Opvoeden! Leeftijdsgebonden??

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi moeders.

Het is alweer een tijdje geleden dat ik op het forum ben geweest.
Ik zal me nog eens voorstellen..
Ik ben Ilona, 21 jaar, getrouwd en een zoontje van 16 jan 2007.

Gister is me iets ongelooflijks overkomen.
Ik wil graag jullie mening! Ook als ik ongelijk heb!
Hoe gaan jullie om met het volgende:

Gisteren zijn we een middagje met vrienden en hun dochter van 16 maanden, naar een kleine overdekte speeltuin gegaan. Het is niet groot, en erg kindvriendelijk, met name voor de kleintjes.  De zitgedeelte voor de ouders staan vrijwel naast de luchtkussens en ballenbakken. Ideaal! Je kleine kan rondlopen waar jij een oogje in het zeil kunt houden.

Het was niet heel druk, een stuk of 6 tafels waren bezet.
Ons zoontje kan vrij goed lopen, maar wankelt nog wat, heel normaal voor zijn leeftijd. Wel is ie erg ondernemend en wil ie overal graag op uit. Zo ook gister. Hij stapte dapper naar het luchtkussen en  stond een beetje te kijken hoe 4 andere kinderen zich vermaakte. Op den duur, komen er twee jongentjes naar hem toe (ik schat van een jaar of 2 1/2 3 jaar)  het zag er gezellig uit, Thijs (onze kleine man) wees een beetje naar het luchtkussen en brabbelde wat in zijn taal. De jongentjes begonnen samen wat te fluisteren en opeens werd Thijs door vier benen in zijn gezicht en buik omver getrapt!!! Ik ernaar toe, als eerst m'n kind getroost, daarna die jongentjes streng toegesproken; "Dat was niet aardig van jullie! Thijs is nog heel klein, en jullie zijn groot. Jullie mogen hem toch niet schoppen, etc etc" Ik was behoorlijk overrompeld van het gebeuren, vooral omdat geen andere ouder optrad! Maar misschien zaten de ouders van die knullen precies achter in die ene hoek. Na een minuut of tien was Thijs weer niet op schoot te houden. Het leek me dat die jongentjes wel geschrokken waren van mijn "optreden". Helaas was dat niet het geval, Thijs was lief met een ballenbakballetje aan het rollen over de voorste rand van het luchtkussen. Waar in eerste instantie geen kinderen op zaten. Tot ik in mijn ooghoek die twee ventjes er weer op zag vliegen. We hielden het met 4 man sterk even in de gaten. En ja hoor, ineens stoven ze het kussen af en namen Thijs voor de tweede maal te grazen. Dit keer nog harder en gemeener. Ze schopten hem zo hard dat hij achterover viel, waarnaar een manneke hem nog een trap in zijn gezicht nagaf. Wat zijn 30 sec dan kort om je kind te hulp te schieten. Die jongens waren natuurlijk zo gevlogen. Ik was zo boos! Geen ouder die te hulp schoot en hun kind een eerlijk verdiende straf gaven! Ik was en ben met stomheid geslagen! Vooral toen de jongens geroepen werden door hun papa's en mama's die de TAFEL NAAST ONS BEZETTEN!!!!! En naar huis vertrokken zonder een sorry of iets dergelijks!!

Het verhaal wordt nog erger. Vannacht om het uur werd Thijs gillend wakker! Wat hij nog nooit gedaan heeft! Hij was goed te troosten, dat wel. Vanmorgen bij het badje, stopte mijn hart een paar seconden met tikken. Zijn sleutelbeen was blauw en dik!! Ik heb hem meteen uit bad geslingerd en ben naar de dokter gereden. Niet gebroken, gelukkig! Wel wat gekneusd!

Wat denkt u, als ik naar het consultatie bureau zou gaan, en mijn zoontje uit zou kleden, hoe er gereageerd gaat worden??
Ik weet het al: "Tsjonge, zie je wel, te jong he, om op te voeden"

Wat zou u doen, als uw zoontje een kind van een jaar aan zou vallen?
Wat zou u doen als Thijs u kind was geweest?

Een lang verhaal, maar ik hoop dat iemand het wil lezen..

Nog meer hoop ik dat iemand zich aangesproken voelt!!!! Maar dat zal wel niet...

