opvoeden... pff

A

Anoniem

Guest
Ja ik wist echt geen titel voor de topic. Wou gewoon even van me afschrijven. Af en toe word ik namelijk zo gek van Tyche. Ze maakt het ons echt zwaar. Ze slaapt alweer slecht. Het is een paar weken goed gegaan maar nu is het weer raak. Om de twee uur wordt ze wakker. Ik ga erheen, geef haar haar tutje en knuffel, draai het muziekje op en ga weer. De ene keer slaapt ze na een kwartier weer en de andere keer na een uur pas. En dat heel de nacht door!!!!!!
En overdag ook al.. Ze slaapt pas als ze oververmoeid is. Dus ik zit overdag ook nog met een hartstikke vervelend kind omdat ze zo moe is. Nu ligt ze in haar bed ook weer te huilen...
Ik word er echt helemaal gek van af en toe en word ook boos op haar. Het is niet zo dat ik haar iets aan wil doen hoor, absoluut niet want 1 kusje van haar en het is al vergeten. Maar het breekt me zo op. Ik hou echt heel heel heel erg veel van haar. Dus jullie moeten het niet fout begrijpen.
Ik zoek ook echt hulp bij het consultatiebureau en ben al vaak naar de huisarts geweest maar het is gewoon niks lichamelijks.
Ik kan ook nergens mijn ei kwijt. Als mijn schoonzus zegt dat ik er moe uitzie en ik zeg dat Tyche heeft liggen spoken dan zegt ze: 'ja, je moet maar een baby willen'. Ze bedoelt dat echt voor de grap hoor en ze gaat er daarna wel verder serieus op in maar niemand snapt het als ik zeg dat ik ooit zo boos word. Want het is toch zo'n leuk kindje.
Misschien laat ik ook wel niet genoeg merken dat ik er mee zit en dan is het ook wel logisch dat ze me niet serieus nemen. Maar ik wil ook helemaal niet tegen iemand zeggen dat ik soms zo boos word op Tyche, daar schaam ik me voor. Elke dag keert dit probleem terug en ik word er zo onzeker van. Doe bijna niks anders als janken.
 En wat moet mijn man toch met zo iemand, je kent het wel, al die dingen.
Ik weet ook wel dat jullie hier niks aan kunnen doen maar ik moest het even kwijt,

Liefs Kirsten
 
Hoi hoi

Ondanks dat ik niets voor je kan betekenen, wil ik je wel even zeggen dat je je niet moet schamen... Kinderen opvoeden is gewoon hartstikke moeilijk! En soms drijven ze je tot wanhoop. Dat is gewoon zo. Je moet juist leren om te zeggen dat je het even helemaal niet leuk vindt. Dat recht heb je hoor! Je vindt je man toch zeker ook niet áltijd aardig??

Dusss....kop op! En ik hoop idd voor je dat alles nog eens beter wordt voor jullie!
Liefs en dikke knuffel,
Annet
 
Lieve Kirsten,

Wat vervelend toch voor jullie!! UIteraard heb ik dé oplossing ook niet voor je, maar ik wil je wel graag een hart onder de riem steken en misschien nog wat tipjes meegeven (waar je misschien wel echt niks aan hebt, maar ja)....

Laat ik even beginnen met zeggen dat je je niet moet schamen dat je zo af en toe zo boos kunt worden op Tyche, het is gewoon onmacht.... Je wilt dat gehuil op een gegeven moment gewoon niet meer horen, klaar!!! Loop weg, zet de babyfoon uit en ga weer naar haar toe als je je rustiger voelt.

Besteed haar een keer uit aan je moeder en moet even niks van jezelf: dus niet opeens heel romantisch met je man moeten zijn, maar gewoon om 20.00 uur naar bed en de dag erna wakker worden als je klaar bent met slapen doet ook wonderen.

Probeer je niet te druk te maken of je onzeker te voelen over wat je man nou met zo iemand moet. Hij is niet voor niks met jou getrouwd, halllo!  Jullie moeten hier samen doorheen, hij net zo goed. Maak het niet alleen jouw probleem dat Tyche zo slecht slaapt.

Heeft Tyche een duidelijk ritme overdag, en dan bedoel ik eigenlijk: weet ze wanneer er wat gaat gebeuren? We zijn helaas niet allemaal gezegend met dusdanig flexibele kinderen dat we zo overal mee naartoe kunnen nemen en de dagen in kunnen vullen zoals wij het  leuk vinden. Zelf ben ik nogal van de rust en regelmaat: elke dag op ongeveer dezelfde tijd naar bed 's middags nadat  we botherham gegeten hebben  en ook 's avonds doe ik altijd precies hetzelfde: eten, in bad, nog even naar beneden voor een bekertje melk en dan naar boven: tandjes poetsen, boekje lezen, welterusten zeggen tegen de mobiel en haar knuffels en dan slapen. Élke middag en elke avond hetzelfde....... Wel saai natuurlijk, en niet heel flexibel bij dagjes uit, maar ze doet het er heel goed op. Dus als je alle lichamelijke zaken uitgesloten hebt, is dit misschien nog iets....

Maar bovenalles wil ik je zeggen dat het echt goedkomt, er komt een moment dat ze goed gaat slapen, dat jij weer uitgerust bent en het leven je weer toelacht..... Hou vol, krop niet op en kom gewoon uit voor je (boze) gevoelens,  dat alleen helpt je al. Je hoeft het niet alleen te doen!!!

Liefs
Susan
 

Hoi meid,

Sluit me helemaal bij Susan aan..
Probeer een heel duidelijk ritme en structuur aan te brengen over de dag. Zo en zo laat op, dan eten, dan even spelen en dan weer naar bed etc.. Je kindje weet op den duur waar het aan toe is. Als je ziet dat ze moe is gelijk naar bedje. Geef nog een slokje drinken voor het slapen gaan zodat je zeker weet dat ze daar niet om huilt.
Herhaal dit elke dag, keer op keer..

Wat betreft het échte naar bed gaan;

Zorg dat ze haar buikje vol heeft en goed heeft gedronken voor het slapen gaan zodat dat niet de reden kan zijn van het wakker worden. Kijk of ze het warm genoeg heeft of niet té warm. Als alles is gechecked, dus eigenlijk geen reden heeft om wakker te blijven of te worden haar lekker in bedje leggen. Als ze huilt gewoon laten huilen. Ik weet dat dit enorm moeilijk is en je ook écht even moet doorzetten. Dat je na een half uurtje even binnen loopt is niet erg, maar zeg niets, geen lamp aan  en draai ook geen muziekje aan! Kijk even of alles nog oke is en d'r tut heeft, aai over dr bolletje en weer meteen gaan. Probeer zo min mogelijk prikkels te geven.
Herhaal dit weer na een half uurtje op dezelfde manier..
Dag er na doe je het na een uurtje... Dag daarna halverwege de nacht zo nodig en de dag er na niet meer..

Tyche zal op den duur merken dat er savonds niet gespeeld wordt, er geen vrolijke muziekjes gedraait blijven worden en dat mama niet om  elke kik komt en  gezellig tegen haar gaat kletsen.. het is namelijk bedtijd!

Probeer het echt eens vol te houden, desnoods even de babyphone zacht zodat je haar niet zo heel hard hoort huilen. Hou je het niet vol? Geef niet, maar als je dan gaat kijken NIETS zeggen,  geen lamp en muziekje, haar meteen goed neerleggen en gaan..

In de meeste gevallen help dit wel, al kan het wel een week duren voordat ze het doorhebben. Mocht het niet werken zou ik eens naar een Osteopaat of haptonoom gaan.

Heel veel succes!!!

Esmé mv Kay






 
Nou meid, zwaar hé zo.

Wat Susan en Esmé schrijven lijkt mij de moeite waard om uit te proberen. Onze meisjes doen het het beste op de RRR.....

