Pff wat is het opvoeden soms lastig.
De beslissingen en regels die je voor je kind moet maken.
Die geschikt zijn voor een leeftijd.
Ons zoontje wordt bijna 4 jaar.
Hij staat al een jaar toe te kijken hoe andere kinderen ( 4 a 5 jarigen) lekker fijn buiten spelen. op de stoep en in het speeltuintje hier tegen over.(om er te komen moet je eerst over een matig drukke straat)
Het doet je zo’n pijn om hem zo te zien verlangen. Hij wordt ook steeds lastiger thuis. Hij wil en zal met die jongens spelen.
We hebben een klink op de voordeur, als we de deur niet op slot is. En hij ziet dat. Dan is ie vertrokken.
Hij loopt dus nog weg. Hij heeft een grote ontdekkingsdrift en hij kijkt nog niet zo goed uit wanneer hij andere kindjes volgt die over de straat rennen.
Soms oefenen we met alleen buiten spelen, Dan sta ik constant te gluren en als ie wegloopt / niet uitkijkt, haal ik hem gelijk weer op.
(toen ik nog niet zwanger was en of minder ver heen was oefenden zo’n 2 keer per week . maar het gaat vaak na een kwartiertje al mis.
Dus ook wel weer een kwartiertje goed,eigenlijk!
maar daarna vergeet hij alle regels en volgt de verleidingen.
Dus volgt de ander kindjes , wanneer ze de straat over rennen. Of hij gaat eens op bezoek bij opa en oma die 2 straten verder op wonden (dat doet hij heel af en toe)
En als ik hem dan consequent weer meeneem om naar huis te gaan. Omdat hij niet geluisterd had en wegliep of zomaar over de straat rent zonder uit te kijken, dan is hij zo ontroostbaar en driftig. Het gaat me aan mijn hart. De andere kindjes kijken hem na .. ik weet niet of dit goed is voor zijn zelfvertrouwen. Pffff wat is dit moeilijk!!!
Toen ons dochtertje nog niet geboren was, gingen we regelmatig even naar de speeltuin.
Toen hij 2,5 jaar was , werd ze geboren, en nu ben ik hoogzwanger en kan ik elk moment alweer bevallen van ons 3e kindje. En ik kan gewoon niet meer daar zitten steeds. En als de kleine er is , zal ik er ook niet zoveel behoefte en tijd voor hebben.
Ik voel me zo schuldig dat hij zo toe moet kijken hoe andere kinderen lol maken en spelen.
Ons zoontje is best wel populair in de straat.
Wat zouden jullie doen? Doorgaan met oefenen?
Heeft iemand ervaringen of een beetje “verstand van een bijna 4 jarige? Is dat weglopen normaal? Hoe meot ik het aanpakken?
Zou hij weglopen omdat we hem zo thuis houden? Er komt wel eens een vriendje thuis spelen , zijn beste vriend bijv. maar die is een jaar ouder en wil graag naar het speeltuintje, dan “hangt “ons zoontje alweer. Ik vindt het zo zielig voor hem.
Wat moet ik doen? Hem los laten , en hem naar de speeltuin laten
De beslissingen en regels die je voor je kind moet maken.
Die geschikt zijn voor een leeftijd.
Ons zoontje wordt bijna 4 jaar.
Hij staat al een jaar toe te kijken hoe andere kinderen ( 4 a 5 jarigen) lekker fijn buiten spelen. op de stoep en in het speeltuintje hier tegen over.(om er te komen moet je eerst over een matig drukke straat)
Het doet je zo’n pijn om hem zo te zien verlangen. Hij wordt ook steeds lastiger thuis. Hij wil en zal met die jongens spelen.
We hebben een klink op de voordeur, als we de deur niet op slot is. En hij ziet dat. Dan is ie vertrokken.
Hij loopt dus nog weg. Hij heeft een grote ontdekkingsdrift en hij kijkt nog niet zo goed uit wanneer hij andere kindjes volgt die over de straat rennen.
Soms oefenen we met alleen buiten spelen, Dan sta ik constant te gluren en als ie wegloopt / niet uitkijkt, haal ik hem gelijk weer op.
(toen ik nog niet zwanger was en of minder ver heen was oefenden zo’n 2 keer per week . maar het gaat vaak na een kwartiertje al mis.
Dus ook wel weer een kwartiertje goed,eigenlijk!
maar daarna vergeet hij alle regels en volgt de verleidingen.
Dus volgt de ander kindjes , wanneer ze de straat over rennen. Of hij gaat eens op bezoek bij opa en oma die 2 straten verder op wonden (dat doet hij heel af en toe)
En als ik hem dan consequent weer meeneem om naar huis te gaan. Omdat hij niet geluisterd had en wegliep of zomaar over de straat rent zonder uit te kijken, dan is hij zo ontroostbaar en driftig. Het gaat me aan mijn hart. De andere kindjes kijken hem na .. ik weet niet of dit goed is voor zijn zelfvertrouwen. Pffff wat is dit moeilijk!!!
Toen ons dochtertje nog niet geboren was, gingen we regelmatig even naar de speeltuin.
Toen hij 2,5 jaar was , werd ze geboren, en nu ben ik hoogzwanger en kan ik elk moment alweer bevallen van ons 3e kindje. En ik kan gewoon niet meer daar zitten steeds. En als de kleine er is , zal ik er ook niet zoveel behoefte en tijd voor hebben.
Ik voel me zo schuldig dat hij zo toe moet kijken hoe andere kinderen lol maken en spelen.
Ons zoontje is best wel populair in de straat.
Wat zouden jullie doen? Doorgaan met oefenen?
Heeft iemand ervaringen of een beetje “verstand van een bijna 4 jarige? Is dat weglopen normaal? Hoe meot ik het aanpakken?
Zou hij weglopen omdat we hem zo thuis houden? Er komt wel eens een vriendje thuis spelen , zijn beste vriend bijv. maar die is een jaar ouder en wil graag naar het speeltuintje, dan “hangt “ons zoontje alweer. Ik vindt het zo zielig voor hem.
Wat moet ik doen? Hem los laten , en hem naar de speeltuin laten