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Ilona!

Goh, dat was een niet leuke ervaring natuurlijk!
Mijn eerste reactie was; als mijn zoontje (ook 3 jaar) dat zou doen bij een kind, jonger of niet jonger, dan zou ik in eerste instantie mijn zoontje verplichten op zijn excuses aan te bieden, en duidelijk maken dat dit niet kan (weten ze ook wel natuurlijk op die leeftijd). Tevens zou ik (zeker in hoe jij de situatie omschreef) mijn zoontje van het speelveld/kussen halen en een tijdje laten zitten, om er over na te denken. (dat wordt in mijn geval dus een heel drama, want hij kan zich erg verzetten, maar dat maakt niet uit, ik pak door).
Als ik het omdraai (heb ook nog een dochtertje van 6 maanden) en ze zouden mijn (jonger) kind iets aandoen, zou ik zeker bij een tweede keer, als ik er achter kom wie de ouders zijn, naar de ouders toestappen en de situatie hen voorleggen. Wat die er dan mee doen....tja. Deze ouders hebben het óf die twee echt keer niet gezien, of gewoon helemaal niet goed opgelet. Je kunt als ouders niet alles zien natuurlijk, dus is het wel noodzaak om bij een tweede keer naar hen toe te stappen.
Maar ik begrijp niet je titel: 'opvoeden leeftijdsgebonden', wat heeft dat met jouw leeftijd te maken dan? Je bent toch volwassen? En anders wordt je het wel als je moeder bent geworden!
Toegeven, het komt niet veel voor dat mensen zo jong als jij (jullie, is je man ook van die leeftijd?) getrouwd zijn en een kindje hebben, dus vind ik het ook normaal dat mensen er even van opkijken dat je, voor deze tijd, jong kinderen hebt. moet jij ook wel kunnen begrijpen, zo werkt het nou eenmaal.
Ik ben nu 32, en was 10/ 12 jaar geleden er écht niet aan toe, de meeste mensen van deze leeftijd zijn gewoon met hele andere dingen bezig (studie, of net aan het werk, net een "echte" serieuze relatie, lekker veel op stap). Dat was ik óók. Maar dat wil niet zeggen dat ik het niet had aangekund op die leeftijd.
Dus, probeer niet al op voorhand bang te zijn dat mensen je veroordelen. Misschien ga je er ook wel te veel op letten of mensen dat doen, en interpreteer je de dingen anders dan dat ze bedoelen.
Ik vind het in iedergeval super dat jullie een kind hebben, evengoed als iemand van tegen de dertig of over de dertig!
Succes! En hoop dat je zoontje er gauw minder last van heeft, van z'n sleutelbeen!
Groetjes!

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hey Ilona,

Heel vervelend deze ervaring!!!
Ik zelf een zoontje van 8 maanden en zou er niet aan moeten denken.
De eerste keer zou ik net als jij hebt gedaan de kinderen zelf toe spreken en als het dan ook nog een 2e keer gebeurd denk ik toch dat ik naar de ouders toe zou stappen. Ik was zelf ook 21 nu 22 toen ikmijn zoontje kreeg en snap heel goed hoe jij het bedoeld als ze zoiets te zien krijgen op het consultatiebureau. Ik krijg daar in ieder geval ook het gevoel dat ik extra in de gaten word gehouden omdat ik jonger ben als het gemiddelde daar en daar worden dan ook genoeg opmerkingen over gemaakt!Hoe is het nu met je zoontje? Bijgekomen van de schrik?

Groetjes Pien

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

hoi
Maar noem eens voorbeelden? Ik kan het me namelijk niet voorstellen dat mensen zo onfatsoenelijk zijn. Ik zou het niet in mijn hoofd halen om dat soort opmerkingen te maken! Komt het echt dusdanig voor dat jullie daar last van hebben? of interpreteren jullie onbewust sommige opmerkingen en vragen op die manier?
Ik bedoel maar, 20-25 jaar geleden was het normaal dat je op die leeftijd kinderen kreeg, dus raar als mensen van die opmerkingen maken! Alsof je tegenwoordig op de leeftijd van rond de 20 minder volwassen bent. Nou ja, wat ik al zei: de meeste mensen zijn dan wel met héle andere dingen bezig.