Mijn vriendin heeft in augustus een zoontje gekregen en die begon te huilen en stopte niet meer, ze had er niet echt last van (tis de derde) en zolang hij op de arm meebewoog was het goed..... totdat het cb aangaf dat het anders zou kunnen als hij maar een heel strak ritme kreeg: wakker worden-voeden- spelen- slapen. En na drie dagen had ze een andere baby.....

Ik geloof ook hierin want Meike had er ook baat bij en nu nog. De meiden hebben hun eigen bedritueel. Meike wil nog wel eens s'nachts iets proberen maar leg haar recht en zeg dat ze moet slapen (tja, net ff anders) want wij slapen ook. En dat is nu duidelijk voor haar.

Ik wens je heel veel sterkte maar ook wijsheid want nu je zo kapot bent moet je misschien wel het roer omgooien.....
Laat je even weten of je het gaat oppakken?? Ik had trouwens toen ik met Meike erdoorheen zat het cb gebeld en lekker mijn verhaal gedaan met de nodige tranen maar wat luchtte dat op!!! Had ik het forum nog niet hihi

Liefs Renske
 
Hoi Kirsten,

Ik geloof dat alles al zo'n beetje gezegt is door Suzan en Esmé.
Opvoeden is niet gemakkelijk, en daar mag je ook best af en toe van balen.
Bij Linde werkte het "in slaap laten huilen" heel goed en zelfs nu, als ze 's nachts een keertje wakker wordt ga ik er niet meteen naartoe en vaak lost het dan zichzelf wel op.
Maar goed dat wil niet zeggen dat dit bij Tyche werkt natuurlijk, wel de moeite waard om het heel consequent te proberen!
Het gevoel van onmacht waar je ook zooo boos van wordt heb ik bij Roos ook heel vaak, te vaak, maar even uit laten razen zodat je zelf weer wat rustiger wordt werkt erg goed moet ik zeggen.
Hoe staat jou partner in deze situatie? Je zegt dat je je ook schuldig voelt tegenover hem, dat lijkt me niet echt nodig, het is toch jullie kindje!!!
Als Roos heel lastig is en we allebei op het punt van ontpoffen staan, wat bij mijn man dan net wat eerder gebeurd dan bij mij, kan ik juist daardoor weer wat rustiger worden   en beter de rust laten terugkeren in de situatie.
Het is juist zo belangrijk dat je daarin samen een zelfde standpunt hebt.
Ik wens je veel succes en als het je weer teveel wordt gewoon weer even spuien!!!

groetjes Daniëlle.

p.s vergeet niet dat kinderen enorm gevoelig zijn en het dus ook feilloos aanvoelen als jij niet lekker in je vel zit.
 
Ik kan me heel goed voorstellen dat het je enorm gaat opbreken.
Inderdaad rust en regelmaat is dan zeker aan te raden.
Misschien krijgt ze ook tandjes of kiesjes?
Daar kunnen ze ook enorm last van hebben.
Je hoeft je echt niet te schamen hoor.
Iedereen is wel eens boos op zijn/haar kind,en als de dalen maar lang genoeg duren,wordt je zelf ook gefrustreerd.
Het enige waar ik je mee op kan peppen is dat het altijd weer beter wordt,echt waar.
Het kan bijv.een sprongetje zijn en dan is ze straks weer een rustige slaper.
En zit je er een keer echt doorheen,trek aan de bel en probeer oppas te regelen en ga lekker met een vriendin de stad in om even bij te tanken,dan ziet alles er weer een stuk rooskleuriger uit!
Groetjes Tanja.
 
Hoi,

Eerder is hierboven al beschreven wat je kunt doen om het slapen te verbeteren. Toch wil ik wel even opmerken dat als je kindje verlatingsangst heeft, je absoluut je kind niet moet laten huilen. Dit versterkt het alleen maar. Hij wordt namelijk dan bevestigd in zijn gevoel dat hij alleen wordt gelaten. Zie je wel, er komt inderdaad niemand naar me toe. Dan raakt hij het vertrouwen helemaal kwijt, iets wat je echt niet wilt.
Wilde ik toch nog even kwijt.

Groetjes, Noortje
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan