenhuis te Eindhoven mocht ik 1 maart meteen langs komen...
Het eitje was toen 20 mm en gelukkig was mijn eigen gynaecoloog aanwezig, zij vertelde meteen dat bij twijfel ik altijd langs mocht komen aangezien deze inseminatie in het weekend viel en er dan werkelijk niemand te bereiken is of alleen van die sagerijnige horken die je niet willen laten komen !!
Bas mijn man heeft op dat moment 240 miljoen zaadjes geleverd die zijn ingebracht, dus ik had goede hoop...
Wij wilden toch erg graag de zondag zelf klussen en de maandag erna zijn er nog eens 70 miljoen zaadjes geinsemineerd!
Helaas het volgende gebeurde... afgelopen maandag 7 dagen na inseminatie voelde ik al dat ik ongesteld ging worden... en de bevestiging kwam toen ik bruin slijm afveegde...
Dinsdag heb ik gebeld naar de ivf afdeling en verteld wat er aan de hand was... ik moet er nog wel even bij zeggen dat die maandag mijn eitje er nog steeds zat en die pas ergens woensdag is gesprongen... de ivf verpleegkundige wist ook niet goed wat ze ervan moest denken...diezelfde middag verloor ik helderrood bloed...helaas veel te vroeg!!
Inmiddels ben ik gisteren weer voor een echo geweest en opnieuw begonnen met spuiten...ik heb nog besproken wat we gaan doen aan deze te korte lutheale fase, dit zou ze overleggen met de arts en dit hoor ik dan donderdag 20 maart.
Wat ik erg raar vind is dat ik weer met 75 EH moet spuiten, iedere keer is er pas op cyclus dag 27 een ei dan spuit ik op dat moment 125 eenheden, is het dan niet logischer om meteen nu te beginnen met 125 eenheden?!?
Ze zou dit ook overleggen met de arts, maar ik spuit mooi alvast 100 eenheden ze kunnen me wat daar •﹏•
Verder zullen we wel zien... ik sta soms echt op een breekpunt... mijn zusje heeft net als mij pcos dus zij is altijd mijn steun en toeverlaat geweest..
Nu heeft zij een zoontje van bijna 1,5 waar ze ongeveer een jaartje over gedaan heeft, ofwel enorm geluk gehad dat er geen hormonen aan te pas hoefde te komen!
Ze belde me gisteren op en ja hoor ze is nu zwanger... het is mijn zusje waar ik zielsveel van hou echt... toch kan ik nog niet blij zijn... daar voel ik me schuldig over, maar ook kwaad... waarom lukt het haar wel?
Vriendinnen zeggen dan, Annemarie jou tijd komt nog wel, maar hallo waarom is het nu 'mijn tijd' niet dan?? Logischerwijs zou ik toch voor mijn zusje uitgebaard moeten zijn?
En wie bepaald er Wanneer het mijn tijd of die van iemand anders is??
Klote opmerking echt...
Dus voor nu ga ik weer proberen positief te zijn en te hopen dat de tweede IUI aanslaat, Bas en ik zijn nu samen een weekendje weg...
Mijn lieve dochtertje is bij mijn moeder en die haal ik zondag weer op... ondertussen loop ik leeg en verbijt de pijn die dit verdriet met zich meebrengt...
Ow ja mijn tijd komt vast ; -)
Succes meiden! En ik ga weer duimen (ondertussen heb ik nieuwe duimen nodig )
Liefs,
Annemarie
