Opnieuw zwanger worden

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo,

Voor het eerst op deze site, maar toch maar meteen een berichtje. Ik ben 38, moeder van 3 kinderen (11,9,6) uit mijn huwelijk. Heb na mijn scheiding een nieuwe partner, hij heeft geen kinderen maar zou dolgraag samen met mij een kindje krijgen. Op zich vind ik dat erg leuk, zie het wel een beetje als een 'cadeautje' omdat ik voor mijn gevoel die tijd had afgesloten. Bovendien denk ik dat een nieuw kindje van ons samen een 'schakel' zou kunnen zijn met de andere kinderen. Zijn er meer vrouwen in deze situatie, dan zou ik daar graag eens mee van gedachten wisselen. Hoor graag van jullie, hier of evt. via mijn emailadres, crazydutchgirl66@hotmail.com

Alvast bedankt.

Angelique
 
Hoi angelique
ik ben sinds gister hier op de zwanger-woerden pagina.
Ik ben 37 en moeder van 2 (12 en 10jr)
ben na een hersteloperatie (vorig jaar eind juli) vrij snel zwanger geworden, dat was februari.
op 21 maart kreeg ik een miskraam.
Dat was natuurlijk een hele erge domper, maar aan de andere kant had ik voor de miskraam nog vaak het gevoel dat ik het alleen voor mijn vriend deed, de miskraan deed mij beseffen dat ik het ook voor mijzelf wil.
Voor de hersteloperatie heb ik heel erg getwijfeld of ik nog wel zo ´n hele toer aan de hand wilde halen en of ik uberhaubt nog wel eentje erbij wilde, had er tenslotte twee van elke soort een én die kunnen zichzelf al zo goed redden.
Helemaal weer opnieuw beginnen, best een hele moeilijke beslissing.
Mijn partner is drie dagen ouder dan ik en heeft geen kinderen van zichzelf, werkt van drie uur ´s middags tot een uur of tien, en omdat de kinderen elke twee weken een heel weekend bij hun vader zijn hadden we best een sociaal, bruisend leventje.Als nieuw bakken moeder moet je toch rekening houden met het feit dat je vaker thuis bent en niet overal zomaar heen kunt.
Ook werk ik 18 uur als meewerkend-team leidingevende in de huishouding van een kleinschalig woonzorg centrum voor bejaarden.

toen ik er voor mijzelf uit was dat ik in iedergeval de sterillisatie ongedaan konlaten maken, ging alles in een sneltreintempo, ik was na ruim een half jaar al zwanger(de gyn had gezegd te rekenen op zo ´n twee jaar!!)
de zwangerschap verliep met veel hormonen ellende (eigenlijk al na de operatie, ik werd snel kwaad, was erg labiel)en eindigde met de miskraam.

Ik wist ±2 1/2 week voor de miskraam dat het zou gaan gebeuren en in die tijd begon ik te beseffen dat ik het heel erg vond dat dit kindje niet geboren zou gaan worden.
Nu ben ik voor het eerst ongi en als die weg is gaan we ervoor!!

Jeanette
 
Hoi Angelique,

Mijn verhaal is in principe net zo als dat van jou alleen ben ik niet getrouwd geweest maar had een vriend en heb ik 1 kind in plaats van drie.Ik heb sinds een tijd nu een andere vriend en we willen graag samen een kindje.Ik ben in februari gestopt met de pil en we zitten nu dus in de tweede ronde.Ik heb vandaag bij babybrabbel ovulatietesten besteld omdat deze helemaal niet duur zijn en ik dan wel weet in welk deel van de maand mijn eisprong ongeveer is.
Ik heb je toegevoegd bij mijn msn.Mijn msnadres is marroussia@chello.nl.Heb jij trouwens nu ook dat je een andere man hebt dat het allemaal net is of je je eerste kindje gaat krijgen?

Groetjes Ellen
 
Hoi,ik heb een soortgelijke situatie,ik ben 35 jaar en heb een zoon van 12 uit mij vorige huwelijk,ben nu samen met mijn nieuwe partner al dik 2,5 jaar bezig om weer zwanger te raken heb vorige maand een miskraam gehad met 6,5 week maar we zijn alweer druk bezig nu.ik hoop voor jou en iedereen hier natuurlijk dat we weer snel zwanger zijn en geniet ervan he
Liefs
Snoopy
 
Hoi

Ik ben 39 en heb uit een eerder huwelijk twee dochters. Ook mijn huidige man heeft uit een eerder huwelijk twee kinderen. Na drie jaar samen was er toch ook het verlangen om samen een kindje te hebben.We zijn nu twee jaar bezig ,vorig jaar heb ik een miskraam gehad,we proberen het nog steeds maar voor mijn gevoel dringt de tijd,hoelang moet je nog doorgaan,een definitieve beslissing nemen kan ik nog niet ,soms zeggen we ach we hebben het zo ook goed ,en dat is ook wel zo,maar waarom dan dat knagende gevoel?Als ik al die berichtjes lees gaat het voor ons allen om een ding en delen we het verlangen naar een kindje ,maar wat velen voor hebben is de leeftijd ik lees regelmatig op het forum ,en soms reageer ik ook wel maar ik wil proberen er niet teveel meebezig te zijn,en eigenlijk dacht ik dat er niet zoveel in de zelfde situatie waren als ik ,en dus is het wel fijn om dit te lezen. Nou ,we hopen er maar het beste van ,liefs Daisy
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan